De zomers speelden in Arcadië.
Vlinders - in soorten die al lang
niet meer bestaan - vlogen zenuwachtig
en geluidloos in grillige lijnen
langs de droge struiken. Soms stak mijn vaders
donkere hoofd boven de duinpan uit
maar altijd was zijn vlindernet te zien
dat driftig gaten sloeg in schijnbaar niets,
op zoek naar razendsnel onzichtbaarheid…
De slaaf ligt in zijn schrik gestold.
Uit marmer lees ik keizers en de rijken.
De lavapaden langs omhoog gestold,
wil ik jouw naam op de hemel vergelijken.
Er zijn slechts dieptes in dit gruis,
fragmenten van verbannen muren,
contouren van een kaartenhuis:
de dood is zichtbaar in kwetsuren.
Je bent er tóch. Bij het forum op de trap,
dicht…
Soms droom ik alle muren leeg
Geen tekst, geen regels op papier.
Letterloos en zonder kijkplezier.
Een huis dat in de tijd verzweeg,
dat sterven uit de voegen drijft
waar wonen niet beschrijft
de woorden zinloos langs de wanden,
maar dakloos de bestanden
vervliegen uit het fundament
van deze dode letters D en O.
Een taal voor…