Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

Ik zag Oranje weer op de tv, De ballen van Van Basten en Van Persie, Die waren raak, elk in dezelfde versie, Is ’78 te lang gelêe? Toch heb ik ook in díe finale zin, Maar dan met Rensenbrink z’n bal erin!…

Geen wandeling, geen bioscoopje pakken, Niet op bezoek bij ouders, broer of zus, Geen praatje of omhelzing, aai of kus, Niet op café om lekker door te zakken. Zo laat Corona aan ons zien hoe fijn Het was om even bij elkaar te zijn.…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

Check of je lijdt aan één van de symptomen, Of kom je uit een risicogebied? Reis nergens heen en onderschat het niet, Om verdere verspreiding te voorkomen. Nu word je mogelijk alsnog besmet, Als lezer van dit zieke snelsonnet.…

Wie in Amerika iets anders wil, Die had het deze dinsdag voor het kiezen, Want Donald Trump móet deze keer verliezen, Die is te rijk, oneerlijk en te kil. De Democraten bieden dus iets fairs: De keuze uit drie multimiljonairs.…

Van China, Zuid-Korea en Iran, Tot Innsbruck, Tenerife en Lombardije, In Zagreb, Barcelona en Marseille, Is allemaal dat virus uit Wuhan. Hoewel ik niet naar deze oorden vloog, Nies ik alvast maar in m’n elleboog.…

(Voor Matthijs van Nieuwkerk en Özcan Akyol) Er ging ineens een licht op bij Matthijs, Het genre light verse! ‘Iets uit het verleden, Dat niet meer wordt beoefend in het heden,’ Zo sprak hij, zonder kennis of bewijs. Toen ik dat hoorde, dacht ik: serieus? Lees deze bundel maar, Matthijs en Eus!…

Je hebt er maandenlang naar uitgekeken, En eindelijk daar was-ie dan: de wind. Tijd voor een fietswedstrijdje: in een sprint De Oosterscheldekering oversteken. Maar ’s middags werd het, u begrijpt het vast, Door harde wind vroegtijdig afgelast.…

“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen Onaangenaam behandeld in de trein, Het zullen eens géén Marokkanen zijn! O, Nederlanders, ga je toch bezinnen. Breek los van politiek correct gelul, En lees op Twitter al mijn flauwekul.”…

Dick heeft verstand van ambtelijke macht, Dick weet ook alles van terreur bestrijden, Dick kan geheime acties voorbereiden, Dick is een bruikbaar man, die nooit eens lacht. Als slangen listig, argeloos als duiven, Nee, alle lof voor Dick, laat hem maar schuiven!…

Toen die actrice dat aroma rook, Deed dat haar denken aan haar eigen schede, Aan iedereen deelt zij die geur nu mede, Als kaars, ik dacht meteen: dat wil ik ook! Dus wát heb ik mijn vrouw cadeau gedaan? Een kaars die ruikt naar mijn geslachtsorgaan.…

De ouderwetse winkel heeft het zwaar, Want verreweg de meeste consumenten, Bestellen vaak online voor minder centen, Voor Didi, Steps en Promiss is het klaar. Zo sluiten modeketens bij de vleet, En wordt het winkelaanbod uitgekleed!…

Nu praten de politici vol vuur, Om volgend jaar het knallen te verbieden, Hun pijlen richten zij op al die lieden, Die ronduit asociaal zijn na 12 uur. Maar juich maar niet te vroeg, o mens en dier, Dit zeggen zij alleen maar voor de sier.…

Je doet iets wekelijks met hart en ziel, En weken worden maanden, maanden jaren, Gelukkig heb ik iets om te bewaren, Met deze staat de teller op een ‘mille’. Maar morgen ben ik weer gewoon aan zet, Op naar het duizendeerste snelsonnet!…

’t Is Kerstmis, want dat wordt het elke keer, Ik heb de boom versierd met slingers, ballen, En denk aan mensen die ons zijn ontvallen, En aan dat kindeke ‘van alzo veer’. Toch hoop ik ieder jaar voor ons op aard’, Dat iedereen voor lijden blijft gespaard.…

Een trainer weet dat hij de Kerst niet haalt, Mark zat zich langs de zijlijn op te vreten, Maar elke wedstrijd werd de maat gemeten, Het elftal dat hij trainde heeft gefaald. Hij roept zijn vrouw - het blijft bij hem maar Malen -, “Wil jij nog een Châteautje Bergwijn halen?”…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

In Londen wordt een NAVO-feest gevierd, Maar iedereen begint ineens te schelden, Het bondgenootschap krijgt te weinig gelden, Terwijl onenigheid daar welig tiert. Maar al met al blijkt dit tot vreugde strekkend; De NAVO is weer waarlijk afschrikwekkend.…

“Als jij nou zegt dat jij het niet meer weet, Dan heb ik jou ‘vermoedelijk’ gesproken, Zo hebben we de waarheid wel ontdoken, Maar liegen niet over dat oorlogsleed.” Dus zeg, al gaat de Kamer ook tekeer: ‘Dat weet ik om de dooie dood niet meer.’”…

Ik durf het woord haast niet meer uit te spreken, Maar dit staat vast: hij meende het toch goed? In fleurig pak verkleed en zwart als roet, Bracht hij ons kindervreugde, die drie weken. Al is het tijd dat hij van kleur verschiet, Ik zeg nog één keer: dank u Zwarte Piet!…

Bestaan ze nog, haar liberale dromen, Waarover Hennis toen ze jong was sprak? Ze is VN-gezante in Irak, Maar hoe nu verder als zij terug wil komen? Ik pleit ervoor dat zij dan wordt geweerd, Zij is totaal geradicaliseerd!…

Het asfalt was een grijs oneindig lint, Waar ruimte bleek voor andere geluiden, Het hoe en wat, dat kon ik nog niet duiden, Van oliecrisis wist ik niet als kind. Ik voelde najaarslucht, het koele niets, Genietend achterop mijn moeders fiets.…

Als ik de televisie moet geloven, Was al-Baghdadi helemaal niet slecht, Een strenge leider en een man die vecht, Bereid zich van het leven te beroven. Trumps actie is er één die woede wekt, Zo’n zieke terrorist verdient respect!…

’t Is woensdag dus ik ben weer aan de beurt, Ik was van plan een snelsonnet te schrijven, Maar laatstelijk – ik wil niet overdrijven – Raak ik daarover meer en meer verscheurd. Want tijdens dergelijke schrijverij Komt ongetwijfeld te veel stikstof vrij.…

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

Het vreugdevuur met oudjaar was te hoog, De toren die vervaarlijk stond te fikken, Bleek deze week fataal voor mevrouw Krikke, Op beeld sprak zij een trieste epiloog. Nu zoekt Den Haag dus naarstig naar een ander, Maar alsjeblieft, toe, níet die Alexander.…

Ze zijn het zat, die wetten, regelingen, En trokken op de trekker naar Den Haag, En troffen zij daar soms een hinderlaag, Dan namen ze het strand bij Scheveningen. Politici, belust het woord te voeren, Die hielden allemaal ineens van boeren.…

Bij de VN sprak Greta met de vlechten, Ze nam haar toevlucht tot de hyperbool, Ik denk dan: moet zo’n meisje niet naar school, In plaats van tegen windmolens te vechten? En elke keer als ik haar zo zie strijden, Treft mij een diep gevoel van medelijden.…

We gaan er uiteraard weer op vooruit! De koopkracht stijgt vooral van wie al werken, Maar wat we daarvan linksom ook gaan merken, Maakt de regering rechtsom gauw weer buit. Dus wanneer krijgt, vraag ik niet zonder hoon, De coalitie haar verdiende loon?…

Wat als de Ridderzaal wordt opgeblazen? Wat als dit kabinet het leven laat? Wat als het parlement de pijp uit gaat? Wie leidt dit land, wie zijn dan onze bazen? Dan zal één man regeren als een leeuw, Met Blok begint de ware Gouden Eeuw!…