Gezicht, in de verste verte geen voltooid van zien,
want zien doe je alleen met beide ogen.
Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen
en soms te ver gaan, over de grens misschien.
Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien
voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen.
Dan verstart de blik en moeten tranen drogen.
Prijs…
Het is stil langs de landweg,
het bos houdt de adem in.
De laatste vogels zijn allang vertrokken,
als door een klok gedreven.
Vraag mij niet het uit te leggen.
Een late haan kraait naar de nieuwe dag
en die komt als op goud gedragen.
Strooit uit zijn paarlen van geluk
over het nat gebladerte.
Brengt rust en vrede op deze plek.
Hulp ‘loos…
Mijn lief gedicht hoe kan ik je laten rijmen
in een schema door anderen voorgeschreven.
Het opgedrongen keurslijf tot in het ultieme doorgedreven
levert slechts zinnen die niet makkelijk zijn te lijmen.
Was je maar vrij, ik kende al je hartsgeheimen
zonder die wetmatigheden vrijelijk aan mij blootgegeven.
Geen regels en geen rijm, een duidelijk…
Halve maan, een helft uitgezet en weggestuurd
om kil onzichtbaar haar rondjes te moeten draaien
in het diepzwart, godvergeten niets.
Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd,
weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien.
Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets
van schepping en bruisende dynamiek.
Schijn…
247
Bezig met laden