Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

“Als jij nou zegt dat jij het niet meer weet, Dan heb ik jou ‘vermoedelijk’ gesproken, Zo hebben we de waarheid wel ontdoken, Maar liegen niet over dat oorlogsleed.” Dus zeg, al gaat de Kamer ook tekeer: ‘Dat weet ik om de dooie dood niet meer.’”…

Ik durf het woord haast niet meer uit te spreken, Maar dit staat vast: hij meende het toch goed? In fleurig pak verkleed en zwart als roet, Bracht hij ons kindervreugde, die drie weken. Al is het tijd dat hij van kleur verschiet, Ik zeg nog één keer: dank u Zwarte Piet!…

Bestaan ze nog, haar liberale dromen, Waarover Hennis toen ze jong was sprak? Ze is VN-gezante in Irak, Maar hoe nu verder als zij terug wil komen? Ik pleit ervoor dat zij dan wordt geweerd, Zij is totaal geradicaliseerd!…

Het asfalt was een grijs oneindig lint, Waar ruimte bleek voor andere geluiden, Het hoe en wat, dat kon ik nog niet duiden, Van oliecrisis wist ik niet als kind. Ik voelde najaarslucht, het koele niets, Genietend achterop mijn moeders fiets.…

Als ik de televisie moet geloven, Was al-Baghdadi helemaal niet slecht, Een strenge leider en een man die vecht, Bereid zich van het leven te beroven. Trumps actie is er één die woede wekt, Zo’n zieke terrorist verdient respect!…

’t Is woensdag dus ik ben weer aan de beurt, Ik was van plan een snelsonnet te schrijven, Maar laatstelijk – ik wil niet overdrijven – Raak ik daarover meer en meer verscheurd. Want tijdens dergelijke schrijverij Komt ongetwijfeld te veel stikstof vrij.…

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

Het vreugdevuur met oudjaar was te hoog, De toren die vervaarlijk stond te fikken, Bleek deze week fataal voor mevrouw Krikke, Op beeld sprak zij een trieste epiloog. Nu zoekt Den Haag dus naarstig naar een ander, Maar alsjeblieft, toe, níet die Alexander.…

Ze zijn het zat, die wetten, regelingen, En trokken op de trekker naar Den Haag, En troffen zij daar soms een hinderlaag, Dan namen ze het strand bij Scheveningen. Politici, belust het woord te voeren, Die hielden allemaal ineens van boeren.…

Bij de VN sprak Greta met de vlechten, Ze nam haar toevlucht tot de hyperbool, Ik denk dan: moet zo’n meisje niet naar school, In plaats van tegen windmolens te vechten? En elke keer als ik haar zo zie strijden, Treft mij een diep gevoel van medelijden.…

We gaan er uiteraard weer op vooruit! De koopkracht stijgt vooral van wie al werken, Maar wat we daarvan linksom ook gaan merken, Maakt de regering rechtsom gauw weer buit. Dus wanneer krijgt, vraag ik niet zonder hoon, De coalitie haar verdiende loon?…

Wat als de Ridderzaal wordt opgeblazen? Wat als dit kabinet het leven laat? Wat als het parlement de pijp uit gaat? Wie leidt dit land, wie zijn dan onze bazen? Dan zal één man regeren als een leeuw, Met Blok begint de ware Gouden Eeuw!…

Hij stond daar buiten, leunend op de reling, En wat Frits zei was moeilijk te verstaan: “Niet sekur, niet plecies, Oe zawl ‘t gaan?” Een wat onduidelijke mededeling. Hij was ‘heel moe’, maar verder pico bello, Na veertien Rum, Tequila, Limoncello.…

Wat? Vrijheid...? Dat ik om me heen mag schoppen, Dat ik beweeg en toch onzichtbaar blijf, En zelf mag weten wat ik denk en schrijf, Me uiten kan en niets hoef op te kroppen. Ik provoceer, bespot, hits op en stook, Want je beledigd voelen, dat mag ook.…

Het Zeeuwse festival dat is gestart, Biedt een theaterstuk met vele vloeken, De SGP eist dat snel op te doeken, Want dergelijke taal vindt men te hard. Maar dat beknotten van een muzisch werk, Is net zoiets als vloeken in de kerk.…

Toen Thierry in de politiek begon, Was elke volgeling extreem gedreven, Ze leken vroeger één in geest en streven, Maar springen nu als kikkers uit de ton. Voorlopig vindt de leider dit geen punt, Maar toch raakt Forum meer en meer ‘verdund’.…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

Wanneer u weinig in die boerka’s ziet, Dan bent u iets van groot belang vergeten: Zo’n vrouw op straat ‘ontplooit zich’, moet u weten, En zonder boerka lukt haar dat dus niet. Nee, zit ze maar niet langer op de huid, Want wat erin zit, komt er écht wel uit.…

Er heeft weer iemand mensen neergeschoten, Toch draagt de dader zelf daarvoor geen schuld, Nee, ánderen die al dan niet verhuld, Hun mening gaven, krijgen op hun kloten. De slotsom treft je hard in het gelaat: Blijkt dat de vrije wil tóch niet bestaat.…

Theresa May ontving een keihard 'Nee!' ’t Is aan een ander om in dertien weken, De Britten van Europa los te breken, Een laatste kans, met Johnson als premier. Maar eerder nog, - ik wed om een sigaar – Zijn Boris en vriendin al uit elkaar.…

Het is weer tijd, zoals dat elk jaar gaat, De boel de boel te laten deze weken, Ik ben niet hier, maar trek naar verre streken, Waar ik een cocktail drink en pootje baad. U krijgt bericht als ik het werk hervat, maar nu dus even niet, dan weet u dat.…

Was ‘t wel echt, of toch een hoax misschien? Wat Armstrong, Aldrin, Collins daar ook deden, Ze kwamen in een grafstemming beneden, En hadden 'helemaal geen ster gezien’. Eens zullen onze ogen opengaan, En gaan we met z’n allen naar de maan.…

Een string, een jurkje, een vibrerend ei, Een pomp, een G-spot hummer en twee boeien, Massageolie, vloeistof om te gloeien, Een buttplug, funky dong met batterij. Helaas, de Pabo is failliet gegaan, Maar ík heb er echt alles aan gedaan.…

Zijn zetel in het parlement bleef leeg, Want hij was immers in voor hoger taken, Hij zou Europa spoedig vervolmaken, Als politiek genie, subliem strateeg. Het is voorbij; qua gretigheid bleek Frans, Nog drie keer erger dan Hans Brusselmans.…

De pitspoes huilde, kon het niet verkroppen, Op het circuit van de Formule 1, Komt er een einde aan een fenomeen, Dit ‘vrouwonvriendelijk’ symbool moet stoppen. Ik vroeg haar: “Blijf je wel naar Zandvoort gaan?” Ze zei: “Ik vind er nu geen reet meer aan!”…

Ik kocht laatst bij de supermarkt m’n eten, En deed er kaas en wat te drinken bij, Ik pakte nog een appel en een ei, Maar bij de kassa heb ik dat geweten. Ik zag de bon en informeerde toen, Of ik die in termijnen mocht voldoen.…

Vanaf vandaag zit ik mijn Kamer voor, En roep mezelf geregeld tot de orde, Den Haag is tot een slangenkuil verworden, Vandaar dat ik me daaraan niet meer stoor. Geen lust tot ergernis of tegenactie, Aldus mijn strak geleide éénmansfractie.…

“De Chatham House Rule, dat is het devies! We mogen dan de openheid beknotten, Maar smeden daar voor zeker geen complotten,” Aldus de oud-minister Klaas de Vries. Dus zijn wij allen opgelucht en blij; Ten slotte was hij zèlf er destijds bij.…

Nu heeft die Juncker - Timmermans zijn baas - Zijn voorkeur voor een ander uitgesproken. Frans bleef beheerst, maar toch, zijn bloed ging koken: “Wat denkt-ie wel die dronken ouwe dwaas? Maar ik ga dóór, ik geef de moed niet op, En niemand, níemand kust voortaan mijn kop!”…

Ze zong een liedje, dat niet iedereen Een toekomst heeft of nog een plek zal krijgen, Maar hoe? Daarover bleef Madonna zwijgen, Toen viel zij achterover en verdween. Maar na de klanken die zij heeft gekweeld, Lijkt háár rol wel als éérste uitgespeeld.…