Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

Het groen en blauw zingt door mijn venster van opstanding en leven adem wasemt over het veld de merel dribbelt etend. De waterlelie rust nog dicht achter de uitgelopen beuk. Straks zal de bloem zich glorieus ontvouwen ik zal me kleden om dit wonder van dichtbij te aanschouwen.…

Daar liggen ze tussen ons in vullend de ruimte naast mijn kussen ik luister of ik ze nog hoor het koor van speelse muggen ’t is toch niet waar ’t is toch te gek hij heeft gelijk gekregen het muggenkoor met alle leden op de vlucht voor enkel lucht van één aardappel rauw en doorgesneden!…

Waar Uw licht schijnt is Uw Geest nabij, in de schaduw houdt U mij aan Uw zijde. Wat heerlijk Heer dat U zo straalt, elke morgen weer!…

Moeder, ik ben nu moeder, ik heb een kind! Warmte zoekt een weg door mijn hart op mijn borst naar mijn kind, ons kind! Ik koester het glibberig warme kleine lichaam emotie golft van huid tot huid de navelstreng verbindt tot mijn liefste trillend ons verlost. Ons kind, vanaf de eerste ademtocht intens bemind.…

Ik wil aan U mijn liefde geven omdat ik zo veel van U houd. Uw Woord heeft mij hiertoe gedreven, daarin beloofde U ons trouw. ‘k Verheug me op Uw komst en juich, zing voor U en getuig. O Heer, hoe vurig is mijn liefde, ‘k verlang naar U als bruid, ik smacht, heel vaak al heb ik uitgekeken en tevergeefs op U gewacht, de wolken dikwijls nagestaard…

Op een doordeweekse dag kom ik in zondagsstemming wanneer ik de ontmoetingskerk passeer. Orgelklanken in de avondstilte tillen verlangen in mij op, over mij valt een vacht van vrede, zacht neurie ik “Hij zij geprezen” en denk aan vader die een groot deel van zijn leven op de orgelbank doorbracht. Deze psalm, summum voor elke organist…

Zo ver het Oosten van het Westen ligt zijn onze zonden weggedragen. Vanuit het Oosten rijst de Zon, verlicht ons tot het Westen begraven al wat is weggedragen om elke morgen ons weer op te wekken in Zijn Licht. Bij Psalm 103 : 12…

Bij uw geboortedatum siert een sterretje uw steen, daar waar een kruisje is gekerfd, die datum ging u heen. Hoe zal het zijn geweest op uw geboortedag, ik stel me zomaar voor hoe u in moeders armen lag, uw vader daarbij naar u keek speurend op wie hun dochter leek. De datum van uw gang naar Huis gekerfd achter dat kleine kruis…

Op deze stille vaderdag denk ik aan alle kinderen van wie de vader niet meer is, vandaag een dag is van gemis. Geef Heer dat juist op deze dag Uw liefde hen omringen mag.…

Wie is die man met verrekijker hij heeft mij op het oog. Zie ik hem knipogen of knijpt hij voor de kijker. Ik ga hem tegemoet hij ziet mij scherper. Als ‘k overeind kom zie ik hem van dichtbij. Nooit eerder viel mijn oog op zo’n opmerkelijk schilderij. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn…

Wachten kijken naar de klok ijsberen een blokje om zuchten afwezig reageren tot het uiterste gespannen nog een keer klikken op postvak in mail bonzend hart… joepie ik ben geslaagd! Een stoel schuift achteruit juichsprong handen reiken lucht stralend gezicht overslaande stem: Mam, ik heb hem!…

Het lied dat ik voor jou zal spelen gaat over mij, luister maar goed. De blokken vormen kleurentreden naar boven en beneden zoals een fluit ook doet. Ga ik omlaag dan hoor je boos en donker klim ik omhoog weerklinkt het lichte geel. Soms zit de hoogte in je sokken, de lage tonen in je keel bijvoorbeeld als ik op mijn handen sta, mijn voeten…

Als ik mijn mond in V-vorm trek onder de rood met wit geblokte pet bebloemd met een margriet lijk ik toch aardig vredig, is het niet? De kunstenaar bestrijkt in het decor een vleugje wereldvrede waarin mijn duifmuziek zal spelen zoekend snaren die geen strijkstok raken kan o, dat ooit vredestichters echte vrede winnen, dan speel…

ik liep u al te zoeken, zit u hier in het donker van het licht? Er lopen zwarte strepen door uw ogen en in uw groene zakdoek zit iets wits. Ik zag wel dat het tranenspel niet nep was ik huil ook als ik echt geraakt word door muziek maar ik word altijd blij van iets bijzonders dat een soort licht geeft in de dynamiek. Kon u maar ruilen met…

De blauwe hemel spreidt zich uit over de mens die dromerig geniet. De ligstoel horizon gericht ontspringt het verticale dat weerklank vindt in een gedicht waar mens en Schepper elkaar kruisen. Het licht te fel om in te kijken straalt warme gloed. Een straaljager doorbreekt het hemels blauw met witte strepen. Opeens verschijnt een…

Het is vandaag een bijzondere dag en daarom dit gedicht jaren geleden verscheen je geboortebericht. Je kreeg een naam en een eigen gezicht, kijk maar eens in de spiegel, ja kijk maar eens goed, zie jezelf in het licht van deze bijzondere dag. Het is vandaag feest omdat je er bent! Weet dat je er zíjn mag. Een hele fijne verjaardag…

Wanneer de stilte U begint te prijzen de ziel gaat reizen wacht Uw belofte dat het lichaam zal verrijzen op Uw tijd.…

Wat knap een eislepende steenmarter op zoek naar onderdak legt het, hoe krap onder de motorkap. Moeder eend heeft vast geweend haar ei verdween met marter Steen op de motor van een zwarte eend.…

Wat wilt U mij vertellen met dit veld vol pinksterbloemen nu ‘k even in de stilte neergestreken ben het lichte paars, bijna te mooi om te benoemen strijkt teder langs de houder van mijn pen hoe kan ik dit beschrijven wat ik diep van binnen voel ook zonder iets te zeggen Heer weet U wat ik bedoel. Dit pinksterveld vertolkt vandaag nabijheid…

Zo eenmaal in het jaar dat was toch veel te weinig een goede moeder was ze elke dag. Haar koesterende handen nooit aflatend bezig haar zachte blik vertolkte ’t liefdeshart. In onze diepste pijn was zij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontsprong haar lieve lach, deelden we verdriet zij troostte als geen ander met haar als…

Zo eenmaal in het jaar dat is toch veel te weinig een goede moeder ben je elke dag. Je koesterende handen nooit aflatend bezig je zachte blik vertolkt je liefdeshart. In onze diepste pijn ben jij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontspringt jouw lieve lach, delen we verdriet jij troost ons als geen ander met jou als moeder…

Ergens in het land bidt een stille fietser voor ieder die passeert. Niemand ziet het niemand hoort het maar gedreven door de woorden: zend Ik ook u ziet de fietser de mens met biddersogen. Over heel de wereld zijn lezers aangestoken. Stille fietsers bidden voor ieder die passeert. Niemand ziet het niemand hoort het maar ergens…

Als tranen zijn gedroogd de kaartenstroom stagneert het leven verdergaat alleen zo anders doorleef je al die woorden en door de regels heen lees je de liefde voor haar die je zo dierbaar was ervaar je Vader als dauw over het gras.…

Met tassen vol behang in een lichtgele tint fiets ik in de voorjaarszon fluitend langs de Lindt, ik ga de lente plakken. Het oude is al afgeweekt, de geur van stijfsel groet, schroevendraaiend komt het stopcontact mij knarsend tegemoet. Nog even peuteren aan resten roze en grijs. De kwast strijkt wat wil rollen plat, links komt op…

Gedoopt zijn in de naam van Vader, Zoon en Geest, denk je daar aan bij het Opstandingfeest? In Zijn dood gedoopt, met Hem begraven door de doop in de dood. Hoe ingewikkeld het ook is het feest van de verrijzenis is bij Zijn dood begonnen. Met Hem gedood, bevrijd van zonden, vernieuwd, verblijd de windsels opgewonden. Bij…

Er vindt een kleine intocht plaats vanuit de voorhof van de kerk, de deur kiert langzaam open. Voorzichtig schrijdt de kerkenraad, voorop gaat de diaken, dragend het licht van Pasen. Wanneer de nieuwe paaskaars op de stander is geplaatst klinkt door de stille ruimte: De Heer is waarlijk opgestaan! Ons halleluja juicht! Vanuit…

In het grachtenpand van zes verdiepingen verdiepen mensen zich in kunst. De brede eiken trappen dragen lichtvoetigen en zwaargewichten. Gewichtig spreekt men over Amsterdamse school. Schouwspiegels spiegelen Barok en staande klokken. Bronzen beelden beelden kunstzinnig uit. Schilderijen tonen beelden van verlichting. Kroonluchters…

Langs het fietspad droomt de Lindt van helder stromend water. De zon vormt in de schrale wind een stammenschaduwspel; in lijnen op het grijs schijnen bomen antraciet. Langs riet drijft vliezig ijs. De zingende fietser, een lint in het haar plet dromerig de schelpen. De populieren wiegen het ritme van haar lied. Bij het “verlangt…

Zoals de geur van nardus, vergoten door de Messiaanse bruid, zo bent U mij nabij. Zoals de Zoon voor zijn begrafenis in ’t voordeel van Maria zei: Mij hebt ge niet altijd… zolang de Koning aan zijn tafel is gezeten verspreidt de nardus mij zijn geur totdat Hij komt! Naar Johannes 12 : 8 en Hooglied 1 : 12…

Twee schimmen in het schemerduister betreden wat eens resten van het klooster zijn geweest. De verse sneeuw reikt tot hun kuiten, hun sporen zeggen mij dat niemand voor hen uitgelopen heeft. Waarover ze zo ingetogen spreken laat zich gezien hun houding goed verstaan als ze hun passen doen vertragen en ik hun blijk van medeleven gadesla…