Alle inzendingen van Cor van Vliet

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…

De teleurstelling is het failliet van de hoop en de verwachting…

Terwijl ik daar sta als aan het zand genageld denk ik, trek ik naar jou of jij naar mij het zachte zand wordt harder nu we elkaar naderen voor even, vaste grond onder mijn voeten maar ik probeer verder te kijken dan wat ik wil achter me mijn volle leven voor me het nog in mist gehulde van wat me toekomt in me de zekerheid…

Als wij mensen God volmaakt maken almachtig een compleet wezen zou dit betekenen dat God geen noden heeft nog gebreken behoeften of wensen dan is ons aanbidden in angst voor de Eeuwige ook overbodig omdat we dan niets hebben te vrezen…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

Sommige gedichten kunnen gewoon niet rijmen veel verhalen hebben ook geen duidelijk begin midden of einde maar juist dat mag blijven ik ben al blij als ik geen startzin mis hou hartstochtelijk vast aan het niet weten om dat te willen schrijven het flitsen van het moment daar van maken het mooiste wat ik ooit hebt gekend zo sta…

Nog voor ik het kan spellen stromen mijn woorden op papier in een opwelling van soms zo maar even zoals een melodie die de tonen op de gevoelige snaar doen beven zo volg ik mijn bron de rest is mij om ’t even omdat ik de poezie min mijn hele hart klopt er in…

Door haar verbeelding wordt haar wereldje steeds groter terwijl ik dat allemaal bemerk kijk ik naar die kleine koter rijk aan fantasie is zij onze kleine lieveling haar kennis is gelukkig nog beperkt…

De meeuw boven zee vist naar mijn broodje haring laffe luchtaanval…

Lach ook als je het gevoel hebt ziek of moe te zijn Glimlach met de tranen die je wilde verbergen Zing juist als de mensen je vertellen dat het niet mooi is Vertrouw steeds ook al smeekt je hart dat niet te doen Kijk ook wanneer je het niet echt waarnemen kunt Blijf vrolijk als je belachelijk wordt gemaakt Kus juist…

Zelfs God heeft er een handje van alles op één hoop te gooien zei de priester tegen de kapelaan het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon in al zijn wijsheid heeft de Eeuwige de engelen bevolen het restant van alle stenen en rotsen in Ierland te strooien geloof me maar kapelaan zo is het echt gegaan…

Keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel omhaar…

In de meest heilige ruimtes van kerken en kathedralen verbeeldt de mens zich God de Heer alles uit eigen brein ontsproten in strijd zelfs met de leer…

Liefhebben is een zaak van het hart probeer elkaar niet steeds te veranderen dat doet alleen maar pijn maak in plaats daarvan een start om te helpen het beste in de ander te onthullen dan bied zich een keur aan mogelijkheden waarin we zelf onze keuzes zijn (vrij naar Jean Paul Sartre)…

Er zijn maar twee dingen waar je zorgen over kunt maken of je bent gezond of je bent ziek als je gezond bent dan hoef je nergens zorgen om te maken maar als je ziek bent zijn er maar twee dingen waar je zorgen over kunt maken of je wordt beter of je gaat dood als je beter bent dan hoef je nergens zorgen om te maken als je dood…

De kunst van het geven bestaat zo vaak in ons leven uit een geschenk dat niets heeft gekost liefde uitgezonderd iets wat jij in je hart al zo lang had begeerd zij die het gaf heeft jou verwonderd en jij hebt het vanaf dat eerste tranen moment zo gewaardeerd…

De gedachte dat geloof beter maakt is juist maar dat het moet leiden tot genezing is een weg van dwaling en gevaar die zo vaak ontmoedigt je raakt volledig in de knel als het wonder van genezing komt is dat een teken van boven! niet van voldoende menselijk geloof als iemand niet geneest welk getuigenis leggen wij dan af? wordt er wel…

Bidden om het koninkrijk helpt niet als patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is vol zorgen dat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jouw mening…

Mijn wens had ik te lang uitgesteld dus liep ik eindelijk met twee van mijn allergrootste schatten de pannenkoekboerderij binnen ik neem er één met chocola riep Ella, Sofie natuurlijk ook toen nog met schone handen het feest kon gaan beginnen dicht bij ons de wensvijver tussen het goud van de vissen blonk geld uit alle landen…

O ja ik weet hoe kwets en kostbaar vriendschap is maar nu ze zo kwetsbaar is geworden weet ik pas hoe kostbaar ze was…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

duikt in schoonheid onder met diamant getinte stralen smelt langzaam de horizon in alle poëzie talen troost ze mij door haar verleidelijk lonken met een lichtstreep van tintelend verlangen wil de zee een laatste glimp ontvangen deze dag brengt geen nacht immers de maan loopt wacht…

God is van een andere orde ver voorbij aan wat bij ons is en zal bestaan wetende van eindigheid trekken we onze grenzen zinnig praten over God is vanuit je ervaring en als je die Naam noemt moet je weten dat jouw betekenis…

Als de jaren verstrijken en het besef gaat groeien dat je vaak op valse meningen had vertrouwd omdat het moest zal je later tot je schrik bekennen hoe twijfelachtig alles kan zijn wat jij daarop hebt gebouwd vertrouw dus niet alles maar toets In de geest van René Descartes…

Als zelfs de schaduwkant een schaduwkant heeft voor mij de opgaande zon in aanzien niet mag stijgen ik steeds moet afzien van het licht wat ooit mij is gegeven waar blijft dan mijn eigen bloei terwijl alles om mij heen op lente belust is en juist ik daarover nooit kan zwijgen daarom zal ik niet blijven ondergaan wanneer ik mijn…

Als ik bid laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel bid ik met één oog open niet geheel volgens de kerkorden God weet dat het goed is knijpt een oogje dicht omdat mijn gesloten oog in eerbied op Hem en het geopende in zorg op de mensen is gericht…

Die alles bezit maar blijft zoeken in wensen en gebeden dat zelfs ontvangt maar steeds intens verlangt naar meer blijkt toch nog altijd weer ontevreden jaagt naar wind met zijn gezwoeg misschien ontbreekt het hem aan veel zal alleen wat heel de wereld heeft hem minder rusteloos doen klagen als hij mij ooit om raad komt vragen zal…

Om echt te leven moet er soms even een deel van ons sterven laten gaan van wat misschien zou kunnen zijn hoe je anders had kunnen handelen of beter niet had kunnen zeggen om dat te verwerven zal je moeten accepteren dat de ervaringen uit verleden en heden de mening van anderen hoe zij kiezen totaal anders zijn…

In het faceboek van mijn hart bewaar ik mijn vrienden in een beveiligd bestand niet de vanzelfsprekende smile online vrienden van dertien in een dozijn maar die het geworden zijn want ze hebben het vermogen te kunnen delen in mijn pijn…