Alle inzendingen van Edwin

krampen schuren alsmaar door mijn nek voelt zwaar, een boor drilt onverstoord diepe gaten in verloren machteloosheid ik verzuip in verbeten strijd raak mijn gedachten niet kwijt schud mijn hoofd in moedeloze onverdraagzaamheid sla wild om me heen, verhard als steen, dolend in donkerzwart de tijd glijd vooruit en verdwijnt in gepijnigde…

Mijn bruid slurpt blauwe lucht als wijn fladdert eenzaam boven wolken uit Een schaduw gemengd met eeuwige zonneschijn door nevels vliegt een zwaluw In ’t blauw druipen druppels glanzend vocht versmelten in de dauw De wind neemt mee in laatste ademtocht m’n liefste teerbemind De zee fluistert in de schemering een zilte barenswee…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

vingers betasten roerloze letters in schijngedicht vormen wolkjes stof dwarrelend in donkerzwart gezicht razend bonkt het met snelle slagen doch kil verlamd als tocht langs strijkt en stil slaakt hij een diepe zucht…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Ik begraaf me in haar armen ze slokt me op als in een droom Ik verken haar wereld sluimerend en geef me over in haar stroom Ze neemt me op in tussenpozen ademt mij vluchtig door haar heen Ze is mooi als duizend rozen mijn hartje klopt voor haar alleen Als een sluierende nevel zweven we door ons droompaleis Een winterse stilte omhult ons…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Het ingetogen plaatje steekt af tegen het schrille contrast van de weidsheid Hoog boven de wolken vliegt een vogel nog net gespot tegen de rand gezien De bergen, de rivieren en watervallen ontbreken maar het grote beeld van alles tegelijk maakt het geheel en het gevoel van vrijheid compleet Het natuurlijke blauw is overal aanwezig maakt…

de weerklank van mijn geweten voedt zich met de vragen die onbeantwoord en eindeloos bleven zagen door bergen en door dalen door kronkelende gangen waar niemand ze kon horen door eigen leugens gevangen de waarheden bleven uit zodat niemand ze ooit zag de woorden zonder geluid schreven in neerslag als opgedroogde tranen diepe scheuren…

Mijn hand reikt in de leegte van een grote kartonnen doos Leeg misschien van binnen maar de herinnering hangt nog broos Woorden plakken in mijn keel droog schrapend in een stille blik Dromerig staar ik voor me uit en hoor weer die bekende klik Altijd geweten maar verdrongen gedachten stromen vloeiend van binnen Helder en opnieuw bezongen…

Mistige wegen vertroebeld in zicht Met volle snelheid door het rode licht Een pintje teveel op of wel twee misschien Daarnet in galop drie roze olifanten gezien Mistige wegen waar leiden ze heen Een grote dikke eik kon er niet om heen Mistige wegen eindigen altijd Mistige wegen doden de tijd…

begraven onder dikke aarde verstikkend en bang, woel jij jouw onderaardse gang naar boven, aanvaardde het leven zoals ik jouw weer deed geloven, greep mijn handen en rukte je los uit het verleden, weg naar boven dagen werden helder, verlichtten het nieuwe pad, ingeslagen vol verwachting en gedreven totdat, je teruggleed in spiralen…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

handen tasten rond in slierten nevels zoekend, vochtige ogen blikken langs muren turend, wazig hoofd schudt zich in spattend water druipend, stemmen in de mist hardop denkend waar, hoopvolle vingers beroeren eindelijk … de zeep gevonden.…

Opkomend licht valt neer veranderd landschap in nieuw gezicht nog altijd staande hoog in kracht vereeuwigt in wortelsterke aarde groeiend, verslaat hij zijn oude leven nog altijd sterk onverzettelijk nog door seizoenen heen winters landschap liet hem kaal achter door witte deken omarmt tijden verschoven in smeltend water…

magische spiegel lonkt en blikt geheimzinnig verzacht hartepijnen met diamanten stralen haar wereld in ziel verzonken droombeelden verkennen vrij door betoverende landschappen zomerbruisende geuren verwekken opbloeiende hartstocht in sneller galopperend hart stroomt nieuwe energie door fonteinen omringt gelaat glanst van schitterend…

Duizenden jaren geleden op een bijzonder magische plek Zag hij het eerste levenslicht onder een beschermend bladerdek Van een jong klein boompje uitgegroeid tot een echte reus Groot, sterk en machtig naar een evenbeeld van zeus Met zijn stevige wortels verankerd na eeuwen nog steeds imposant Heeft alles al overleefd stormen…

Een poëtische inktvis met veelpotig schrijftalent Schreef eens: een hele belevenis die zijn weerga niet kent Als ik met je vrij is het heel knus Alleen mijn armen ontwarren is altijd zo’n klus…

Als klare klanken klinken in een helder kristallen glas kun je jezelf verdrinken Aanzwellingen van gevoel volmaakt Uitstromingen van wondere klank in de diepste ziel geraakt Dromend op muziekwolken drijven Klankenrijkdom in volle kleur momenten van eeuwig blijven In vergetelheid verlangen waaiend in lichte geluiden door golfjes klank…

wachtende ongeduldig dolend in het ongewisse blijvend starende ogen priemen in het niets dat een leeg beeld weergeeft op een troebel netvlies een diepe zucht zakt diep weg verloren in machteloze strijd om zekerheid eindeloze stroom gedachten verwaaieren in een onrustig hoofd bezeten moe en gestreden berust hij…

verhitte gevoelens branden verwarren in gedachten verloren als dan de bui loskomt stromen tranen over een opgelucht gezicht zomerse regen verkoelt en verzacht de emoties geblust…

Deze nacht verdonkert en kleurt mijn gevoel als gedachten vertranen in nachtelijk dauw en staar wezenloos, verlamt voor me uit bevangen door sterke innerlijke kou Een eenzame traan zoekt langzaam haar weg schurend door een ijzig landschap van bitter verdriet Mijn gelaat verkrampt, gehard als kristal en toont versleten trekken die niemand…

Onstuimige zee wast in wollige golven uit de gouden bron ~ Boven drijven langs gouden bijen wolkjes blauw mondjes blazen dauw ~ In rust op gonzen van de golven drijvend mee schelpen rinkelen ~ Glinsterend water waterbellen vol muziek spiegelt zeeklanken ~ Lichte bries vervoert avondlucht bij windgetij…

In het heetst van mijn zinnen brand ik er vurig op los Zonder mezelf te verliezen stijg ik naar de hemel Wolken wijken uiteen de bliksem raakt mijn verhitte brein innerlijke fonteinen bloeien op De mist vervaagt heldere blikken vangen ieder detail schrijven de kern In kleurige regenbogen ontvouwt de droom en spreekt…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Gekrekel klonk vanuit het hoge gras in het vuur van de vroege morgen was een nieuw geluid opgestaan, vanuit de lucht dreven wolkenrijen weg, op de vlucht voor felle zonnestralen op die mooie dag openden de sluizen en er klonk een slag van trommels die de stilte deed ontwaken en klapgewiek van vleugels die spraken een nieuwe taal gesproken…

Blijf niet bij de pakken zitten maar pak ze op en strijd verken je grenzen vervul je wensen en verblij de mensen met je aanwezigheid…

Nieuwe klanken klinken luid verbonden in echo’s woord Het gevoel van binnen voluit stroomt door het bloed ongestoord Vragen zweven vrij naar buiten geurend door de wind gevangen Het hart vol van besluiten in het antwoord stil verlangen De geest luistert met open oor innerlijke stem spreekt goed De groei vind zijn eigen spoor…

Het was nog vroeg nog volop licht aan het strand speelde de wind met het zeegezicht dat als een diamant fel schitterde hier waar meeuwen vlogen over de eenzame pier die standvastig uitkeek over de rimpeling van het water, kleine golfjes ving op dit mooie uur, het gouden zand trok zich langzaam terug van de kant die duinen hoog verwaaide…

Vanuit het donker schijnt een helder geluid de stilte verdwijnt in poëtisch gefluit een zang in al zijn volheid, kracht en schoonheid afwisseling van toon, ritme en melodie klinkt bevrijd door pure magie de nachtegaal verspreid zijn kunst in zijn eigen betoverende taal…