Alle inzendingen over maatschappij

Wat een zegen dat de wereld weer draait zoals hij hoort: kapot, maar strak geformatteerd. De bommen vallen consistenter dan ooit, zelfs de doden zijn inmiddels professioneel genummerd. Oorlog is nu ook content — livestreams, droneshots, sponsors erbij. Menselijk leed, maar dan schaalbaar, en gelukkig zonder storende context. De leiders stralen…

Het verroeste omsingelde land, Brandend onder een paarse hemel. Gebrandmerkt door vermoorde kreten, Die geruisloos verdwijnen onder een prikkelende regen Van een getorste heer. De getorste heer buigt de horizon, Met wetten van staal en angst. Zijn handen werpen steden in scherven, Zijn ogen meten loyaliteit in stiltes. Waar hij passeert…

In heilige gewaden, sluipen zij, de roofdieren, met handen die niet zegenen, maar breken en bezwijken. Kinderen, vertrouwend, in stilte gekneveld, door mannen die spreken van goddelijke macht, maar hun lust is een gevangenis, een gruwelijke keten, die huidskleur en tranen verandert in stille schreeuwen. Leiders zwijgen, sluipen in…

Bram was een hele goede vriend van mij De mens werd aangespoord hem snel te ruimen Een woord om wat verzacht rond te bazuinen Waar men op doelt; een moord, een jachtpartij Ik ben Hubertus en de mens bespreekt Of hij ook mij zal pogen neer te schieten Het zou mijn medestanders zeer verdrieten Indien men zijn belofte weer verbreekt De dood…

Het is een vorm van Japan die gevuld wil Hij wordt eruit gezet en vecht zich dan terug naar binnen Hij is bijzonder kwetsbaar vooral aan de hoeken waar nagels zitten Wat doet hier toch dat leger buigzwammen? Maken ze geen misbruik van hun peen en van hun slag? O - het leeuwendeel van de overmacht plooit zich dubbel en dan terug Weer…

misschien is dit niet de plek nooit het juiste moment om tegen alle verhoudingen in de grote bek die op en neer door deze en gene verweten en dikwijls gebezigd wordt uit of in naam en/of namen van de hogere waarden dan die van de andere of anderen waarmee de strofen gekruist de verzen te gebald worden over woorden van meer of minder reikende…

Wacht eerst nog even de decemberstorm af der enige echte diehard idealisten de fervente miljoenen uit goud hout gesneden roodgeverfde zwartharige blondkrullende stedendwingend bos en akkers besluipende wolven en wolvinnen megastallen vernielend pfas verwijderend van kankerveroorzakende ziektekiemen met één voet in het heden…

Vanochtend was de wereld weer erg goed begonnen met blauwe lucht en hier en daar een wolk van zelfgesponnen suiker, en in haar schaduw op de grond een koe, maar als altijd hield ze het voor bekeken toen ik onder haar door reed, over haar heen, en hoorde dat er vandaag geen doden maar wel een paar gewonden waren, en dat we mochten hopen dat…

Wat is geluk? Is het de glans van dingen — koel, gehamerd licht, een auto die als een metalen dier staat te wachten, sieraden als sterren die niets voelen, geld dat fluistert maar nooit antwoord geeft? Of leeft geluk juist in het onzichtbare, in dat stille, broze weefsel tussen hart en huid — gezondheid die je pas hoort wanneer ze kraakt,…

De nacht staat. In de rij, rug aan rug gebogen. Zandkorrels trillen, schreeuwen het uit waar hitte golft. Smeulende droomresten; gekromde spijkers gloeien na in de schachten van mijn dag. Langs de loopgraaf plant ik mijn stok, de klamme sloop, geknoopt. Met rechte rug til ik mijn hoofd. Overgave bouwt op de kracht van het…

wat maakt het ons uit of ook het stof tot stof vergaat? wij zijn de douche-generatie, ordelijke gel-gebruikers, wij laten niets aan het toeval over. wij shockeren de pillenslikkers van de bestbeprijsde kwis. wij houden van de doofpot der sterren en kometen. wij zijn allergies voor knarsende sloten want wij roesten niet. wij spreken graag…

De Opkomst van het Techno-Rijk Ze kwamen niet met laarzen en vaandels, geen marsmuziek, geen vlag in de hand. Hun wapens waren schermen en codes, hun leger: miljoenen onzichtbare duimen. Ze spraken van orde, van veilige havens, een wereld verbonden — geleid door geld. Geen vrijheid, slechts algoritmische ketens, een toekomst gesmeed in koud…

Zolang de embouchure van de 'yes we can' smile goed staat en de manometer der coiffure net zo goed gaat gaan de gedachten ex cathedra mits door 't spreekgesmoelte goed verstaanbaar helder uitgesproken voor dovemannen- noch voor dito vrouwenoren in de virtuele laptopwereld ooit verloren…

Stem wie je wilt. Op de lieve mevrouw van de overkant, de jongen met de groene baard, het lekkerste hapje uit de krant, de salonsocialist, het sprekende weekdier, het grijze toppunt van onkreukbaarheid. Stem een regent of opponent of dilettant, alles is goed, behalve Trots en Vrij – laat Vreeswijk liggen waar het hoort, ver onder ons…

Nerveuze vegen over een doorleefd schort. De geur van kruidnagel; Kruitdampen stijgen op uit rode kool. Haar gedachte krult, terwijl mijn lichaam deinst. Mijn ogen prikken. 'k lust geen rode kool. Stil jij! Smakalak étan!…

Langs het puntdraad van mijn verleden staar jij zwijgend. Kalmte daalt neer, als ochtenddauw in mijn tuin. Vingers glijden over gerijpt groen, vormen druppels van smaragd, smelten - in een gulden straal, blijven hangen tussen regels van een stil verhaal. De echo van een kauw splijt elke herinnering. In mijn spiegelbeeld zie ik…

De stoelen fluisteren vandaag, over hoe ze moe zijn van zitten. De lucht vergeet even wat blauw is, en valt verlegen in een glas bier. Een gedachte trekt zijn jas aan, en loopt gezwind de kamer uit. Ik zwaai met een hand die niet van mij is, maar ene die wel beter groet. Mijn horloge eet minuiten op, en zegt dat tijd naar hutsepot smaakt…

Karton als kussen de stad loopt hem stil voorbij hoop ademt nog zacht Wind draagt stemmen van hen die vergeten zijn, hun contouren dansen zacht tegen de muren van de stad. Ik voel hun leegte als een trilling in mijn borst, een fluistering die smeekt om gehoord te worden. In de stilte van mijn kamer woelt de wereld, elke hoek van pijn en…

Wie van de vergeten godenzonen heeft, badend in de zonovergoten dodenzee, de bliksem in Carus’ hoofd geschoten, -waarop niks meer uit de hemel kwam? Een vergeten verhaal wat de ronde deed, langs een fluisterkring, - de herinnering van de donkere schim van een kiel van een schip, grauw water waarin verwoestende strijdlust ontwaakte –,…

In je trekken staat de geschiedenis van je volk geschreven fascinerend, jouw volk almaar verloren en weer teruggevonden wij staan aan een angstige oever wachten op de mensen eindelijk mens geworden de jouwe en de onze eindelijk verzoend Is de grote Barouch niet in deze straatjes opgegroeid? ---------------------------------------- uit…

Wij ontwaken in de avond, floepen aan op stil bevel. Ja, wij houden in de gaten of u in onze mooie straten meer dan voldoende burger bent. Meer dan toevallig lopen hier zeer duistere individuen hondsbrutaal te speuren naar de mazen in ons establishment... 'Hé, jij daar, waarom plaats je een bom? Om je woede te ventileren?' 'En jij…

Kansarm Bij geboorteplek Schrap de landsgrenzen Worden al onze kinderen Kansrijk…

Hoe vaak wordt van 'verval' gepredikt Maar ach, verval is het pas echt Wanneer een kind 'n kip ziet lopen En dan "Kijk daar gaat 'n Nugget!" zegt ---------------------------------------------- uit: 'Dichters in de Prinsentuin', 2005.…

Wie zaten er vanochtend in de bus behalve de chauffeur wiens roze wang zo vloekte met zijn mooie rooie haar. Een woeste oude boer met grijze ogen en zijn gezicht in aanslag, en een woelig kind doofstom, dat met zijn eigen dunne vingers praatte. Een vrouw van vijftig, een zigeunerin of zo ze stapte uit bij het woonwagenkamp ze had een luipaard-jasje…

om weten waart grote omwetendheid om geven door een ware waarheidsstrijd al weten we van geen alwetendheid on-weten is onze onwetendheid geweten dekt niet meer de waardigheid geweten is niet langer slechts een feit gedreven was de eigen aardigheid verweten wordt de eigenaardigheid bezeten de te bezitten vaardigheid gespleten wordt tot kern…

Ik val steeds van de wereld af als ik stilsta om zomaar om me heen te kijken verlies ik neus ogen en glimlach in de ramen waar ik aan voorbij kom overdag de perfecte samenleving vereist de perfecte onverschilligheid dus ik gebruik straten en pleinen zoals ik de metro neem ik wacht stap in en klamp me vast aan een lederen lus en ik maak…

Wat doe je met mijn essentie laat je die links liggen omdat rechts meer voor de hand ligt in een corrupte maatschappij waar leerdragende psychiaters handelen in sluw wapentuig of kies je weer Keizerlijke kleren het zachte zijde en de donsveren tussen het pluche van de marmeren banketbakker zo vaak afgewezen omdat jij volwassen…

In een wereld vol beloftes, waar eerlijkheid vaak zwicht, schuilen achter mooie woorden maskers van bedrog en licht. Ze lachen met een glimlach, hun ogen koud en sluw, op zoek naar wie gelooft in sprookjes, steeds opnieuw. Ze strooien mooie praatjes, hun waarheid is uniek. Maar nergens tiert het sterker vooral in politiek...…

zonder status zwerven moderne slaven in lompen gekleed door Europese straten in achterafstegen vallen ze op massamatrassen dood of dodelijk vermoeid te pletter ene P. uit Afrika dompelt met blote handen eindeloos bakkies met plantenstekkies in geïnsecticideerd water waarmee direct fysiek contact extreem schadelijk is maar daar heeft…

Vaak wil ik me verschuilen in iets moois, iets lekkers of iets blijs, iets anders zoek ik, vrijs in plaats van de tragiek van de herfst die komt bijvoorbeeld, wereld dramatiek Ik wil het lichte en het luchtige, mijn ogen wil ik dicht voor ‘t moeilijke, verfoeilijke mijn eigen troep, mijn werk Ik wil allemaal niet weten dat we voor…