Alle inzendingen van Coenraedt van Meerenburgh

Het vuur in Tokio is weer gedoofd, En de medailles zijn weer omgehangen, Nu gaan we drie jaar naar ‘Parijs’ verlangen, Daar worden nieuwe prijzen uitgeloofd. Maar wie écht won, - ik voel het aan m’n water - Dat horen we misschien pas járen later.…

bewust ontweek ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had eens een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken…

We moeten bang zijn voor terreuraanslagen, En bang voor het veranderend klimaat, Bang voor dat virus waar men over praat, We moeten bang zijn, volgen zonder vragen. Want bange mensen blijken in het leven, Bereid om elke vrijheid op te geven.…

Ik droomde dat de mensen voor me bogen, Ik werd van alle kanten toegejuicht, Er werd een feestmaal voor me opgetuigd, Men zong: ‘moge hij leven in de hoge!’ Dus wat is de moraal van dit verhaal? Er schuilt een Jozef in ons allemaal.…

Een noviteit bij de Japanse Spelen: Je moet als monnik leven, of als non, Want daar zijn alle bedden van karton, Het is niet veilig om zo’n bed te delen. Wat let je om het liefdesvuur te koelen, En ‘het’ te doen op de gekleurde stoelen?…

Drie mannen zijn verwikkeld in een strijd, De eerste zijn, dat is waar zij van dromen, Wie zal het verste in de ruimte komen? Wiens naam zal klinken tot in eeuwigheid? Zo voelen zij zich beurtelings verheven, Gewichtloos en gewichtig, voor heel even.…

De zoveelste coronavariant, En aan de pomp kan je je blauw betalen, En uit de lucht blijft regen nederdalen, En overal is wel iets aan de hand. Te midden van gevaren, angst en strijd, Verlang ik hevig naar komkommertijd.…

Heb je een afspraak voor je tweede prik? En laat je vaccinaties registreren! Vergeet niet om die app te installeren, De mondmaskers, pak jíj die in of ik? Gelukkig maar, we mogen weer op reis! De vrijheid lonkt, maar komt wel met een prijs.…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

Het kwik zal hier tot grote hoogten stijgen, Dus volg ik trouw het hitteprotocol: Veel drinken, zonnebril, een parasol, Ik lig languit, zodat ik niet moet hijgen. Maar in gedachten dans ik de merengue, Genietend aan de ‘Costa del Flessingue’.…

Straks kijk ik weer met saamgeknepen billen, Naar het EK en weet niet wat ik zie, Hè? 3-5-2? Of is het 4-3-3? Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

Ik denk dat ik het niet zo goed meer snap, Eerst moesten we in vleermuizen geloven, Maar deze week bracht een rapport naar boven: Waarschijnlijk komt corona uit het lab. Het virus is dus moeilijk te verklaren, En ook niet in een doofpot te bewaren.…

Het liedje van Jeangu in Rotterdam Wist jury noch publiek te overtuigen, Verstilde melodieën moesten buigen Voor Italiaanse drukte en geram. Maar wie er laatste eindigt en wie boven, We hebben toch de sfeer weer opgesnoven?…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

Hij zou met plannen komen, radicale, Want het is hoog tijd voor een nieuwe stijl, Niet die geheimen meer of botte bijl, Maar Rutte bleek bij Nieuwsuur wéér te falen. Want wat uit dat gesprek vooral beklijft: Dat alles radicaal hetzelfde blijft.…

Mijn vader was wat stiller rond die dagen, En Ma zei: ‘blijf maar even uit z’n buurt’, We werden dan bij hem vandaan gestuurd, ’t Was haast 4 mei, we hoefden niets te vragen. Het maakt niet uit hoelang iets is geleden, Een zwaar verlies blijft altijd van het heden.…

Het is me wat, de Trêveszaal was woest, Bewindspersonen waren ontevreden, Het kabinet had last van Kamerleden, Ze zeiden: hou je wel een beetje koest! Wij lossen alles op hoor, snap je wel? Dus zetten wij de Kamer buitenspel!…

Ik hou van bier, het schuimend goudgeel vocht, Wild en ontembaar dansend in de glazen, Het is de roes voor wijzen en voor dwazen, Waar ik zo vaak al van genieten mocht. Al kost het binnenkort een lieve duit, Ik breng op deze drank een heildronk uit.…

“Graag drie bier en een droge witte wijn, Een muntthee, een gin-tonic en Westmalle, Daarbij een plankje met tien bitterballen, Omdat we vieren dat we samen zijn.” Nog één week wachten, luidde het betoog, Ik wou dat Rutte dáár eens over loog.…

Besmet door één vermaledijde druppel, Lig ik met covidklachten op de bank, Ik fantaseer, drink warme gemberdrank, En mep het virus met een honkbalknuppel. Maar ondanks dat ik vrij veel hoest en hijg, Ben ik niet bang meer dat ik het ooit krijg.…

Dit is de dag dat wij de stemmen tellen, Rechts, stapels ergernis, links, bergen hoop, Steeds blijkt verandering zo traag als stroop, En blijven vele onderwerpen knellen. Zo is er ook in talkshows met Baudet, Behoefte aan veel beter cabaret.…

De man die over onze centen gaat, Heeft nu een plan, gemunt op de werklozen, Twee jaar WW vindt hij al uit den boze, Zegt hij, die op de CDA-lijst staat. Voor mij heeft hij voldoende doorgepakt, En is behoorlijk door het ijs gezakt.…

Ze wist niet goed waaraan ze was begonnen, En vond de Britse royals heel gemeen, Vandaar dat zij met herrie daar verdween, Om nu in California te zonnen. Na hertogin, haar vorstelijke leven, Blijkt dramaqueen haar op het lijf geschreven.…

Ik zie ze stevig aan hun lijsten trekken, Ze zijn niet één dag van de buis te slaan, Maar na half maart zal er iets moois ontstaan, Al staan ze nu elkaar nog af te bekken. Want na de uitslag zien we met z’n allen, Hoe zij elkaar weer in de armen vallen.…

Ik ben door kringen rond het kabinet Benaderd om géén snelsonnet te maken, En om tot na de stembusgang te staken, Mijn dichterij heb ik tóch voortgezet. Zo komt er wéér iets ernstigs naar ons land: Een uiterst enge Haagse variant.…

De avondklok is weer teruggedraaid, De rechter vindt het niet conform de wetten, Toch blijft het kabinet zich fel verzetten, Zodat er veel verwarring is gezaaid. Ik vrees dat door al dit gekissebis, Echt niemand nu nog weet hoe laat het is.…

De nood is hoog, we moeten vaccineren, Ampullen reizen ijlings door het land, Met het vervoer is wel iets aan de hand, Laatst hoorde ik een transporteur beweren: “Je kan ze veilig in m’n wagen zetten, Want ik vervoer tenslotte ook kroketten!”…

Waar Kamerlid Van Doorn eerst tegen was, Daar heeft hij zich daarna bij aangesloten, Hij wil als moslim zijn partij vergroten, En geeft het ‘immorele’ tegengas. Kijk niet vreemd op als hij straks wéér wat leert, En zich tóch tot de piemeltaart bekeert.…

In het begin: een knal, een woord? Een wil! Daarna ontstond, door aan elkaar te kleven, Lucht, water, aarde, vuur en volop leven, Verhaal of theorie, is er verschil? Het ene duurde lang, zover ik weet, Terwijl Hij alles in een weekje deed.…

We kunnen toch gewoon opnieuw beginnen? Iets van de grond af bouwen, steen voor steen, Veel huizen en geluk voor iedereen, Wie wil voor deze stad een naam verzinnen? Ja, leuk, maar volgens mij ontbreekt er wat, Er is geen plek voor deze Nergensstad.…