Alle inzendingen van C.S. Adama van Scheltema

De avond ruist door de akkerlanden En draagt met ene zoete zucht Uit mijne warme stille handen De geuren naar de verre lucht, Naar – naar ik weet niet wat. De avondwind begint te waaien, Ik voel hem aan mijn lijf, mijn haar, De fluisterende bomen zwaaien En buigen al maar samen naar – Naar ik – ik weet niet wat. De avond waait aan mijne…

Vandaag is het niet vrolijk - De mist dreint in de straat. Het is dodelijk - dood'lijk! Als grauwe luizen gaat Het volk zijn wankele weeg Onder de rokken van een helleveeg - Hallo! Over de vette stenen Stolt het goud van een lamp. Uit een boos oog beschenen Staat er de mensenramp! Wat zouden ze doen bij zo'n licht? Daar wordt…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Toen zag ik uit in de avond En keek in de wuivende hemel, Zoals een plant in de avond Alleen op een zonnige heuvel, Zoals een zwijgende vogel, Die rust op een eenzame heuvel, Onder de varende wolken Van de eindeloos drijvende hemel Van blauw en van goud; - en de wolken Dreven als zachte gestalten, Als tedere vreemde gestalten - Zoals de zoete…

Bitter is de smaak van het leven Als van wilde vruchten in herfsttijd - Iedere vrucht wekt toch nog even De hoop op wat weldadigheid. Want het leven is geloven en proeven Van al wat zo verlokkend scheen – Het is één langzaam bitter bedroeven, Tot het donker wordt om ons heen. Wat kan het ons dan nog baten In deez’ doolhof verder te gaan…

Vrede, spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moeden en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween! Vrede, daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u…

Ken uwe rijkdom en rang, zoek gestadig uw zuiverste gaven, Hun sluimer wacht in uw ziel - geen ander die ze u zegt; Plunder uw hart tot de bodem en peil naar de diepste juwelen: wie de eigen schatten verzaakt, zijn ook de sterren ontzegd!…

Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit! Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder! Al zou je me kraken, je krijgt me…

Toen eens die grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw. Drie droppels liet hij vallen Beneden op de aard, - Drie mooie kleine dingen Zijn daar altijd bewaard: - De eerste viel in 't koren, Dat werd een korenbloem, Die bloeit in 't blauw naar boven, Dat is haar grote roem. De tweede…

Door de drukke straat Voor mijn glazen ruiten Gaat menig, menig gelaat — Menig ziel gaat daarbuiten Voorbij het venster van mijn ziel. Dichtbij mij drijft de volle stroom, De stroom van het leven; Als telkens het begin van een droom Zie ik even — even Een ziel gaan voorbij mijn ziel. Zoveel zielen, die openstaan, Nog zonder…

Toen viel een gat in mijn droom En een koele klok sloeg het kwartier Door de zwijgende nakende nacht, En ik voelde mijn ogen wijd open - Die zagen stil In de nacht. Maar ik lag in een doodstille kuil En ik keek in het donker heelal, Verwonderd en wakker, naar het geluid Van het eenzame koele kwartier - Dat al zweeg In de nacht. En…

Al de bladers zijn verdronken In het water, in de regen, En het donker bos staat open En de droppelende stronken Staan verlaten aan de wegen, - Kille winter laat één sprokkel Aan een hart, dat niet mag hopen! Al de zon is uitgeblonken, En het jaar is heengezegen, En mijn handen zijn nog open, En mijn hart is leeggeschonken, En het heeft…

Toen ik heden opzag van mijn leven, Uit de schaduw van mijn stille zorgen, Zag ik, tot de witte diepe verte, Weer de Schoonheid om mij henen slaan, - Tot haar immer onverwachte gaven, Tot haar wijde zegenende handen, Tot de kalme stammen van haar vruchten Ben ik weer gelukkig heengegaan. Uit de schaduw van mijn stille leven, Over de onrust…

Als 't avond is, avond aan 't strand en de zee, En de hemel aan flarden van goud en van zwart, En de dreunende golven beschuimen het strand, En de vlokken die beven en rollen en rillen, En het duin is verlaten en eindloos alleen, En ik luister verrukt naar de ruisende zee - Dan waait soms uit de golven Een diepe muziek. Als 't avond is,…

Ik droomde van een stuk strand Met zon en heel veel zand - Geel, geel was het van 't zand, En op het strand wat tentjes: Tentjes van geel- en rood- Gestreept, en ook van groen: En in de tentjes veel gekleeds - En ook wat bloots - Maar dat was niet te zien - Veel, veel fatsoen, En ook wat onfatsoen - Misschien, En toen:- Kwam uit een…

Ik dwaalde eens de wereld binnen - De wereld zag mij nijdig aan, Ik wilde ‘t leven goed beginnen - Maar ‘t was zo moeilijk te verstaan! Ik leerde leven, - ‘k ben zo goedig Naar alle mensen toe gegaan: Ik was zo bang - ik deed zo moedig - Zij hebben mij niet goed verstaan! Ik droomde weg - ik raakte eenzaam Uit hun rumoerigheid vandaan,…

Wat zijt gij klein Holland Met al uw velden en vlakke wegen, Met uw rampzalige aardappellanden, En uw vreeslijk droefgeestige regen, En uw lage goedaardige stranden - - Maar groot toch is de zee Holland, Waaraan gij langzaam zijt verschenen, Waaruit ge als een schelp zijt geboren, Die zingt door uw hele land henen, Dat elk in zijn ziel haar…

Nu dort de hemel, Nu dort de hei – De mooie dingen Gaan gauw voorbij. Nu dort de hemel, Nu dort mijn hart – Wij worden beiden Nu stil en zwart. ------------------- Hoog aan de hemel Staat de eedle maan – Zij ziet mij zwijgend En eenzaam aan!…

- marslied - Rep uit de schemer uw schuchtere voeten, Rijs uit het dal om 't licht te begroeten. Dat zegenrijk valt in uw schoot, - Heel de aard gaat in bloed en in orelog onder, Uit haar rokende as stijgt een herelijk wonder, Dat harten de ruimten instoot: - Die poolster zal uw leven bestieren, Haar licht zult ge met ons vieren, Voort!…

Het leven is te hard van geluiden, De mensen doen te druk; - Om een ander wat doms te beduiden Verpraten ze hun eigen geluk! In plaats van de vruchten te smaken, Gooien ze elkaar met de schil, Ze praten om maar leven te maken - En de wereld is zelf toch zo stil!…

Goden willen wij zijn - ! Naakt en zuiver, en rein Van zonde en van schijn, En van edele waarde, Verlost van schande en pijn, Schoon van dit slaafs venijn, En zalig - zalig op aarde! Goden willen wij zijn - ! Met een staag brandend brein, Helder als klaar kristallijn…

Tussen de Betuwe en tussen de Veluwe Daar lag de dijk door het waterig land Als iets waaraan niets was te veranderen:- De koeien en de kikkers aan de' ene kant En de zilveren vissen aan de' andere; Zo bleven zij ieder in hun element, Daar was dan ook ieder al lang aan gewend Daar tussen de Betuwe en tussen de Veluwe. En ónder aan de dijk…

Een laatste roep der donkre stad verzonk, Het zwijgend water wiegde gouden spranken, Nog poosde een late lichtschijn bij een kranke, Bij zure arbeid, of een zoete dronk. Toen galmde de verlaten stad en schonk Een donkre stroom van volle bronzen klanken In mijne open ziel, - ik boog tot danken, Toen 't dreunend antwoord in een cirkel klonk.…

Nou is de Winter weggeruimd, Die aan de aard zat vastgevroren, Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond te voren. Maart heeft de korst al schoongespoeld En blaast er op om 't af te drogen; Zijn eigen borst is blootgewoeld - Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen, Als vijvers waar een bloem in drijft, - Maar waar geen…

Het welig licht was afgekomen En lei zich aan de kim te rust, De grote zee begon te dromen En spoelde haar rozerode zomen Over de stil vergulde kust. Wij vulden met ons beider leven De dommelige avondlucht, Tot wij verwonderd staren bleven: - Een stip kwam naar ons heen gedreven - Een nevelige vogelvlucht. De lucht hing vol van purpren…

Gelukkig, die de stilte kent, Die, als de avond zinkt, De beker van vergeten drinkt En zich van 't leven wendt; Die mede met het licht bezwijkt In 't kleureloos verschiet, En kleureloze dingen ziet Waarin de wereld wijkt. Gelukkig, die geen luid gebed Meer op de lippen heeft, Die niet meer mee dit leven leeft, Doch, als een beeld…

Vrede spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moede en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween! Vrede daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u smaadden…

Stiller, stiller, stiller zakken Nacht en dagen om mij heen – Als de sneeuw de dorre takken Dekken zij ’t verleên. Doch hun hout wacht, diep verborgen, Menig, menig wederkeer, En mij komt de jonge morgen Nimmer, nimmer weer! Wie gebloeid heeft en gedragen, Houdt herdenking tot genoot – Hij heeft God niet meer te vragen Dan de stille dood…

September! laat uw open grijze vanen Door koele luchten, schone straten gaan, Het gave goud ligt op uw zegebaan, Druipt van uw fijne wapperende manen; De pure honig laat ge in harten staan: Gewassen goud in glad-gevlochten spanen, Uw adem is ons tot het lijf gegaan En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen. Op kameraden! grijp het najaarsooft…

Vaag drijft door de open deur De bleke avondwind Een bitter kille geur - Alsof de herfst begint. Vaag, als een vallend blad, Daalt door mijn lege geest Herinnering aan wat Wel eenmaal is geweest. 't Is of mijn hart verstomt En of ik stil verga, 't Is of de herfst al komt - Hij komt weldra - weldra!…