Na de voorstelling
gedicht
Net of er geen tijd meer is
om de voorstelling uit te zitten:
het voorgestelde gaat aan met een klap;
snel als een schaduw
van wolken over het gras beweegt het gedachte zich voort;
in het blauw van Antarctica handhaaft
de ozondrift zich;
iemand denkt een man
te zijn die sterft en dan ontwaakt.
Hoe dan de haren
mij op de armen werden bewogen…