Alle inzendingen van Egbert Jan van der Scheer

Stilte daalt over serene landerijen gekleed in blinkend wit kostuum, over velden wazige nevel. Bedekt zijn bomen en boerderijen, vanuit verten slechts gedempt geluid en langs wegen staan in lange rijen populieren gekleed als maagdelijk bruid. Af en toe zendt zon in stralende bundels haar licht tussen het wolkendek door en hult in goud bomen…

Achter het licht van het venster zit ik verscholen in hoeken van beschaduwde gedachten uit het binnenst van mijn gevoel waar woorden slechts geborgen voorzichtig daglicht betreden zoeken zon en warmte als in omhelzing van mijn lief schuwe naaktheid terzijde leggen verwelkomen zonneschijn en licht dat de horizon beschijnt in ruimte opnieuw…

Het enige volslagen pure geluk van de volwassen mens ligt niet in rijkdom of ander materialisme maar is als het geluk van een vlinder met zijn schoonheid de kleurenpracht en zoete geur van een boeket schitterende bloemen vrij en dartel als een kind.…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

Het antwoord op de vraag wat morgen zal gebeuren wordt niet gehoord in taal van vandaag veeleer wat gisteren is geweest klinkt heden nog in oren als muziek wat toekomst brengt en “’t nu” is het luchtledige.…

Als mijn gedachten loop ik rond in kringen achter het beeld dat ik heb geschapen van jou al zoek ik rechte lijnen wat krom is buigt mijn brein niet recht daarom loop ik over paden waarover ik waarheid zoek in hoop op zegen.…

Als mijn gedachten loop ik rond in kringen achter het beeld dat ik heb geschapen van jou al zoek ik rechte lijnen wat krom is buigt mijn brein niet recht daarom loop ik over paden waarover ik waarheid zoek in hoop op zegen.…

Tijd is als de zee oneindig verre deining in hoog en laag aanspoelende vloed woedend als branding ebbend verdwijnend met regelmaat en rust, perpetuum mobilé van levensritme. Tijdloos is de zee in al haar wijdheid met deining tot de kim regelmaat der getijden in eeuwenlange stroming vanaf de schepping of schiep de aarde perpetuum mobilé…

Schijnsel dat draagt de mensen duister vult met licht dagen rijgt tot tijden vol liefde en geduld licht dat omvat de wereld ’t zij bij dageraad of nacht; breng vrede op aarde ’t mensdom heeft zolang gewacht.…

Zoekend zijn dagen in woorden in gedachten in uren van licht vinden de dagen van uren zoeken in woorden in gedachten in duister van nachten en brengen daar Licht.…

Laat je woorden vliegen als vlinders uit je mond ‘k zal ze schrijven in een boek vol bloemen waaruit ik inspiratie vond. Spreek in alle schone kleuren die mijn tuin te bieden heeft zoeter dan de zoetste nectar die de zomerzon ons geeft schoner nog dan al wat leeft.…

Langzaam sluit de dag z’n ogen bij ontwaken van de nacht verstommen stil geluiden schaduwen schuiven langs muren in schaars licht van lantarens of over tegels van trottoirs nu ontwaakt de nacht in stilte langzaam trekt zij een gordijn blind gaat zij haar eigen wegen bijgelicht door schijnsel der maan tasten schuivend enkele voeten en ik…

Als een herfstblad dwarrel ik van takken meegevoerd over vlakke velden door bossen tussen bomen met zwakke wind door straten tussen huizen tot ik aan jouw voeten mij neervlij en vaste bodem vind.…

Mijn gedachten zweven als herfstbladeren in wind kleuren mijn woorden in zwierige maat tollen en draaien met klankrijke akkoorden van storm tot zacht bries. Een compositie die dagen vult met leven en warmte een fuga zwellend in toon afrollend naar cantate geïmproviseerd door sonate en weer terug naar rust van het zwevend herfstblad.…

Het veld bedekt met zilveren deken in nachtelijke glans over nevel slechts hier en daar contouren van een boom de wereld gevat in vale licht der volle maan boven dit decor zie ik nog geweien van een roedel herten staan.…

Langzaam zie ik kleuren leven naar een nieuwe jaargetij een eenzame vlinder fladdert nog in mijn tuin snoept nog de laatste nectar uit de laatste hemelsleutel. Een roos staat nog in bloei en hier en daar herinnert een gele plant nog aan zomer tijden gaan door en seizoenen volgen in gestaag tempo op in jaarlijks wederkeren. Het stervend…

Open je poort en ramen toon mij je visie van waaruit jij je denken je woorden en je daden staaft. Ik open je mijn poort en ramen toon je mijn visie waaruit ik mijn denken mijn woorden en mijn daden staaf. Laten we een huis bouwen tussen onze burchten van onze eigen visie, denken, woorden en daden en vergelijken en laten we dan…

Spiraal van leven en denken lijnen van enkel gevoel wegen over bergen en door dalen lopen door zon en kou stormen weerstaan en hitte trotseren de angst overwonnen en strijden tot het bitter einde tegen eeuwige onrust en pijn gaan die weg door ’t leven niet onderwerpen aan somberheid maar ’t hoofd geheven als overwinnaar in de strijd.…

Langs strand en ruisende branding zacht ritmisch met de golven mee omsloten door behelmde duinen komen mijn gedachten in schelpenecho uit kosmische oorsprong terug vanaf regelmatige deining over water roepen duizenden stemmen aan van wat achter de horizon ons wacht in een toekomst om naar te leven klinkt vertrouwen voor lichte dag.…

In lijnen loop ik mijn weg over deze aarde zoekend de rechte baan maar kom mijzelf dikwijls tegen daar paden in cirkels gaan volg mijn leven in hoeken donker uit het licht blijf stug in schaduw zoeken naar zonneschijn en evenwicht geen wegen lopen recht, noch krom door vlakten of bergen en langs de waterkant kan niet de stroom verbergen…

In lichtend spoor langs rechte wegen gedroomd geluk gevonden leven langs lijnen van verheven banen niet slechts het licht ook duistere tijden gaven mijn zijn in schaduw aan.…

Zoek het hart in mijn woorden kleed ze uit tot op het bot hoor de klanken in akkoorden van stemmingen die men vond en verdwenen in het heden in donkere ongeploegde grond laat ze als ongerepte zaden kiemen in een vrije lucht tot ze vele vruchten dragen naar een toekomst in het licht waarin ze verleden niet schuwen maar zich vormen tot gedicht…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij doorzichtig als ijle wind zuiver water uit een beek stralen van zonlicht glans van maan teer als kristal in kleuren van zirkoon met zachte fluister als briesje door blad streling door windvlaag over teer jong gras. Stil is de luister mooi als engelenstem vanuit het paradijs en verre vlakten…

Alsof wij onder grijze wolken steeds meer één worden met hen steunend, klagend tranen storten overlopende van kou gesloten tot één compacte massa. Tot uiteindelijk wij worden uiteengedreven door vlagen wind weer ruimte kunnen bieden aan zon en warme lach.…

Ik ben uniek in veel dingen kent men mij zelfs aan mijn schaduw maar als men mijn schaduw niet meer kent hoe uniek zal ik dan nog wezen?…

Mijn hart is over bergen heen gevlogen mijn gedachten hebben rivieren doorwaad mijn gevoel zweefde tussen wolken mijn liefde heeft zeeën doorkruist mijn ogen zagen je van ver mijn armen strekten zich naar jou mijn benen ijlden over het veld mijn adem stokte van verlangen. En aan het eind zakte ik voor je voeten in elkaar.…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

Letters die ik schrijf met zwarte inkt in vele kleuren als bloemen groeiend uit kleurloze aarde zal eens ’t papier waar de woorden staan geuren als rozen in stil vertrek zelfs doden doen glimlachen.…

Wind fluit hol tussen muren van ruïnes waar schimmig licht in hoeken verdwijnt slechts stof beweging brengt door vlagen opgejaagd stil zit ik te turen naar brokkelige muren waar nog kleine lichtstraal gebroken in schervig glas wazige schaduw tekent van wat ik eens was.…

Mijn huis staat niet zover van de bewoonde wereld vanuit mijn raam kan ik in straten mensen zien lopen als ik mijn deur open kan ieder mens naar binnen kunnen ze zien dat ik niet zover woon van de bewoonde wereld in de straat die ik zie vanuit mijn raam blijven mensen liever buiten dan dat ze binnenkomen door mijn geopende deur.…