Vandaag schrijf ik
wat uit mijn pen vloeit,
maakt me niet uit om
in een hokje te worden gestopt.
Ik schrijf zo maar
zonder briljant te willen zijn,
het wiel uit te vinden
zonder belang,
ambitie
zonder schroom.
Ik schrijf
gewoon
zoals ik schrijf,
zoals ik ben
wat ik denk
en wat ik vind.
Ik schrijf mee
in de vaart der volkereren…
daar zit een meisje
elegant in een bloemenweide
zit ze daar
ik ken haar niet
maar ze is mooi,
universeel
zo mooi
ze zit daar
zo maar
blond in haar bloei
Het is
alsof
ze daar altijd
al zat
alsof ze daar hoort
ze zit daar
zo zonder reden
zo maar
ze rijgt een ketting
van bloemen
zojuist geplukt
even…
ik wil
even
tijd om
na te denken
om terug te kijken,
stil te staan
bij wie ik ben
geworden
om na te gaan
of dat nog
allemaal
klopt met die
ik
werkelijk
wil zijn
ik neem
even tijd.…
wat je wil dat weet je goed
een lach, een traan
je weet wat er toe doet
slechts 5 decennia jong
denkend aan het verleden
oud nabij in de toekomst
bewust van het nu
steeds bewust van het heden
wie je bent
dat weet je goed
die lach, die traan
je weet wat ertoe doet
ach,
lieve zwaan
lieve "oude" zwaan
pluk de dag,
lang leven…
Inspiratie gloort aan de horizon
glooit licht schommelend
van dal naar piek
soms ongekend de hoogte in
daar soms zwevend termiek
soms peinzend zoekend
naar een anker
dan weer soepel glijdend
op het wit van de sneeuw
bewegend van de bocht naar idee
en vice versa
soms ook zoekend daar
naar die enorme ruimte
daar in dat hooggebergte…
618
Bezig met laden