Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

De pijn in haar ogen, haar smeken neem me toch mee, machteloosheid bekrachtigt mijn stem mijn band is te zacht u zou kunnen vallen, mijn fiets is er niet op gebouwd lucht vult mijn hart als haar mond zich ontspant, weer neemt haar humor de overhand.…

Een blaadje ritselt langs het tegelpad. Hij ruikt de kamperfoelie in het te lang geworden gras. Nog even oversteken dan ziet hij hen die hij ontmoeten wil. Ze zijn aan het tomaten kweken, een kleine kas wacht stil. Het laatste nieuws snel opgevouwen, nu wordt er opgelet. Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij…

De engelen in Jakobs droom zij komen en zij gaan, zij die naar boven trekken dragen zijn zorgen en zijn last en die de daling maken brengen hem Gods genade. Het huis dat hij verliet maakt plaats voor ’t huis van Hem die Zijn beloften in hem waar gaat maken. Bij Genesis 28 : 10-18…

Over de hele wereld bidden we "Onze Vader", ieder in de eigen taal. Denken we bij "Onze" bewust aan allemaal dan klinken door de wereld gebeden voor elkaar, vormen we verenigd Zijn grote kinderschaar.…

Eerst riepen ze fantastisch en geweldig maar toen het alsmaar beter ging verstilde de verwondering, knikte men enkel uit beleefdheid tot ook die ten onder ging het maaiveld kortgeschoren zou meer bekoren. Zie het maar als bescherming fluistert de wind vol ontferming.…

Het koor is niet compleet, de alt zingt weer alleen en ook de bassen kunnen steun gebruiken. De dirigente hoopt en bidt dat niemand ziek zal zijn op zondag in de eredienst, het groepje is zo klein. Hoe zou de Grote Dirigent vanuit de hemel bidden, Hij heeft allen genodigd in Zijn Koor. We kunnen hier op aarde toch vast gaan repeteren…

Hoe zou ik kunnen erven Zijn eeuwig Koninkrijk? Getroost door Jezus’ woorden uit Marcus’ tijd waarin ik lees niemand is goed dan God alleen ga ik waar Hij mij kind noemt in Zijn ontferming vol vertrouwen heen. Bij Marcus 10 : 13 - 31…

De kat zit voor de bank zijn ogen dicht de borstkas ritmisch wiegend luistert hij ademloos naar licht klassiek oud geworden onder zang, pianospel en koormuziek. Eén instrument kan hem niet echt bekoren bij het geluid van blokfluit pletten zich de oren zijn ogen staan verstoord hij poogt er mauwend bovenuit te komen. een sprong beëindigt…

Wat het rolletje verhult op nieuwjaarsdag onthult het knijpertje ten overstaan van warme oliebollen. een laag van sneeuwwit poeder bedekt wat is geweest vannacht begint het Nieuwe Levensfeest!…

Hij staat te zingen in het koor, achterste rij, hij is tenor. Vanuit de zaal doorleef ik, geraakt door zijn beleving ten diepste het gezongen evangelie. De uitdrukking op zijn gezicht, zijn ziel op God gericht vertolkt de woorden zoals nooit tevoren. Op zuivere toon weerklinkt in hem de passie voor Gods Zoon.…

In de kerstboom hangt een ster, werkje van de kleuterschool. Langs het doorschijnende oranje omlijnt het fijn geprikte zwart de driehoeken, zes grote en zes kleine in gouden letters staat door juf in ’t hart geschreven de meegegeven boodschap Ere zij God! In mijn herinnering zie ik het kleine meisje, haar oogjes stralen al van…

Met grote blijdschap mogen we ook dit jaar horen dat lang geleden onze Redder werd geboren. Bevreesd zijn we al lang niet meer we zijn bekend met onze Heer maar heel het volk, zou iedereen al weten wat hen ten deel gevallen is, werd het licht al doorgegeven in de duisternis? Bij Lukas 2 : 10. "En de engel zeide tot hen: Weest…

Heer, ik kom bij U, mijn goud heb ik al afgedaan, wierook, dank, U toegebracht, mirre, mijn berouw, U voorgelegd. Zo kom ik U aanbidden wanneer ik mij te slapen leg. Uw Ster heb ik gevolgd, Uw kribbe is mijn deken. U, pasgeboren Kind kunt nog niet met mij spreken maar nergens heb ik zo’n goed luisteroor en U van zo nabij gehoord.…

Brandend van verlangen kwamen we naar Uw Huis. Vol eerbied en ontzag het evangelie horend voelen we verbondenheid met Uw geloofsgetuigen in die heel bijzondere nacht. Het licht van engelen omringt ons bij het zingend Eer zij God. Uw ster straalt ons van verre tegemoet, lokt ons in gedachten naar waar wij in ootmoedigheid het heilig Kind…

Kijk toch eens, neem even tijd, die boom in al haar soberheid, zo ongewoon, hemelsschoon is zij berijpt alsof zij wijst op Wie haar kleedt met zoveel zuiverheid.…

Door Roemenië rijdt een bus met diep ontroerde jongeren. Zigeunerfamilies zwaaien terug, die glinsterende ogen…. nog één blik werpen zij op wie hen lieten delen in zoveel vriendelijkheid en hulp. Op hun lemen huisjes brachten ze dakleer aan, ze speelden met hun kinderen aten mee, leerden hun taal, wasten kleren in de rivier waaruit zij…

Hier liepen wij toen we nog kinderen waren, op onze schoudertjes het grote linnenrek, de armen vol verschoten veloursgordijnen in onze jaszakken verweerde knijpers en een broodje spek. In de zelfgebouwde tent tussen de bessenstruiken vertelden we elkaar hoe spannend de vakantie was met deuken in de knieën van scherpe schelpjes in…

Heer, ik kan niet bidden, dat heb ik nooit geleerd. Ze zeggen dat het Christuskind voor mij ook is gekomen. Ik wil het wel geloven maar begrijpen doe ‘k het niet. Nu hebben ze me naar het kerstfeest meegenomen en eerlijk Heer, het voelt zo goed, er heerst hier echte Vrede. Ik denk dat ik van nu af aan ook zondags naar Uw Huis wil gaan…

Ik heb het Spaans benauwd in dit cadeaupapier en die proppen in mijn maag zitten me tot hier. Wie kwam er op dat gek idee mij zo dik in te pakken, ik wil eruit, ik heb genoeg van ’t schudden in die zakken. Ik ben zo zacht en mooi, wie wil me gaan bevrijden en gunt me het genot mijn charmes uit te spreiden? Verwachtingsvol met kloppend…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Ik zag een vage regenboog over een heldere gebogen alsof de één de schaduw van de ander was. Mijn pas vertraagde, zilverkleurig vlogen speelse vogels voorlangs en onderdoor tegen het lichtend donkergrijs Ik ondervond hoe schaduwrijke vleugels zich spreidden over mij. De schitterende foto vond ik op seniorennet natuurfotografie…

Verlangde u zo naar uw kind’ren dat u zélf een kaartje kocht dat was zeker een flinke tocht vanuit verpleeghuis “de Vier winden”. Kon u uw eigen jas niet vinden hebt u een andere uitgezocht herkende u de halte bij de bocht of telde u opnieuw de linden? Wat leuk dat u ons zomaar komt verrassen ik bel wel even dat u bij ons bent ook let…

Als ik op een trieste dag de kerkbodes verspreid, hier en daar naar binnenkijk zie ik veel eenzaamheid. Ik klepper met de brievenbus en steek een hand omhoog soms wordt mijn groet beantwoord zag men wat ik overwoog? toch loop ik door, er wachten meer op hun vertrouwde post. In stilte neem ik me iets voor maar ’t wordt niet ingelost...…

In deze stille nacht staan we rondom het Kind dat zoveel voor ons heeft betekend. Wij kennen het vervolg, gelezen in Uw Woord, verbazen ons niet meer zoals de herders of de wijzen toch kwamen we hier met hetzelfde doel: Hem hulde te bewijzen. In onze donkere nacht bidden wij U om schijnsel. Verlicht ons met Uw Geest om hier vannacht…

Mijn vader Al zo vaak schreef ik over moeder maar eigenlijk nooit over hem terwijl ik zoveel met hem optrok nog hoor ik soms zijn tweede stem. Als ik in bed lag dan bespeelde hij het orgel ik luisterde stil naar het oefenspel, de psalmen en gezangen die hij speelde die lukten zonder oefenen ook wel. Soms denk ik aan hem als ik zaagsel…

Vol verbazing wijst hij mij op iets onder de motorkap, of ik er misschien wat van snap. Nieuwsgierig naar hetgeen ik aan zal treffen hoor ik mijn eigen stem verheffen bij het zien van deze strijd. Is het verblijf van marter Steen nog niet verleden tijd? Al eerder troffen wij een eendenei. Vol afschuw ruim ik veren van een sneeuwwitte…

Ik ben, als vruchtwater rond een foetus zo is Hij om mij heen Zijn warme schoot mijn burcht! (een cinquiano)…

Dag in dag uit zag ze hem zitten achter het vervuilde raam onafscheidelijk van zijn laptop. Wat opviel was de zondag, dan zag ze hem staan, die bundel in zijn handen… een plan kwam in haar op. Voor het schoongewreven raam mengt zich een bevend stemgeluid met een wat krakende sopraan. Vanaf de tafel speelt de laptop. Wie nu door de straat…

Wat begrijpt de mens ten diepste van de puurheid van de ander wanneer het om oprechte liefde gaat waarbij met diep respect de reinheid wordt bewaakt, wie kent de wreedheid van de pijn waarmee de scherpe tong meedogenloos verwondt, het scheuren van het heilige dat zo eerbiedig werd gemeden? Waarom zo velen onbeschaamd over één kam…

Fiets ik in Groningen door de Voermanstraat dan denk ik niet alleen aan schilders, sterrenbeeld en paard. Of ik stapvoets rijd of snel ik denk voornamelijk aan dichters van gedichten.nl.…