Alle inzendingen van Edwin

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

blindelings vinden ze elkaar in het donker hand in hand hart om hart kloppen twee levens een hechte band twee paar ogen vertellen in gedachten elkaar´s diepste geheimen onuitgesproken gedachten vervullen wensen in stilte… open –ogen- dicht twee paar knipperlichtjes schijnen helder zicht…

kijken maar niet zien de verpakking laat zich niet raden binnenin verraadt geen roos wat groeit daar? is het liefde of jaloezie dat innerlijk broeit geen ziel kent haar zijn verlangen waar de nacht zich schuil houdt in het donker klopt de schoonheid vanuit het hart onderhuids…

je rustige adem gelijk een sierlijke vogel danste de avond in streelde wolken in een hemel alleen van ons veren van klank vlogen mij verder dan ik ooit zou dromen…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

draai er maar niet meer om heen maar neem dit keerpunt mee open je handen en geef jezelf niet op kijk recht in de spiegel van je hart open je ogen en begin gewoon opnieuw…

Op een kikkercongres sprak een kikker vol stress Nu de mensen de pil gebruiken kunnen de ooievaars binnen de korste keren zich volledig op ons concentreren…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

Dit bloemetje wordt ook wel roomse kamille genoemd Omdat het in Rome alom werd geroemd Achttien witte blaadjes waaieren uit een geel hart Als een uitstromende energie die je klaar maakt voor een frisse start Het hart van de bloem staat bol net als een opgezette buik Hieraan ontleent deze plant ook wel zijn hedendaags gebruik…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

Een lichte bries vervoert een speelse oranje gloed over een onstuimige zee Schelpen rinkelen bij windgetij over het strand met de golven mee Een zwoele zomernacht drijft op de klanken der schone avondlucht Terwijl een schaduw snel verdwijnt en in de schemer vlucht…

Een klein hartje, jong, een pit groeide sterren hoog, vol kracht in schoonheid, moed, verzet bergen, sterk, ik zag appel tanden wit zo mooi, je lach…

Dit is mijn dag en hij kan niet meer stuk ik spring en ik lach en tril van geluk Ik sluit mijn ogen heb de deur op slot zweef op regenbogen en kreun van genot Ik ben een vogel zo vrij schitter in het licht zo gelukkig, dolblij met genoegen gezwicht Het was als een droom en ik glimlach voldaan emotie komt als een stroom en laat mijn…

beelden spinnen zich tot leven het behang golft proostend mee bubbels stijgen dronken op en ik drink uit een bodem zee…

Sterren in de nacht Stralen helder licht Schitteren in kracht Scherpen het inzicht Toveren in pracht Tekenen het verhaal Tedervol gebracht Tastbaar duizendmaal Ergens klinken klokjes En muzikaal gezang En daarna sneeuwen vlokjes Eeuwen winters lang Ritmisch spelen koren Reiken je de hand Reizend langs vele oren Raken harten, in…

Met open smoel in de tandartsstoel laat het jongetje schreeuwend horen: Oh, was ik maar zonder tanden geboren!…

De laatste reis Een koele bries, de wind steekt op, wie meert er bij me aan. Hijs het anker, trossen los, het is tijd nu om te gaan Niemand weet hoe lang het duurt en waar het einde is. De grote vaart, een laatste groet, de stilte het gemis. De boot vertrekt, de vlag in top, niemand zegt een woord. Wij roepen nog, je hoort het niet, de wind…

Het is weer kerst, ik snap het niet, ik kan er niet meer bij. Gevoel van woede komt in me op, een traan ik ben niet blij. Wat is nu kerst, oorspronkelijk, ik moet het nu toch weten. Ik vraag eens bij me in de buurt, maar hoor al snel “vergeten” Ik hoor de raarste dingen roepen, kerst twee dagen weg van het werk. Een boom, wat lichtjes en veel eten…

de ochtend blaast wolkjes terwijl ze zich wakker licht in alle vroegte ze strekt zich uit rekt schaduwen en opent vol verwachting een nieuwe morgen die hongerig de dag verslindt onder een grijze stroming hult de aarde zich in een wit gewaad de straat glijdt glanzend voorbij en donker stert de hemel een sprookjesachtig…

in mijn keel klopt het gevoel dat verleid wordt door je steelse lach ik zweef wolken boven zinnen vlieg de zon in stralen en regen plasjes liefde terwijl onze regenboog de hemel kust…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…

Mijn vriendje is een muisje En hij woont bij mij in We kennen elkaar al jaren Al vanaf het eerste begin Hij is ook erg pienter En vindingrijk erbij De kaas weet hij te vinden Het lijkt wel toverij Als we ons vervelen Dan spelen we een spel Ik moet hem dan vangen Maar hij is veel te snel Soms droom ik wel eens Dat ik ook een muisje…

weer, regeert de natuur met harde hand een grijze stroming breekt los in zweepslagen kraakt de glasheldere hemel in scherven vergruist het water tot ze zich schuimend overgeeft waart rond en rond tot de wind zijn adem staakt en nevels oplossen zodat verborgen licht weer openbaart…

de kok mocht tijdens mijn afwezigheid mijn paard berijden maar (de schurk) bedonderde mij want hij deed dat met een korte ei…

Geen zuchtje ontsnapt zijn bleek geraamte wit drukt zwaar op z'n schouders Diep geworteld hoopt hij op een warme bries die hem weer laat opbloeien…

ze spelen het spel van de zon en de maan wijzen alle vierentwintig het klokje rond om beurten breken ze de kring en laten zich gaan totdat het weer tijd is voor de morgenstond…

zoals een zonnestraal de ochtend inluidt tussen de gordijnen door en een merel zich uitleeft op een tak wanneer je wakker op de wekker tuurt en je je realiseert dat het nog vroeg is en nog een uurtje kan slapen als je hart weer eens een sprongetje maakt bij de aanblik van haar, haar glimlach die je zo raakt de stilte in het schrijven…

zonder spreken verkenden ze elkaars wereld zij smolt weg in zijn armen en ze verdronken in een wolkenzee dauw drupte in de glans van ogen die spraken de taal der liefde…

terwijl een bries de morgen wekt het gouden blauw de zee bedekt een albatros in engelenvlucht stralend wit door wolkenlucht voeten speels warm zand beroeren langs de vloedlijn je wil ontvoeren wadend door sprankelend licht gevuld met zonnegloed koesterend de warmte die de huid zo tintelen doet geniet ik nog maar even van dromen…