Waar de echo eindigt
de weerklank van mijn geweten
voedt zich met de vragen
die onbeantwoord en
eindeloos bleven zagen
door bergen en door dalen
door kronkelende gangen
waar niemand ze kon horen
door eigen leugens gevangen
de waarheden bleven uit
zodat niemand ze ooit zag
de woorden zonder geluid
schreven in neerslag
als opgedroogde tranen
diepe scheuren in het papier
en druppelend in banen
een eindeloze rivier
waar de gedachten door stroomden
behouden door de grenzen
van het verstand dat tenslotte
ophield met te wensen
Geplaatst in de categorie: emoties