comisch, is het niet, dat telkens
als ik jou weer zie
rampspoed en ellende volgen,
pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken
en dat vele jaren lang
dan aan het einde van de reis
in de winter des levens
en dan zal ik naar u komen
maar niet langer als vijand,
maar dan zal ik u als vriend omarmen…
In hemelse gedachten
Van perfect schuin
Lijkt ieders schemer
Herbouwd uit puin
In kort bedwingen
Van wrange pijn
Lijkt bitter water
Gerijpte wijn
In minzaam spotten
Zonder respijt
Vernauwt de waarde
Van menselijkheid
Zo onbeduidend
Immer banaal
Verdringt exploten
CreĆ«ert verhaal…