Zoals ik woorden nodig heb
had jij jezelf. Je lach zei
ik weet van wanten
en: laten we samen op weg naar
de horizon of zoeken naar bessen of
zomaar iets tegenkomen
en dat samen gevonden hebben.
(The sky is the limit, trachtte mijn lach)
En je hand toen ik in het donkerder
begon over kou en jij nog warmer
en warmere dingen wist en ik…
Wat is het droste-effect
vraag je en ik zeg
iemand die leest
over iemand die leest en
dan steeds kleiner.
Teleurgesteld ben je
en je vraagt
is het ook iemand die slaapt
met iemand die slaapt.
Of iemand die de vriend is
van jouw vriend.
Of woorden als
parterretrap die andersom ook
parterretrap en dan weer andersom
ook.
En ik zeg…
Na een tijdje zijn de woorden op. En dan is er nog
het klamme van ochtendseks, een nieuwe auto kopen,
zo maar ineens hagelslag op brood. Dan is er nog
het naar buiten kijken, rustig ademhalen. Iets nieuws leren,
vast wel. Lachen om een grapje,
maar wie
schetst mijn verbazing als jij er niet
meer bent.…