inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 50.731):

Dichtbij

De akker ligt doodstil in zichzelf te zijn.

Licht herbergt schijn
de horizon verliest zich
in haar ogen.

Ver voorbij verlangen
neigt het riet
naar de schittering
van een rimpelloze breekbaarheid.

De dag ontwaakt,
raakt mijn huiverig geweten
maakt mijn wereld klein
en ongelogen.

Schrijver: Edwin van Rossen, 27 januari 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 150

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
27 januari 2014
Mooi gedicht Edwin.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)