Alle inzendingen van Elac Ed Roeb

Ook in dit sinds kort mijn land wordt gediscrimineerd verdorie waar hebben ze dat toch geleerd maar er is één iets dat zich er van distantieert het kijkt niet naar kleur of geloof heeft zich aan geen enkele beweging verpand is voor elk argument stokdoof het klinkt bizar is ongehoord maakt iedereen ziek of van kant voel me bijna vereerd…

uw land zo mooi en schoon u ziet het misschien niet voor u is het zo algemeen gewoon u ervaart uw land zelf als plat maar geloof me er zijn bergen zat bergen vol met pieken van geluk je kunt ze bewerken zoveel je wilt maar ze gaan bijna nooit stuk wat uw oog voornamelijk ziet is waar molshopen ellende ontstaan u weet ze zitten vol verdriet…

mijn oren werden bedrogen door gillende sirenes mijn ogen door verwoestingen verblind in hun leugen kon ik niet geloven wie is het die zoiets nu toch verzint leiders maakten ons tot lijder leren leerden verderf en dood vernauwde blikken keken niet wijder niet verder dan de leer hen gebood lamgeslagen door despoten gedreven in het nauw…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

bruin gebrand verweerd gehard door het leven toch te weinig geleerd…

een tank een plein een man met jas en tas hij lijkt zo klein die dappere man niemand weet wie hij was een heldendaad iconisch misschien we zullen het nooit vergeten de man is nergens weer gezien en of hij nog leeft we zullen het niet weten dertig jaar geleden wie weet het nog bijna alweer vergeten en de volksrepubliek viert z’n zeventig…

exoten waren wij toen we jullie thuis en land afstroopten met niets goeds in de zin we beloofden wel maar gaven geen nieuw begin we hebben jullie allemaal bedrogen we gaven het tegendeel van – we logen nu sturen jullie ons jullie plagen en nu kunnen wij niets doen gaan ze ons nu ook belagen? we kunnen nergens heen en zullen het…

jullie kwamen en namen meer dan je deel en nu ik iets terug eis zeg je dat ik steel jullie kwamen en namen zelfs ons met je mee zo ver weg van huis naar ver overzee en nu we uit ons zelf uit vrije wil komen is er niemand die staat te wachten om ons te verwelkomen jullie kwamen en namen wat goed leek werd gehaald en er moest door…

de boot was lek en oud het moest wel dat hij zonk het water was erg koud en gaf een diepe lonk gelukkig vond ik een stuk van de kajuit een deur gemaakt van hout zodoende hield ik het uit ik zag ze om me heen verdrinken en uiteindelijk langzaam naar de diepte zinken een moeder en haar kind een beeld dat zich iedere nacht weer aan me…

bruine chocola geteeld door zwarte mensen thans ook wit gekleurd…

ik kwam van daar en ging naar hier nee niet voor de lol niet voor mijn plezier maar het was de chaos waar ik voor moest vluchten echt hier ziet men lang niet alles slechts de oppervlakkige geruchten zoals je ook niet alles van iemands gezicht kunt lezen wat er zich afspeelt in de diepste diepte van iemands wezen zijn wij daarom ook…

(haiku’s op een thema) een vluchteling vindt een nieuw huis om te leven z’n hart is nog thuis soms moet men vluchten nogmaals opnieuw beginnen met gebroken hart de vluchteling vindt een nieuw huis maar het blijft leeg wordt nooit een echt thuis vindt de vluchteling ooit weer dezelfde warmte als die van voorheen?…

wat is vrijheid als je niet mag kiezen waar te wonen wat is vrijheid als je geen uiting kunt kunt geven aan je dromen wat is vrijheid als je niet alles wat je wil kunt zeggen en als niemand je dat kan of durft uit te leggen wat is vrijheid als men jouw taal geloof of kleur niet zo graag ziet en genadeloos zegt rot op we willen je niet…

ik ben van ver gekomen de weg was zo lang heb al die tijd die ik heb afgelopen in angst doorgebracht ik was zo bang maar ik bleef dromen van een nieuw perspectief zonder dwang het is zo weinig wat ik verwacht het is zo weinig wat ik verlang hoop dat ze me ooit eens toelacht eindelijk ben ik er gekomen nu zijn het procedures paperassen…