Alle inzendingen van Cloet Johan

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

Zaterdagnacht vergaat in donkere schimmen tussen volgeschonken mensen en 'joe-box'-muziek Buiten is het koud maar binnen ... smelt ik in een roes van tederheid Jij hebt mijn pen gebroken en nu zit ik daar zo leeg ... als 't glas voor me…