Bij ons is er op dinsdag nooit malheur
Het alomtegenwoordig
panorama
Der actualiteit voorziet
in drama
Doch niet op dinsdag, au jour
du bonheur
Ook onze sonnetteur wordt teruggefloten
Ons podium blijft zelfs voor hem gesloten…
Verder.
Een ruis in het gewone.
Geen adem in open lucht.
Lopen maar toch stil staan.
Voor realiteit op de vlucht.
Wel willen, maar niet kunnen.
Wie ontwaakt ons? Welke redder?
Stilte… Besef… en dan Verder.…
langzaam open ik mijn ogen,
en kijk naar haar.
soms komt ze sprankelend voorbij gevlogen,
soms is ze triest en zwaar.
langzaam open ik mijn ogen en lach,
ja, lach naar haar, mijn nieuwe dag.
want valt ze tegen dan denk ik maar,
er zitten er toch 365 in een jaar.…