Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

We hebben eerst tot tien uur uitgeslapen, Daarna zijn we gezegend door de paus, Toen aten we tonijn in whiskysaus, En ’s avonds lagen we op apegapen. Toch was het beste voor het laatst bewaard: We staarden uren naar de open haard.…

In Scharendijke is een wolf gezien, Je weet, ze zijn heel moeilijk te verdrijven, Eerst is er één, dan zijn ze met z’n vijven, Vervolgens zijn er gauw een stuk of tien. We zijn hier bang - niet slechts de schapenhoeders -, En roepen luid om onze lieve moeders.…

Ach Marco, nee toch hè, waarom nou jij? Liet jij echt dochters in je speeltuin binnen, Om hen daarna bij rood licht te beminnen? En zong je dan ook vaak: ‘Kom maar bij mij’? Hierna is je bestemming het parket, Waar alle maskers worden afgezet.…

Uit Curaçao nam zij corona mee, En Beatrix mocht even niet naar buiten, Ze dacht: “Dat is wel vreemd na al die spuiten,” Maar zij hield moed en riep: “Je maintiendrai!” Ze belde op en smeekte met een snik: “Zeg Hugo, mag ik nóg een boosterprik?”…

Ze kwamen voor Oasis naar de pub, Het sneeuwde hard, er lag méér dan een meter, En buiten woei het, binnen was het beter, En zo ontstond al gauw een hechte club. Terwijl de buitenwereld maar bleef razen, Genoten zij van hun privé-oase.…

Het was het mooiste dat ik heb geschreven, Het beste onderwerp dat ik ooit koos, Ook rijm en metrum waren vlekkeloos, Helaas is het hier niet meer weer te geven. Het is heel stom, maar ik zal eerlijk zijn: Ik heb het laten liggen in de trein.…

“Wat is dat handig hè? ’t Is even scannen. Hup, even laten zien, je bent zo klaar, Die andersdenkenden vind ik maar raar, Maar dat soort mensen wil ik toch niet kennen. Denk jij nou écht dat onze overheid, Hiermee nog méér controle voorbereidt?”…

Toen men in de EU die uitspraak zag: “Bij ons in Polen gaat niets boven Polen”, Was Brussel zwaar ontstemd en heeft bevolen, Een boete van liefst 1 miljoen per dag! En komt het land daarna nóg niet bij zinnen, Dan vallen Duitse troepen Polen binnen.…

Joe Biden, even in het Vaticaan, Bevuilde zich, al zijn er geen bewijzen, Daarna kon hij gewoon naar Glasgow reizen, En praatte over stikstof en methaan. Maar kan hij niet veel beter eraan werken, Om eerst z’n eigen uitstoot te beperken?…

M’n eierprikker was ineens kapot, Dus wilde ik heel snel een nieuwe halen, Maar nergens prikkers voor m’n eierschalen, Bij Blokker, Kruidvat, Hema ving ik bot. Voorlopig kan ik naar m’n prikker fluiten, Misschien kan Sywert hier een deal voor sluiten?…

“We hebben heel goed met elkaar gesproken, Het was inhoudelijk en intensief, Maar nee, nog steeds is niets definitief, Nog steeds is de impasse niet doorbroken.” En morgen zie ik Remkes al weer staan, Als alles weer in rook is opgegaan.…

Als Captain Kirk bestuurde hij zijn schip, En zocht naar onbekende levensvormen, Nu ging hij wéér de hemelen bestormen, En maakte zelf een échte ruimtetrip. Wel miste ik, toen die raket vertrok: Uhura, Scotty, Chekov, Bones en Spock.…

“Ik ben al tijden hevig ongesteld, Dat startte niet lang na mijn vaccinatie, Dat er iets mis was met mijn menstruatie, Heb ik toen tóch maar eventjes gemeld. Nog banger werd ik dankzij Agnes Kant, Want volgens haar bestaat er geen verband.”…

Rond de premier sloot zich zowat het net, Was er een plan om Rutte neer te knallen? Maar alles bleek gelukkig mee te vallen, Toen kort daarna Van Doorn werd vastgezet. Gevaarlijk was het achteraf niet echt, Er dreigde slechts een piemeltaartgevecht.…

Mark Rutte’s kabinet zit me tot hier, Door de ministers die zijn afgetreden, Gaat het vertrouwen verder naar beneden, Maar de premier vertrekt nog steeds geen spier. Hij gáát maar door, - was ís het dat hem drijft? – Totdat hij in z’n eentje overblijft.…

Het wordt steeds gekker met die Haagse lieden, Bij elke wedstrijd, elk muziekfestijn, Dient het publiek wel ‘geplaceerd’ te zijn, De Jonge vraagt zelfs dansen te verbieden. ’t Is de geknipte kandidaat, die man, Voor kabinetslid bij de Taliban.…

Ik weet niet welke kant dit op zal gaan, Je wezen wordt in codes opgeslagen, Beoordeeld tot het einde van je dagen, Op hoe je denkt en wat je hebt gedaan. Ik ga de deur uit zonder telefoon, Ik durf dat nog, dus doe ik dat gewoon!…

“Wil je de IJssel namens mij omarmen?”, Sprak Jan Terlouw laatst op de radio, Het voelde als een onverwacht kado, Waaraan heel Nederland zich kan verwarmen. Als hulde aan de oud-politicus, Hang ik een touwtje uit m’n brievenbus.…

‘We’ moeten praten met Afghanistan, Maar wíe weet wat ‘we’ moeten zeggen? Een oproep om de wapens neer te leggen? Of alles niet op ‘onze’ wijze kan? Maar wat je over hen ook mag beweren: Ze zijn daar wél veel sneller in formeren.…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

Het vuur in Tokio is weer gedoofd, En de medailles zijn weer omgehangen, Nu gaan we drie jaar naar ‘Parijs’ verlangen, Daar worden nieuwe prijzen uitgeloofd. Maar wie écht won, - ik voel het aan m’n water - Dat horen we misschien pas járen later.…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had eens een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken…

We moeten bang zijn voor terreuraanslagen, En bang voor het veranderend klimaat, Bang voor dat virus waar men over praat, We moeten bang zijn, volgen zonder vragen. Want bange mensen blijken in het leven, Bereid om elke vrijheid op te geven.…

Ik droomde dat de mensen voor me bogen, Ik werd van alle kanten toegejuicht, Er werd een feestmaal voor me opgetuigd, Men zong: ‘moge hij leven in de hoge!’ Dus wat is de moraal van dit verhaal? Er schuilt een Jozef in ons allemaal.…

Een noviteit bij de Japanse Spelen: Je moet als monnik leven, of als non, Want daar zijn alle bedden van karton, Het is niet veilig om zo’n bed te delen. Wat let je om het liefdesvuur te koelen, En ‘het’ te doen op de gekleurde stoelen?…

Drie mannen zijn verwikkeld in een strijd, De eerste zijn, dat is waar zij van dromen, Wie zal het verste in de ruimte komen? Wiens naam zal klinken tot in eeuwigheid? Zo voelen zij zich beurtelings verheven, Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…

De zoveelste coronavariant, En aan de pomp kan je je blauw betalen, En uit de lucht blijft regen nederdalen, En overal is wel iets aan de hand. Te midden van gevaren, angst en strijd, Verlang ik hevig naar komkommertijd.…

Heb je een afspraak voor je tweede prik? En laat je vaccinaties registreren! Vergeet niet om die app te installeren, De mondmaskers, pak jíj die in of ik? Gelukkig maar, we mogen weer op reis! De vrijheid lonkt, maar komt wel met een prijs.…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

Het kwik zal hier tot grote hoogten stijgen, Dus volg ik trouw het hitteprotocol: Veel drinken, zonnebril, een parasol, Ik lig languit, zodat ik niet moet hijgen. Maar in gedachten dans ik de merengue, Genietend aan de ‘Costa del Flessingue’.…