Alle inzendingen van Bert Weggemans

Ik omhels je Met duizend armen, Wolkenlucht die Het steeds vaker Aflegt tegen de Zonnestralen die Je indringend doorboren - Hier begint het ochtendlicht te gloren, Wordt in wolken en zonneschijn Mijn nieuwe dag geboren…

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

Tot nog toe weggekeken Door iedereen die op Hun pad kwam - De straat werd voor ze Overgestoken, om hen maar niet In de ogen te hoeven kijken, Om hen maar niet te hoeven zien - Maar vandaag, vandaag Lijkt de lucht zo maar geklaard, En hebben ze een ereplaats, Ze staan zo waar vooraan Nu hun moeder, De moeder van alle armen,…

Ren niet weg, Ontspan je spieren In armen en benen, Sla niet op de vlucht - Vandaag hoef je geen Kilometers te vreten, Sta stil en kijk Gewoon naar de lucht Waar de zilveren tortel Zich zachtjes wiegt In de kruin van Je eigen dennenboom Zij gaat niet weg Zo lang jij er bent En in stilte naar haar kijkt, Zij gaat niet weg…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

Ze zeggen dat het dans is, Maar het is veel meer Dan dat - Het zijn de golven Van het brein waarin Het menselijke weten Zich kennen laat, Waarin denken en voelen Samen bewegen, samen dansen, Waarin ze samen gelukkig zijn…

Jij bent net iets eerder Op de carpool dan je man Die daar in 't geniep Zijn lief op wil wachten - Dat jij als zijn echtgenote Daar nu staat valt hem rauw Op het dak, En terwijl zijn heimelijke Liefde uit voorzorg maar een Extra rondje gaat rijden Om onnodige heibel te vermijden Schreeuw jij luid en duidelijk Jullie huwelijk…

Ooit werd hij door Her Majesty Tot ridder geslagen, Sir Bradley Wiggins, In Ipswich is er zelfs een Porseleinen beeld van hem gemaakt In de vorm van een big, Door een toonaangevend kunstenaar Die Wiggins voor de grap Een andere naam meegaf, Sir Bradley Piggins moest Het maar worden, Die benaming komt plots Heel goed van pas nu…

Leer ons de rug te rechten, Met opgeheven hoofd in Dit leven te staan - De voeten gespreid Op het oppervlak Van deze aarde die ons Tot woonplaats gegeven is…

Ga zitten, Zit zo lang Je lichaam het wil En laat je vermoeiende Gedachten verwaaien In de wind - Zit, en rust uit, Mijn kind…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

Uit de mensenwereld heb ik me teruggetrokken - Ik had het wel gezien, Leven doe ik alleen nog in dit aquarium, hierin blaas Ik in de luchtbubbels van mijn adem aan mijn medevissen Diep doorleefde dromen toe, Zoals alleen zij die kunnen lezen, zoals alleen zij die kunnen verstaan - Dromen die grenzen aan en toch niets te maken…

Ik haak niet naar elders, Taal er niet naar om Ergens anders dan hier te zijn Iedereen de groeten, Met de hond aan mij voeten Wil ik gewoon nergens anders zijn…

Na donker dat voor Eeuwig leek te duren Is er nu het wonder Van het licht Dat alle donker Te boven komt - Licht dat er is Zoals wij er zijn…

Muziek, zeg je, Alleen maar muziek Wil ik horen, Niet die vlakke stem Met saaie woorden Waarin de logica Alleszins redelijk lijkt - Maar geef me de noten Van jouw onnavolgbare melodie, Geef me je klanken Die op en neer gaan, Die levensecht klinken, Waar geen woord meer aan tippen kan - Muziek, zeg je, Geef me alleen je muziek…

Die door oerkracht Van het rotsmassief Is losgeraakt, Door gletsjerijs Naar beneden gesleurd Tot aan de plek waar ik woon - Je ligt nu in mijn tuin, Ik hou je tegen het licht En zie de levenslijnen Door je doorzichtig lichaam gaan - Je hebt aders, net als ik, Je hebt geleefd, net als ik, Hier komen we elkaar tegen En erkennen…

Het hoofd is In het luchtledige Opgelost, Wat eens was is er niet meer - De bewoner van de bovenkamer Is verhuisd, zonder achterlating Van verdere gegevens, Zijn adres is onbekend…

Van alles heb ik Moeten leren - Koeien melken In de grazige wei, Aren lezen op het Verlaten korenveld, Maar evengoed Over de Maagdenburger Halve bollen moest ik alles weten, En over het smeltpunt van goud, Het gevaar van vloeibaar Kwik voor de trouwring Die ik misschien ooit dragen ging, Van Immanuel Kant En zijn reine Vernunft…

Hoe ik me voel, Vraag je, hoe het Met me gaat, Wel nu, als je Het per se weten wil: Honderden heb Ik vergeven Voor wat ze Mij misdeden, voor Het aangedane verdriet - Alleen mijzelf vergeven, Dat lukt nog niet…

Terwijl zweetdruppels om Voorrang vechten in de strijd Wie zich het eerst een weg Naar het voorhoofd baant Om zich glinsterend Aan de wereld te tonen In deze jachtige examentijd Neem ik een slok helder water Uit het glas waar in de bodem DURALEX Made In France Staat gegraveerd - En even valt de spanning weg En kijk ik over mijn…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

Omdat ik niet kon zwemmen Ben ik visser geworden, Veilig aan wal Met de grond onder Mijn voeten Kan ik genieten Van al het moois Dat het water te bieden heeft, En leer ik mezelf Beter kennen doordat Zijn glanzende oppervlak Mij zo naadloos weerspiegelt, Mij zonder gewicht dragen kan…

Bedankt dat we als Kinderen in Uw tuin Mochten spelen, Zoals onze kinderen In onze tuin mogen spelen, Voor altijd geborgen In alles dragende liefde…

Voel me zo ondraaglijk alleen, Niemand die bij me is, Helemaal niemand om me heen Die om me geeft, Bezoek vandaag voor het eerst Het hondenparadijs - Zie je voor het eerst, En meteen is er een click Je legt je kop vol vertrouwen Tegen de dij van mijn rechterbeen En op slag ben ik verkocht - Je bent vast een hond Met een rugzakje…

Over van alles Heeft hij zich druk gemaakt, Zorgen die nooit Konden wachten tot morgen, Het hier en nu geteisterd Door donker dat hem de adem Dikwijls beneemt - Nu is alles anders En beseft hij dat Alles wat hem bedrukt Niet meer is dan hooguit Lucht in de eeuwigheid…

Tastend komen deze woorden Door het donker van de dag Aan het licht Woord voor woord Zorgvuldig gekozen Het zichtbaar resultaat Van de innerlijke bron Van dit gedicht…

Vandaag is alles anders, De warme bakker geeft Het liefste kind Een verbrande krentenbol, En de ambachtelijke slager Een stuk niet meer zo verse Metworst aan het lieftallige Meisje met de blonde krullenbol, En, werkelijk de wereld op zijn kop, Steekt de rijlesinstructeur Tijdens het werk naar de fietser Zijn middelvinger op…