572 resultaten.
Boom
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 878 Geen zuchtje ontsnapt
zijn bleek geraamte
wit drukt zwaar
op z'n schouders
Diep geworteld hoopt hij
op een warme bries
die hem weer laat
opbloeien…
Breekbaar
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.068 hoe de tijd open te vouwen
als de dagvlinder
haar vleugels naar de horizon richt
hoe te verplaatsen
de hemel te verkennen
van leven naar licht
hoe te benutten
de herinnering
van een tel in het eeuwige
de sprong van niets naar iets
als lijnen van mica, gespleten
open en dicht…
Breekbaar
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 2.326 De scherpte van het woord, de gedachte
achter kleuren, hoe ze kijken, hoe ze keuren.
Het oordeel al geveld, je bent de vreemde
het slachtoffer van afwijzing en geweld.
Wil gewoon zichzelf zijn:
een mens een hart een ziel
als iedereen
met de vrijheid van een vogel
niet als een beeld van steen.…
Buikvlucht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 764 Weet je mijn blik, gevangen
in je net van vrijheid
een sprong in het diepe blauw
van ogen, aandachtig
streel ik je lijnen, oneindig
geschonken glimlach
in het azuur der levens.
Tot aan mijn enkels in de golfslag
zijn het maar gedachten
schuimend in je kielzog
zo groet ik u, tuimelaar van dromen.…
Carpe diem
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.452 vereeuwigd en bevangen met het oog
en de soepelheid van kleuren zien
schoonheid proeven de mens ontroeren
lijnen volgen in ontdekkingsreis en er is
nog zoveel meer nog zoveel meer te doen
mijn leunstoel kraakt jasmijn neemt jaren
terug wat een hart tentoon spreidde
de dag licht in elke voelspriet lippen bevoelen
kreukels in de zomer is geborgenheid…
Carrousel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.588 voorzichtig
tasten handjes
in de rondte
kleine vingers
die naar alle
dingen graaien
kruipen lachen
rollen
stiekem lachen
met een duimpje op
en in
de kamer
is de wereld
een draaimolen
van avontuur…
Centrum
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 848 In het centrum
van mijn ik
leef ik hier
en heb nog schik
In het centrum
van mijn zijn
weg van zorgen
blijf ik rein
In het centrum
van mijn leven
ben ik mezelf
zonder te zweven
Hier is het vrede
slaap ik zacht
In dit centrum
schuilt mijn kracht…
Cocon
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.435 Je lichaam zegt
geheimen toe
ik spreek geen gebaren
noch taal
twee handen
fluisteren iets
is het erger dan
of speel je maar
alsof…
Continuüm
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 849 Gezichten spinnen zich ineen
adem op adem
tijd verdroomt zich
wordt licht, wordt waarheid
in een andere werkelijkheid.
Herinneringen vliegen ver
waaien
waaien over
over zee naar wie kust
en wie bemint.
De hemel tussen lippen
rood vermengt met blauw
het water wiegt zich in slaap
wordt wakker, wordt geboren
in een andere werkelijkheid…
Dag droom
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 3.238 Restjes droom, opdrogend in de ochtend
licht dat door gedachten schijnt
wakker blauw en tekens van gevoelige vingers
in een verschaalde roes de pen betreden
een eeuwigheid ontdekken en verspelen
door de tijd op te tellen en weer af te trekken
de laatste minuut laat zich omroepen
door een wit konijn, een koekoek
en een kamer vol toverbloemen…
De Eik leeft
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 215 De Eik leeft,
hij ademt mijn dromen
en fluistert mij geheimen in
wij staan samen in de tijd
nu is een glimlach
in het moment, een rimpeling
onderweg naar ergens
met mijn voeten in de aarde
voel ik zijn wezen
hij is mij
wij zijn één.…
De Goudplevier
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.349 Goudplevieren verkondigen vaak uit lijfbehoud
kun je nog plevieren, plevier dan goud
Zo pleviert zo'n beest zich uit de naad
terwijl het woord niet eens bestaat…
De Kunstenaar
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 976 Zijn gedachten laten hem niet los
niet voordat zijn werk volbracht is
Zijn gevoelens uitgedrukt, beschreven
hanteert zijn gereedschap zonder aarzeling
Minuten, uren, dagen achtereen
gaat hij door, als in een roes
Niets kan hem ervan weerhouden
totdat hij zijn stempel heeft gedrukt
De perfectie, de schoonheid
wanneer zijn creatie…
De aarde geeft en ontvangt
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.290 Lucht maken licht ademen
leven creëren languit stromen
spelen met het groen
in de bomen warmte dronken
bloesem snuiven vlinders omarmen
de wind ontvangen silhouetten in het zand
de aarde wakker kussen wolken dromen
dansen in de regen springen in de zon
het hart voelen kloppen en bewegen
ruimte geven aan het nu
lucht maken licht ademen…
De eenzaat
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.292 in diepe stilte
van vergeten leven
huist de kille mens
met gehaat lichaam
zwarte bloemen
als kern van ik
verstenen zonden
zonder naam
weg van gedachten
gijzeling van licht
dood voor woorden
met vergeest gezicht
niets kan hem
nog meer verteren
dan tot stof
te wederkeren…
De eenzame
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 784 Hij wandelt, draaft
of loopt zijn gangetje
en de barmhartige blijft staan,
geeft gul en bedankt
de middag voor het late licht
de wolken achter de zon
de poëtische blijheid op zijn gezicht
voor de woorden in het natte gras
zo stillend voor de hongerige
die aandacht nam
voor hand en volmaken
van weer een nieuwe dag
het paard dat hem…
De eenzame kus
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.954 Zij zwerft
tussen borst en streek
verkent de nacht in elke stad
maar geen die het heft in eigen hand
zoals het zwaard
dat trillend in het been – verwijst
naar andere tijden
Het harnas dorst de zwijgende
op een draf naar oneindigheid, vrede
schuilt om iedere hoek
maar geen die het heft in eigen hand
zo is het bloed tot ijs gestold…
De harp zingt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 331 De wind strelen, bespelen
voorbij de bloesem
draag ik een regenboog.
Over het water dansen zij
als elfjes, rimpelklankjes
gekleurde tonen tot aan de horizon.
De melodie trilt door mijn klankkast
verleidt de snaren tot verfijnde poëzie.…
De havik
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 146 Met een kunstige precisie
achterhaalt hij elk bijzonder detail.
Flitsend spiedt hij de horzon af
tot hij zijn doel heeft bereikt.
Een schoen waaraan
een geschiedenis vastzit.
Een zonnebril waarin
levens spiegelend voorbijgaan.
In een moment van stilte,
een tel zonder fluistering
wordt de essentie vastgelegd;
het gevoel in een beeld.…
De laatste ril
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 884 het regent in het park
met druppels vrij van vorm
ze tekenen een gezicht
dat verwatert in een storm
bomen verliezen blad
meegenomen door de wind
grijze haren in de nacht
maakt geloven verder blind
ergens valt de onrust
is het meer dan stil
spreekt verleden aandachtig
vlucht de laatste ril…
De nacht is blauw
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 470 In het lichtste maanlicht
zingen koele druppels een hymne.
Zinnen zijn langer dan mijn dromen.
Ik benevel ze, strekkend tot dwaze taal.
Druppels rollen van mijn tong.
Beelden dansen op mijn iris.
Ik omarm de kou
en dompel mij onder in de sneeuw
van het onbeschreven wit.…
De smaak van eeuwigheid
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 935 De kelken van je lippen
zijn als tedere bloemknoppen
ik proef er een eeuwig leven
het verwaaide zout te nippen
met de zachtheid van vingertoppen.
de zee met liefde weer terug geven.
In je ogen ligt een oceaan
ik blijf er altijd in bestaan.…
De tafel is een avontuur
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.028 Op kleine teentjes de overkant zien
potsierlijk op één pootje balancerend
en graaiende nageltjes die de lucht omarmen.
Het eten valt uit de hemel
een sticky na de middag
en dan rennen om te vergeten.
Papier, karton, de wereld is een grabbelton
een knaagfabriek, een graafmachine
die de aarde laat dansen uit gewoonte.
Massagepiepjes kennen…
De tijger
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.285 Waai niet weg lieve tijger
ik ben de man, de verre vriend
geef je leven terug
aan de vrijheid
aan het proeven van geluk.
Ik waai niet weg
de tijger
met de kracht van duizend levens
geeft moed aan het verstand
gesloten, ontsloten
het leven in de hand.
De zon brandt van verlangen
de kooi is open
laat het hart weer lopen.…
De top
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 374 onvermoeibaar zwoeg ik voort
de weg is lang en zwaar
obstakels vliegen rond mijn oren
mijn hiel prikt in een blaar
elke rots en kei
versperren delen van mij
spreken me aan
ga heen, vandaan
ik verman me, stap door
volg verbeten het spoor
geef als het ware
mijn leven voor ’t hare
zij is onweerstaanbaar
en weet van geen wijken
maar…
De zon
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 878 Waar kan zij komen?
Achter schaduw een goed heenkomen zoeken
misschien in kerker of door tijd gevonden nacht
die zich met graagte openbaart en zich
heerser noemt met donker zwaard.
De pen die immer door de dagen krast
weet van scherpte en gemak. Zo legt hij
ongemerkt het uitzicht bloot, maakt
het beeldend af.
Maar zij, is vuriger dan degen…
Deelbaar
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 767 Ik ben de zandkorrel
tussen je knarsende tanden,
de kruimels in je bed, het vlekje
over je ogen wanneer je te lang
de zon bewonderd hebt.
Maar niet te klein om mij dicht
bij te voelen, te raken
waar je mij graag wil hebben
in de slaafsheid van gedachten
in de bezetenheid van liefde.…
Depressie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.499 Mist trommelt op
de banden van geluid
hees gefluister knaagt
aan het behang
Met mijn gemoed
lijken de velden te smelten
volkomen rust begeleidt
het lijdzaam vergaan
De kras van de kraai
staat in mijn ziel geschreven
de roep van de uil
is waarnaar ik verlang
De avondzeis slaat wreed
mijn ogen neer
stilte schuilt in tastend wit
ik…
Dichtbij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 150 De akker ligt doodstil in zichzelf te zijn.
Licht herbergt schijn
de horizon verliest zich
in haar ogen.
Ver voorbij verlangen
neigt het riet
naar de schittering
van een rimpelloze breekbaarheid.
De dag ontwaakt,
raakt mijn huiverig geweten
maakt mijn wereld klein
en ongelogen.…
Dichtbij en veraf
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.796 met veel liefde
werd tijd rekbaar gemaakt
en lange tochten
werden vruchtbare reizen
naar gloedvolle jaren
in natuurlijk samenzijn
tot een laatste zonsopgang
de rietkraag aan de overkant verlichtte
een laatste reis wordt werkelijkheid
het afscheid is zwaar
maar,
de onbekende bekende zwaait
laat de koffers maar staan
een hand…