Dagboek van een Dode...

De dagen beginnen gelukkig weer te lengen
m'n postbode blijft nog trouw post brengen
Geen kaartje van vrienden, die heb ik niet
niets van familie, alleen.. tot m'n verdriet

Met fermheid doorgeduwd gaat 't ploffend vallen
alweer zo'n aanmaning, beland op hoop van allen
In 't begin zo af en toe, nog welkomend gerinkel
of 'n bezorger voor de deur van bekende winkel

Maar sinds wat maanden nu, 'n pijnlijke stilheid
kom niet meer uit deze stoel... gestaakte strijd
Niemand die me mist, blijk onbelangrijk uitgestoten
restje hoop vergoten, ook m'n lijn werd afgesloten

Dat was afgelopen winter, 't wordt nu gauw zomer
zal m'n lot veranderen of blijf ik eenzame dromer?
Vrij onherkenbaar door gevorderde dood in mij
wachtend op de vinder, pas dan kan ik voorbij...

Schrijver: Doortje, 19 mei 2003

doortje008planet.nl

Maatschappij individu verloren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 987