Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

De klank van mijn gang verbreekt de stilte van de middeleeuwse kerk. Waar ik ga zitten gaat het zwijgen verder. Hier zaten wij zondag aan zondag. Rond de antieke tafel droeg men brood en wijn. De kansel ademt geest van pluriformiteit. Eeuwen lang werd hier geloof beleden, leeuwenbank omgeven, voorover buigend namen in gedachten opgeschreven…

Ze kopen samen planken, zij meet, hij zaagt. Zij zet de tekens voor de spijkergaten, hij boort, hij draagt. Zij houdt de ladder vast als hij naar boven klautert. Terwijl hij timmert knijpen zijn ogen saam, zijn lippen gaan een stukje van elkander. Zij ziet het vol van liefde aan. Haar handen wit van ’t klemmen van de ladder vraagt ze aan…

De sneeuwzee heeft zich in het landschap neergevlijd, de slaperdijk is sepia getekend, sneeuwkoppend buigen bermen over kratervormig ijs. Een grijs vlak ganzen rust uit in golvend wit, sneeuw stuift van land naar land, we rijden glijdend, de Schepper prijzend over de winterduinen door het ruime Lauwersland.…

Hoe zou het zijn als in de trein een vesper werd gehouden, op zondag in een kerkcoupé we Bijbels openvouwen, men om de beurt gaat lezen, a capella zingt en in gesprek gaat over dat wat God en mens verbindt. Wie weet geeft het wel dat gevoel wat menigeen vaak mist maar nimmer onder woorden bracht omdat men het niet wist. Misschien…

Er was een tijd dat ik nog was in ’t mooie Reitdiep-landschap. Ze kwamen bijna elke dag, hun ezels in het gras schilderend in stilte tot in de avondkilte. Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen…

Gods aarde juicht in de geplante boomgaard, zij fluit een lied vol luister naar het zachte fietsgeluid. Zij voelt het zaad ontkiemen in de bloementuinen en glimlacht naar de zwerfvuilprikkers in de duinen, de schoongehouden sloten, zij bekoren haar zodat ze zingt uit vreugde, feestviert in de morgendauw: Hier houd ik van, dit is tot stand…

De buurvrouw, een Hongaarse heeft het mij geleerd, zodra er sneeuw gevallen is je persjes vlijen op het ongerepte. Zoals vroeger op het gras de lakens bleekten, veel wit op weinig groen, zo liggen daar mijn kleden tot het wit ze heeft bedekt. Dan kom ik, een knipoog naar opzij, veeg sneeuw tot in de polen van links naar rechts en andersom…

Fietsend door de sneeuw hoor ik een meisje zingen. Moederziel alleen staat ze op ’t stille plein te staren naar de vlokken, haar benen swingen. Koordjes van haar wollen muts dansen vrolijk mee. Haar “in excelsis Deo” klinkt zacht maar krachtig na als ik over mijn schouder haar nog eenmaal gadesla.…

Ontevreden ben ik Heer over het kwade wat ik deed, geen vrede heb ik meer met dat wat ik vermeed, ik zou graag vrede willen maar alleen lukt mij dat niet, neem Heer de onvrede van mij, U, die de echte Vrede biedt, de Vrede van Uw Engelenlied.…

Van geslacht op geslacht werd het heil van God verwacht, Zijn zegen doorgegeven. Moge Hij u ook nu vervullen met Zijn vrede.…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond. De mensen tegenover je, die kun…

Het stalletje is uitgestald, de ster hangt te stralen. Gedachten gaan naar Bethlehem zonder af te dwalen. Kerstman noch drank zal ons verleiden. Sterk is het verlangen, onbevangen naar onze Redder die komt om te bevrijden!…

Jozef, slaap je al? Nee? Ik kan ook de slaap niet vatten. Ik wil je nog graag zeggen dat ik je geweldig vind zoals je me gesteund hebt met het Kind, je bent zo’n goede man en vader, kijk eens hoe Hij daar ligt, er is een glans op Zijn gezicht en Jozef, wat er ook gebeuren zal, God heeft het zo gewild en het is goed, o Jozef…

Naast hem lag een vrouw die hij niet kende. Hij was bewogen om haar lot. Ze was verguld met een beschreven kaartje. Zielsgelukkig gaf ze het door aan hem. Hij las de woorden uit het Woord van God. Toen hij ze uitsprak hoorde ze Zijn stem. Ontroerd door haar geloof zag hij hoe door een mistgordijn een hand naar hem toe…

Er staan vier kaarsjes op een rij te wachten op het feest. Eén lichtje laat ons alvast zien hoe mooi het is geweest. Nu mogen er twee kaarsjes aan, ons wachten wordt beloond. Het wordt steeds lichter in de kerk, dit huis waarin God woont. Vandaag branden drie kaarsjes, drie vlammetjes van licht vertellen van het Kind dat komt, is dát…

Met kerst mogen we kaarsjes zijn met geelkartonnen vlammen de mensen mogen aan ons zien hoe mooi de lichtjes branden. Door al die vlammen wordt het warm en zal de kou verdwijnen, ook in het donker is het goed als je een licht ziet schijnen. Zo mogen we naar binnen, die vlammen om ons hoofd, in onze hand een kaarsje dat na afloop wordt…

Hij is de Weg, die leidt langs Bethlehem, de Waarheid, is er al plaats voor Hem? het Leven, na Zijn plaatsvervangend lijden gaat Hij de Zijnen plaats bereiden. Stel dat je als Jozef met je hoogzwangere vrouw verwachtingsvol op zoek bent naar een veilig onderkomen word je dan ook graag bij de hand genomen?…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop. Bij het kaarslicht van de kerstnacht haalt ze wijzen uit het oosten, schapen met hun herder…

Maria, het jonge meisje, pas het Kind gebaard overdenkt wat ze destijds in haar hart heeft bewaard, de woorden van de engel en van Elisabeth, haar liefde voor Jozef, zijn trefzekere tred. Hoor, er komen herders, vol eerbied en ontzag, vertellen de geliefden wat hen hier heeft gebracht, hoe engelen verschenen in het donker van de nacht…

Fiets ik door de Wilgenlaan over geasfalteerde wortels dan denk ik onherroepelijk aan haar. Getrokken door haar geliefde paarden reed hier de rouwkoets met de lege baar. Onze wegen scheidden op weg naar ‘t einde van haar lijden. De wilgen zijn geknot en uitgelopen, voor haar gaat ver van hier een nieuwe toekomst open waarop ik hier…

Rond het Kind geschaard denkt Jozef aan de engel van destijds in zijn droom. Jozef, zoon van David, zo was hij aangesproken. Hij kijkt naar Jezus, vol eerbied en ontzag en dankt de Vader voor Zijn pasgeboren Zoon. Bij Mattheus 1 vers 20 en 21.…

Met nieuwe oren hoorde ze de zegen, ’t was al zo lang geleden, stil onderging ze deze mooie bede. Er trok een rilling door haar heen, of ze voor ’t eerst de woorden hoorde, hoe troostend was dit, hoe sereen. O Heer, verzuchtte ze, dat U mij stoorde in mijn verlatenheid, ik ben niet meer alleen. ----------------------------------------…

Stil zit ze naast me, haar oogjes spelen met de contouren van het glas in lood. Ze wordt geconfronteerd met eeuwig leven, dat, wat beloofd is na de dood. Zilver omrande wolken drijven schaapsgewijs voorbij. “Ik zie de Goede Herder” fluistert ze naar mij. “Zou oma het al weten? Dan is ze bijna vrij”. Veelbelovend zwijgen we, voelen Hem…

Zoals de schapen door de rotsspleet gaan, verblind door 't felle licht tegen het donker, vertrouwend op het tikgeluid van stok en staf, zo leidt de Goede Herder jou door 't diepste donker en kom je blindelings voorbij het graf.…

Mijn wortels zijn door een rivier omgeven, met water van het zuiverst soort, hoewel ik lig geveld voor dood is er één hoop, mijn wortels leven. Vrij naar Psalm 1.…

Vierentwintig stappen, toen ik verkleumd was drie er bij, groter geworden, één stap minder. Vandaag ben ik een half uur vrij. Ik graaf naast moeders graf mijn colablikje in, het opgerolde briefje gaat over oma’s Bijbel, mijn vraag aan God en wat ik mis van ons gezin. Hoeveel adressen heb ik nu gehad, hoe vaak ging ik als slak met mijn…

Aan de rand van Den Ham in de borg op zolder komt de omgeving tot leven. Zwaluwen spatverven grijs op de trap. Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van…

Kom dichter bij Mij, laat Mij je tranen drogen. Waar jij vernederd wordt daar zal Ik jou verhogen.…

U vraagt of ik niet eenzaam ben? Welnee, ik heb een laptop en sinds een jaar zelfs internet, nu lees ik veel gedichten, ook mailen heb ik al geleerd, dan krijg je steeds berichten. Eenzaam ben ik al lang niet meer er is zo veel te schrijven, ik doe zelfs al aan pastoraat door ‘t digitaal bereik. En zondagsmorgens is het mooi op Kerkomroep…

Als ze gezellig keuvelend plukken, gelijktijdig bukken, ziet ze op slag weer de jongen in hem, schuilgaand achter zacht getinte vlinderachtige bloemenpracht. Hij vroeg haar zijn Lathyrus te bekijken. Zijn stralende blik, dat nodigend gebaar, in zijn andere hand een vaasje, onweerstaanbaar. Plukkend als toen fluistert ze kussend…