Ik hou van jou
't zijn zo weinig woorden
maar daarentegen,
een verhaal met zoveel gevoel
ik hou van jou
vanuit het diepst van mijn hart.
Jij zit daar, zo diep
mijn ziel,
armen en mijn lichaam,
omhelzen jou
maar
hoeveel meer woorden ik je willen geven zou
weet ik,
dat afstand
de regel is en jij dit enkel zo willen zou
zoekend naar jouw…
Laat mij die engel zijn
voor jou en mij,
laat me toe
vraag niet waarom en hoe
maar voel dat ik dit wil zijn
als een warme deken voor jou
wil ik jouw mantel der liefde zijn
ik schilder liefde over jouw gelaat
zodat je sterker staat
sterker dan de wind
waarin ik mij
en jij jezelf
weer terug vindt.…
Ze is sterker dan niet een
alles doet en kan zij immers alleen.
Ze verdooft haar verlangens
dat dan wel..
want er is niemand die haar redt
uit die momenten,
dat zij even niet alleen zal kunnen
wanneer zij zo neer wordt gezet.
Dit beseffen doet haar pijn
te moeten zeggen
nee,
er zal niemand zijn die mij hier zal halen
enkel mensen om haar…
Ogen glijden langs elkaar heen
handen, vingers, verstrengeld ineen.
Twee verbonden zielen ontmoeten elkaar na zoveel jaar.
Lijkend als een paar
wandelen zij verder dicht naast elkaar
richting dromen
die door jaren heen tot stand zijn gekomen.
Als bekend maar ongekend, onbekend
smelten zij samen.
Vanuit letters voor elkaar, zo ooit ontstaan…
Zo vertrouwd en toch ook weer nieuw,
een onafscheidelijk gevoel
een geheel waarbij ik de rem verloren ben.
Je stem, wordt opgezogen in mijn ziel
je warmte zit in mijn hart
het laat me niet meer los
versmolten zijn wij
aan eeuwigheid, voorbij.…
Dromen,
dichter dan dichtbij jou komen.
Gedachten-stromen
vol met invloeden van jou
zintuigen, eindelijk nou.
Jaren was jij enkel letters op papier
nu zit je werkelijk tegenover mij hier.
Ik hoor klanken uit jouw mond
maar versta even niets, ben zo...verstomd.…