Alle inzendingen van Daan Verschuren

De wereld is verrot, Steeds minder liefde te bespeuren. Haat aan zij die anders zijn, het lijkt een dagelijks gebeuren. Verschillen zijn juist mooi. We kunnen veel van elkaar leren. Maar het begin lijkt al zo moeilijk, elkaar weer respecteren. Iedereen is anders, Zowel van binnen als van buiten. Het is een verrijking voor ons allen,…

Het bospad waarop ik loop, gevormd door mooie grote bomen. Neemt me even van de wereld weg, laat me tot mezelf komen. Dwalend van verlangen, Genietend van de geur, Duizenden mooie bladeren, een wereld vol van kleur. De wind waait wat onstuimig, waait gedachten van me af. Schept weer rust in alle chaos, waar ik me net nog in begaf.…

De ooit zo mooie wereldbol, Vol liefde en culturen, Verliest langzaamaan zijn mooie glans, emoties die verzuren. Discussies worden feller, de wereld die verhardt. Zoveel verschil van meningen, Men raakt stuurloos en verward. Verschil dat maakt de mensen juist mooi en zo uniek. Sta open voor een ander, ga niet voorbij aan de ethiek.…

Donker voor m’n ogen. Donker in m’n hoofd. Donker is het leven, Emotioneel verdoofd. Donker zijn gedachten. Donker als de nacht. Donker zijn de wonden, door daden toegebracht. Donker vult het leven. Donker, niets te zien. Donker doet beseffen, dat ik weer licht verdien. Donker wordt weer schemer. Donker wordt weer licht. Donker…

Soms kijk ik rond en denk ik na over het leven wat we leven. Ben ik de ik, die ik wil zijn, of is dit mee gegeven? Wie ben ik ooit geweest, en wie wil ik nog worden? Vooral de ik die ik wil zijn, dan is het pas in orde! Ik ben de ik, die ik wil zijn, en niemand houd me tegen! Dat ik gewoon mezelf kan zijn, dat is mijn grootste zegen…

Alleen al de gevoelens, gedachten maken moe. Denkend aan het leven,   doet het er wel toe?   Dat leven zwaar kan zijn,   dat is helaas gebleken. Maar dat ik er nog ben,   dat is toch ook een teken. Een toekomst lijkt ongrijpbaar,   lijkt nu zo ver weg. Maar ik kan dat veranderen,   als ik dat zelf zeg. Het leven dat zo mooi…