Alle inzendingen van Egbert Jan van der Scheer

Laat dromen niet waar zijn waarin mijn ziel bekneld ligt tussen angst en pijnen mijn hart geen uitkomst vindt mijn gedachten zijn beneveld mijn handen zoeken angstvallig houvast en steun mijn voeten zullen de aarde niet verlaten help mij met woorden die ik zoek en verdrijven mijn angst en pijnen troost dan mijn beklemd gevoel dat ik…

Niet eeuwig duurt het feest dat ik op aarde zou wensen draag nog de stof van velours en zwart satijn de pijnen zie nog de ellende die er is en hoor het bitter klagen kom leid mij voort tot aan die diepe kloven daar waar die brug nog is waarover ik niet de last kan dragen van het lijden snijd het dan af ik zal niet klagen maar…

De jonge nacht ontsteekt de sterren zachte broeierige wind steekt op bij stemmig licht van kaarsen bijgeschenen door helder maanlicht proeven wij de sfeer van zoele avond schoonheid van Afrikaanse binnenland zacht weerschijnt het flakkerend licht in fonkelende glazen wijn op tafel onze handen verstrengelen zich tijdens weinig woorden die…

Waar aarde niet is geschapen of zee niet gegoten is zelfs lucht tot niets geworden licht in duister is verdwenen nacht zich te sluimer heeft gelegd verdwijnt ook kosmos in zwart gat is materie nergens te vinden kan energie nooit bestaan zou ook maar een kern van leven in chaos van “Big Bang” vergaan.…

Geen witte bollende zeilen vriendelijke wollige schapen zwevend weidend door diep blauw maar rollend grauwe golven donkere draken blazen koude adem spuwen vuur over verdronken land flets waterig schijnen lichtstralen zwak pogend herinnering te bewaren worden door jagende schaduwen gewist die ’s avonds licht steeds vroeger vervagen dat ‘…

Laat al mijn wensen niet goed zijn door het vele maar veel door het goed.…

Laat mij haastig gaan door velden en beemden schrijden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Eens werd droom van vele mensen sprookjes en rijmpjes genoemd en dichters waren zweverige types eeuwig tot zeuren gedoemd dichten heeft nu nieuwe vormen klinkt zwierig ook al is ’t niet op rijm hoeft niet gebonden aan normen kan ook gewoon een verhaaltje zijn persoonlijk zie ik poëzie als mooie tuin een vorm van eigen leven meer een geordende…

Eens als ons afscheid lang zal zijn en van ’t weerzien wij niet weten dagen vervulD van weemoed en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad…

Ik zag je tussen lentebloemen elke kleur verbleekte door jou iedere vorm viel in het niet hemel straalde dieper blauw. Ik zag je door zomerzon alle schaduwen verbleekten ik begreep ik dat ’t niet kon toch kwam ’t alleen door jou. Zag je wandelen in herfstbos lentezon scheen door bomen alles kleedde zich met kleurig mos alleen omdat…

Op wind wil ik me laten drijven met vleugels sterk en groot zweven tussen wolken genieten van de zon gewoon zweven zonder zorgen kijken op de aarde neer op thermiek en zachte stroming over velden, heuvels en rivieren weg van al dat druk gewemel naar heerlijk stille plek in gedichten denken tussen weelderig groen.…

Waar de aarde wordt vertroeteld verzorgd met warmte en liefde toont zij in enthousiasme haar schone vormen bloost ze als verliefde maagd uit dankbaarheid een jonge vrouw die haar kinderen baart.…

Dikwijls kan ik de gedachten in mijn woorden niet kwijt kan ik nog slechts wachten op iedere zin die om voorrang strijdt wachten op verlossende woorden die mijn onrust op doen klaren in talrijke klankvolle akkoorden mijn brein voor rampspoed bewaren dan spreek ik als volleerd redenaar de bühne vol gloed betredend iedere tegenspraak overredend…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in…

Als een rivier wil ik minnen in een stroming oeverloos hoogten en diepten als golven vol van kolkende emoties hoogtepunten van geluk wisselend met hartenpijn. Over velden wil ik je benaderen vlak en open dat ik je van verre zie of door heuvels en bergen waar ik je uit dalen op kom halen samen stijgen naar een top van ’t volmaakte samenzijn…

Gevallen spiegelglas 2 Zie in de scherven van glas teleurstellingen in mijn leven vervormen van goede wil door fouten stuk gevallen spiegelende scherpe splinters van verraderlijke eigenwaan dat glas de glans ontneemt gebroken glas is niet te lijmen herinnering bewaard spiegeling nooit zal het ooit weer worden, en beter ook dat men niet…

Als bij rijzen van zonnegloren over velden parelen zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en…

In de verte liggen mijn gedachten als zachte woorden uitgespreid parelend over dauwbedekte vlakten als een glinstering van warmte in een zee van laaghangend licht waarin mijn geheimen zijn verborgen onder golvend oppervlak. Stralend ver schijnen mijn woorden meegevoerd in ijle wind alsof ze komen uit de kosmos waar geen oor de herkomst vindt…

Aan het begin van die weg heb ik eens gestaan gewacht op mijn liefste waarvan ik zeker wist dat ze hier langs zou komen op het midden van die weg ben ik eens stil blijven staan dacht dat ik haar zag komen waarop ik zolang had gewacht alleen nog van kon dromen op het eind van die weg heb ik nog eenmaal omgekeken ben bedroefd doorgelopen…

Een wit vel papier nog onbeschreven ligt voor mij in een droom ik pak mijn pen begin te schrijven zonder te beseffen wat. Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat. Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift…

Bouw geen muren op fundamenten door mij afgekeurd breek wallen af op gronden die niet deugen en bouw geen toren in een diep dal waar ruimten zijn besloten plaats mij op een kale berg waar mijn gezicht tot de horizon reikt veranker mijn grondvest aan sterke rotssteen bouw daar mijn veste op onbedorven scheppinggrond waar nog vrede op…

Laat je gedachten zweven op klanken van heerlijke muziek vingers die dansen over toetsen als vleugels die glijden op thermiek van stuwende en stijgende tonen scheer als een zwaluw door ’t zwerk zwenkend zwierend in de compositie en het ritme van de wind gehoord in de snaren van de bomen drijvend op genieten van het geluk schrijf op heerlijke…

Mijn dromen gaan over meren verder dan schepen kunnen gaan valt mijn hartstocht niet te keren tot aan de horizon van mijn bestaan zweven wil ik over bergen en dalen stil genieten van een vergezicht zelf mijn vrijheid te bepalen dat mijn levensdoel verlicht met de duizenden vogels zingen in bossen en bomen her en der van het geluk en nog…

Hoge golven op woeste zee opgezweept door razende stormen met schuimende branding langs kusten hoge rotsen beukend op het weerloos land bulderend over dichte wouden vergrijpend aan vlakke velden over akkers gebroken graan wervelend met loeiende krachten getekende onrust in menselijk bestaan.…

Stenen worden gestapeld gemetseld tot een muur om ons te beschermen tegen kou en wind de muren worden omgeworpen met de stenen wordt gegooid wij staan weerloos in de wind en deppen onze wonden geen hart bevat de warmte om muren te beschermen in omzien naar elkaar.…

Is alles al gezegd wat gezegd moet worden en alles al gezien dat ook bestaat gehoord wat geluid geeft en van belang is? Zijn alle liefdes al geleefd geluk genoten verdriet afgeschud, vergeten haat en woede omgezet in vergeving? Is er ooit al wérkelijk geleefd?…

Met stralen doorzeeft glanzend en weerkaatsend fonkelende morgendauw kleinood als een parel in water tot kristal gereinigd puurheid van sprankelend ochtendlicht en gouden stralen. Als liefde en teer geluk in prille zonnegloed die fluisterend zegt en glimlachend belooft dat verwachting deze dag ’t nieuwe licht ontsteekt na duister weer…

Verlangen reikt verder dan begeren warmte geeft zoveel meer dan vuur geen zee die deze diepte kan bevatten in beken vindt men water nooit zo puur. Bergen zullen nooit tot deze hoogte stijgen er kunnen geen dalen zijn die dieper gaan wouden niet groener of bomen hoger zijn geen velden begroeit met geler graan. Wolken kunnen niet sneller zeilen…

Langzaam sluit een gordijn het zicht op het huis verandert er bladdert verf een deur piept ergens moet wat hout vervangen. Een huis blijft huis de vorm blijft de stenen staan als muren maar ergens scheurt een barst en hoort men spanten schuren. Nog fier en trots heft zich het dak in weerstand tegen ongemak tegen slopende weersomstandigheden…

Zoekend door lanen waar gewortelde schaduwen mij nastaren door half maanverlicht duister of paden waar geulen gaan vind ik noch mijzelf noch anderen die doelen vinden of kennen de weg waar we veilig zijn houden de onzekerheden vast waar wij zo dikwijls elkaar naar toe leiden om uiteindelijk te vinden het smalle pad dat naar huis leidt…