Alle inzendingen van Catrinus

rechts is beter en links is ook zeker niet verkeerd rechts is niet eerlijk links is schijnheilig rechtsom is korter linksom even lang voor rechts ben ik bang voor links al net zo lang rechts kiest de verkeerde wegen links blijft hangen in de donkere stegen en dus elke keer als ik ze vergelijk merk ik steeds weer ze komen ongeveer…

het is nu eenmaal zo bepaald dat in iedere vogel nog zoiets als een oerspirit zit dat elke kat nog een stukje tijger bezit dat in iedere hond nog steeds het beetje wolf niet is gewist en de mens ook al wil hij het niet weten voor een deel nog steeds Neanderthaler mag heten het zijn maar kleine beetjes ongeciviliseerdheid die…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

boerenland weideland het thuis van vele vogels ieder voorjaar weer maar de vogels de vogels zingen niet meer* het leven is uit het weideland kapot gemaakt door gif en kunst- en de vele andere mest waardoor de vogels zijn weggepest al wat het land hen ooit aan levensvreugde bood helaas zo pijnlijk zo zeer – is niet meer is verdwenen levenloos…

hoe lang is lang hoe ver is ver om dit te weten moet er worden gemeten hoe lang en ver heb ik te gaan hoe ver is dat hier eigenlijk vandaan dit alles kun je globaal met Maps en Stappenteller weten ik wil een afstand snelheid en aantal stappen bepalen om m’n zelfbeeld omhoog te halen? Echter om te weten hoe ver en of er een weg is…

vertel me ... vertel me eens over je land over de bergen de bossen de heuvels de korenvelden de meren en het goudgele strand vertel het me in haar ogen las ik wat ze zag ze stond voor me met open ogen te dromen en even later zag ik haar met haar tranen in de grond wegstromen ze nam me bij de hand en zei daar begroef ik mijn…

vragen rijzen en gaan antwoorden komen in verschillende gedaanten soms totaal onverwacht soms kun je ze slechts dromen zoals die ene vraag aller vragen over waar we vandaan komen of waarheen we mogelijk ooit zullen gaan het blijft echter een gegeven dat je op sommige vragen de antwoorden pas zult weten door ze te beleven…

denk maar niet dat ik denk dat jij denkt dat ik denk dat ik zonder jou kan ga die gedachte maar gauw uitgummen we weten allebei misschien ik nog wel meer dan jij dat we immers niet zonder elkaar kunnen…

er wordt te veel gezegd te veel beloofd te veel uitgelegd waarmee de kracht van woorden worden gedoofd geen woorden maar daden de schouders er onder zetten de afbraak van taal beletten woorden moeten weer opnieuw worden gewogen en die te veel hebben gelogen moeten we schrappen desnoods verdagen tot ze er niet meer toe doen…

daar ligt hij in de vensterbank op z’n rug pootjes in de lucht ogen voor zover te zien gebroken de vrijheid lag door de ruit te lonken besefte in de weinige tijd die hij had hoe dichtbij en ver weg die schat was maar dat genot werd hem niet geschonken hij heeft alles gepoogd wrong zich in allerlei onmogelijke bochten nu ligt hij…

waar moet ik heen heb het hier wel gezien naar de Oost ? naar die onpeilbare mysterieuze Chinezen? of moet ik toch misschien eens naar de West gaan naar dat volk wonend in het beloofde land waar alles kan waar men verkeert in de waan van die geblondeerde Amerikaan in welk van de twee voel ik me het meest gezien wat een keuze is het…

als de waarheid wordt gelogen en de leugen op waarheid is gestoeld wie wat wordt er dan bedrogen wie wat wordt er dan gevoeld als de leugen wordt verkocht en de waarheid gestolen wordt de dader dan ooit gezocht of blijkt hij een immens groot gedrocht en als ze zijn teruggebracht bij wie ze werkelijk horen worden we geacht ons…

mensen zouden als bomen moeten zijn elke boom is een individu toch vormen ze samen een bos en onder de grond omarmen de wortels elkaar hieraan zouden mensen een voorbeeld kunnen nemen alle volkeren zijn verschillend hebben hun eigen identiteit toch moeten we elkaar de hand reiken tot elkaar komen want samen vormen we de mensheid…

hoeveel woorden moet je wel niet verstouwen om iets degelijk te onderbouwen uit welke de keuze maken zodat je een ander met je overtuiging kunt raken wat zijn de juiste woorden om een gedicht uit te leggen welke zijn nodig om de waarheid te zeggen hoeveel en wat moet je wel niet schrijven om je verhaal te laten beklijven hoeveel…

zie daar een vlucht duiven van wel een stuk of tien vredig vliegend langs het hemelse gewelf zo mooi ik wil ze koesteren aaien en koop daarvoor een witte buiten gekomen wappert zij met haar stoffige vleugels een hevige niesbui volgt en toen toen …. nog een vlucht en plots waren het er elf…

een lijster zingt z’n lied en laat me de stilte rondom haar horen…

de vlinder en de bij zijn op de bloem van mijn hoop neergestreken en zonder het amper te weten hebben ze de stamper weten te bewegen en na haar zachtjes te hebben gepeld gezorgd voor een prachtig bloeiend bloemenveld…

een premier z’n woord is een leugen een huis stort in en de bewoner zelf voor hem geen nieuw begin een premier belooft te helpen maar zij die er wonen wachten op compensatie na het zoveelste onderzoeksrapport dat even zo vele keren nooit zal komen hij belooft de bloedende wonden te stelpen moeders die te goeder trouw toeslagen…

liefde is een vlinder die jouw bezoekt als een bloem en om haar niet te verliezen zul je altijd je best moeten blijven doen schenk haar je mooiste kleuren en de heerlijkste geuren bedwelmend en intens zoet dat is het enige wat je er voor doen moet elke dag weer en dan komt de liefde die vlinder heet voor je het weet terug…

ik verslind gedichten om hun taal en woorden waar tussen gedachten zweven die ontroerden en bekoorden die het geheel oplichten die iets levenloos weten te verbeelden laten dansen laten leven daarom juist daarom zal ik zo vaak zwichten voor de schoonheid van sommige gedichten…

een vingerkootje de lengte van een teen of neus een banddikte of het puntje van een schaats echt geloof me heus zoiets bepaalt of je een winnaar bent of tweede keus een millimeter bepaalt je plaats een bal onderkant lat was hij nou over lijn of verhinderde de keeper dat sport dat ter ontspanning heet hoe mooi ook is soms zo ontzettend…

hoop klopt op de deur van m’n hart ze vraagt geloof je in mij geloof je echt in mij ik raak van die directe vraag een beetje verward ze ziet het in m’n ogen en zegt de liefde … de liefde zet alle twijfels opzij en zonder verder na te denken zwaait de deur wagenwijd open…

het voorjaar klopt op de deur van jonge lente ik ben er klaar voor de lente kriebelt op de rug van het voorjaar want daar zit de jeuk behoedzaam schuiven sneeuwklokjes en krokussen winter voor zich uit dappere kopjes tarten de verlate vorst maak dat je wegkomt vliegjes vragen in het nog prille voorjaarslicht elkaar weer ten dans…

tussen de regels lees je wat er werkelijk wordt bedoeld in lichaamstaal ontwaar ik of dat wat je zegt op waarheid is gestoeld in jouw ogen zie ik wat je werkelijk voor me voelt zo liggen nu eenmaal dat soort dingen ach gewoon zoals ik in het zingen het gevoel van m’n hart onthaal want wat jij naar mij uitstraalt heeft…

een land met blauwe luchten en goudgele akkers vervuld met hoop samen strijden de makkers hebben veel te duchten ze hebben hun hart aan blauw en geel verpand hun hoop echter is niet al te teer maar nog veel te hard het zou zo zacht moeten wezen en zweven als een veer maar voorlopig spreekt hun hoop nog jammerlijk ongewild wreed…

we waren nog jongens van die hele vrije blije ik mocht met hem mee zwemmen in de Leijen de Leijen was de zee uit mijn dromen omdat ik dacht nooit bij de echte te zullen komen mijn broer kon al zwemmen en ik nog niet het water was koud dus was het meestal even wennen geen probleem vooraan was het warm en vrij ondiep mijn broer die…

geef steun aan de armoedige uitgemergelde ezeltjes aan de verloederde hondjes die wegteren in on- en beschaafde landen aan die misbruikt worden in de bio en medische industrie bevrijd ze uit hun kooien bekommer u om het oerwoud en hun bewoners zowel mens als dier maar ondersteun ook mij zou graag naar buiten willen woon en zit…

o wat was ik klein het leven was ruig en rauw en je leerde al snel dat het niet altijd leuk was om kind te zijn heel anders dan nou ik had het in m’n broek gedaan en grote broer spoelde me buiten af onder de koude buitenpomp kraan en daarna trok hij mij weer een schone onderbroek aan o wat heb ik dat geweten nooit heb ik het weer in…

zij is een leeuw en ik een maagd we zijn echt wel aan elkaar gewaagd zij jut mij op ik rem haar af zij is veel te dapper ik soms iets te laf wat ik tekort kom heeft zij te veel maar ‘s avonds als ik haar liggende op de bank streel ervaar ik ieder keer weer dat mijn schattige snoes mij ziet als een knuffelige teddybeer en besef…

vierkante zonnetjes op de keukenmuur een brug tussen nu en op den duur een herinnering aan wat straks nog te doen N.B. wees vandaag eens aardig tante Truus is jarig leg het nou eens bij breng een bloem met een dikke zoen en er zijn twee weer blij* *enige gelijkenis met het gedichtje ‘memo’s’ van Ingmar Heytze berust…