Alle inzendingen van Doortje

Eenzaam in een overvolle trein De doolhof met ontelbare gangen de lachwekkende parodie op rijm heet verlangen naar verlangen Zelfs in dit licht zien ze je niet zo ontastbaar onzichtbaar ruis je als de wind door het riet voor mij heel echt... zonneklaar Jij maakt geen hoofden dol alleen dat van mij mijn hart klinkt niet zo hol met jou…

Vallend in jouw dampkring kan het lot maar een kant op als menig weerloze eenling hetzelfde niets in mijn kop Vliegend op vurige vleugels smelt allerlaatste weerstand 'n briesend paard zonder teugels zo dacht ik zonder verstand Trappelend in jouw moeras dat borrelend trekt en beeft blijkt gedachte eendagsvlieg die zich martelend overgeeft…

Titanen treiterende tiran aaien met links maaien met rechts alles mag want alles kan Zelfs nu nog lijkt je spel brutaal fataal toneel illusionist sadist te vaak te hard te veel Een nieuwe toekomst? dacht het niet effectief verwijderd zaai jij ouderwets een tumor met verdriet…

Vol temperament met zwiepende staart, natuurlijk mirakel gebracht tot paard Vele schakeringen, elk uniek van aard, ongeacht de vorm, hetzelfde predikaat Moest menig oorlog mee strijden, zou menig race tot 'n prijs rijden Kostbaar gegoten in 'n mal van goud, perfect gebleken zonder enkele fout Jouw vurige hoeven deden aarde beven, door…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

Fragiel geaderde scheurtjes.. nauwelijks te zien fluisteren zachte dreiging doch worden overzien In gevorderde wording eisen ze prompt plaats zoals de brutale krassen van een botte schaats Een wolk van stof ontsnapt uit grotere scheuren als voorbode van 't verval, dat staat te gebeuren Opgemerkt maar ongemoeid voltrekt verder lot rammelend…

Verdrinkend in zoute tranen ben je alle moeite waard overal te veel gegeven, nergens iets verwacht laat me nu brengen wat niet vaker is gebracht ik heb brood en droge kleren naast een warme haard Blijkt het verdriet te zwaar om mee te dragen worden gedachten door zorgen voortgeduwd laat mij bedenken, wat zorgt dat het wat luwt ik draag met…

Roerloos blijft ze zitten, in het oog van haar orkaan verdwaald in de verhullende mist die niet meer optrekt Ze blijft steeds schreeuwen maar niemand wil verstaan figuren, gestalten, woorden... zo verdraaid en verrekt En terwijl het gevoel verlamt en de herinnering dooft negeert ze onbekende bekenden, defensief agressief Soms spelen kinderliedjes…

In schril contrast, zwalkend door straten, de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit, biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid 'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur' 't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur De mensen kennen 'm wel, die dronken gek, zuipend, schreeuwend, en bevlekt…

Het geweld ligt op straat de zinloze menigte joelt en gloeiend hete haat stroomt uit hun ogen Een grote ring om de kring waar bloed rijkelijk vloeit een mens geschopt tot ding op haar knieen gebogen Maar de menigte verdween en de winnaar geboeid kijkt vragend om zich heen wie heeft wie bedrogen..?…

Een bigamist in Bourtange, Zag de bui al vroeg hangen, Om het gevang te vermijden, Scheidde hij van beiden, Was zo niet voor één gat te vangen.…

De stoffige Madonna bevroren in haar nis huilt met lede ogen om dat wat niet meer is De glorie van weleer zonder echo uitgedoofd oude kaarsen kromgebogen en niemand die gelooft Een wereld vol scherven ligt aan haar voeten voelt de waarheid bedrogen zal zij moeten boeten Kan dit kind op haar arm nog mensen bekeren? moet het nogmaals…

Tijd tikt het laatste zonlicht weg de warme hand op 't koele zand verandert wat veranderen kan op mijn stille eenmansstrand De branding niet meer zo gerust deze wind blaast steeds kouder zwarte angst neemt zijn bezit met'n klauw op mijn schouder Nacht treedt in zijn macht begint een geseling die zal duren de kille hand op 't koude zand…

Zwarte schaduw voor mijn zon,terwijl het stralend mooi begon Je ogen sprankelend vol vuur,schenen door m'n dikste muur Ik werd geraakt tot in m'n ziel,vond mezelf vrij infantiel Als 'n kind weer verlegen,zeer onzeker in 't bewegen Samen werden we compleet,terwijl het nu zo anders heet Je glimlach lijkt nog zo vertrouwd,maar je ogen hard en…

Rinkel de kinkel ! wat vrees ik dat geluid de zoveelste boerenkinkel dendert door mijn ruit... Ben ik te transparant? of glim ik juist te veel snel offensief geboden 't grijpt me naar de keel Ik zal matglas overwegen beplakt met grote vogels kijkt geen oog meer door weert alle woorden kogels Openheid trekt veel aan en poppetjes kijken…

De narcose van verliefdheid bleek uitgewerkt, hebbelijk werd onhebbelijk,de afstand versterkt Wat eens zo aantrok stootte drastisch af, overduidelijk over,definitief,dus delf ons graf 'Samen' is gestorven,'n wel zeer pijnlijke dood, rest mij folterend gemis van wat m'n hart omsloot..…

Op 't eind berusting toen je ons verliet, 'n glimlach van herinnering door tranen vol verdriet Dood is 'n zekerheid in dit leven, zelfs de oudste boom zal 't eens begeven Maar jouw wortels gaan nooit verloren, want zie,'n nieuwe kiem in 't ochtendgloren...…

De engel zucht, ringen rond haar ogen tranen... uit haar wolk ontsnapt als regen beneden lijkt alles nog onbewogen het droge land, niet te bewegen Maar deze aanhouder wint de grond gaat langzaam zuigen en onder het droeve regenkind gaan dankbaar bomen buigen Alleen op haar wolk, die vertolkt wat zij niet zeggen kan kijkt ze tot het water…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

De dagen beginnen gelukkig weer te lengen m'n postbode blijft nog trouw post brengen Geen kaartje van vrienden, die heb ik niet niets van familie, alleen.. tot m'n verdriet Met fermheid doorgeduwd gaat 't ploffend vallen alweer zo'n aanmaning, beland op hoop van allen In 't begin zo af en toe, nog welkomend gerinkel of 'n bezorger voor…

Het late avondrood in de ogen mengt snelheid met felheid de tanden bloot..rug gebogen zeer bereid op elke strijd Zichtbaar spant nu elke plooi van de machtige roedel man want de neus vol nieuwe prooi vormt een jacht met duivels plan Verloren ogen..te ver van veilig alle gespitste oren sluiten in het ritueel oogt bijna heilig de snelle…

zie verstoord niemandsland en sterf de duizend doden rust werd hier geacht, want menig troost geboden 't respect bruut verkracht in onherstelbaar aanblik deze doden wreed veracht maakt verdriet dubbeldik op hemelse gang van rouw werd herinnering gezoet zerken nu ontzield en grauw overspoeld door zondvloed welk hart kan dit verkrijgen…

Tussen de oude eiken ruist het middenin een draaikolk van blaadjes zwijgt opeens het Herfstkind en luistert Kom, het is weer tijd voor verandering is wat deze herfstwind haar fluistert ik blaas muziek dus dans en zing Voorzichtig danst ze de bomen kaal haar zang brengt paddestoelen tot leven en de herfstwind blaast, hij blaast zich schraal…

In de eerste wereld zouden dromen bedriegen schuwden schaduwen zichzelf begon haar waarheid te liegen In de tweede wereld daar straalde de zwarte zon bleef haar leeftijd eeuwig elf omdat ze niet ontsnappen kon In de derde wereld raakte het verleden nooit af steeds herhaald in dieper zelf ontkenden rozen jouw stille graf In de huidige…

Maneschijn barmhartig zacht daalt opnieuw neer verspreidt al zijn pracht verbaast me telkens weer Een hemel zeer vereerd dit schouwspel te dragen wat mijn hart nu begeert straalt antwoord op mijn vragen…

Tijd bestaat niet voor spelende kinderen,tijd kan helen maar ook hinderen Tijd verdeelt ons hele leven,je kunt 't geven moet 't nemen Tijd verdrijven,tijd voor liefde in tijden van haat Doch voor wie wacht komt alles steeds te laat...…

Zeg me.. ben jij wel eens bang nu 't langzaam zo anders wordt in vluchtig kussen op een wang de krant achter het ontbijtbord Waar is die realiteit gebleven van maagdelijke zekerheid van onze liefde deed leven in zuivere saamhorigheid Zoals geen adem zonder ons was er geen vuur zonder wij de ware liefde zonder frons bleek zo voelbaar…

Zon verscheurt de nacht waarin je kon ontkomen, wreed smelt kort geluk van veilig duister dromen Spiegels ontweken maar nooit ontsnapt aan ogen, doorweekt van tranen menige dood overwogen Geboren door geschater jij eigen lichaamhater, gekerfd haat in jou, brandend achter elke mouw Zij weten je te vinden en jij moet het horen, verminkend woord…

Liefde mij vaak ontsnapt, ongewenst ontnomen, nu dan de uitzondering, als uit wildste dromen Menig vrouw zou wensen zo te mogen boffen, zoals ik bof met jou, zoals ik 't heb getroffen Ex-partners verbleken vergeleken met jou, jij op eenzame hoogte, bent oneindig trouw Totaal gericht op mij, zoals ik het graag wil, neemt wat ik geef en gaat…

Zo scherp te zien,zo duidelijk te horen, hoeveel leed wordt er niet elke dag geboren? Gestorven mensen zullen vergaan tot stof, achterblijvers rouwend op elk kerkhof Was je nog maar hier,of als 't moet ik bij jou, daar staan ze,iemands Moeder,kind,vrouw Ontelbare tranen op al die gevallen scherven, wie deze dood wil overleven zal moeten sterven…