Alle inzendingen van Elisabeth R

Druk alle dagen net niet bezwijken doorgaan verantwoordelijkheden prestaties dankbaarheid trots mijn naam wordt genoemd doorgaan noodzaak raderen moeten draaien ze draaien snel dagen maanden jaren glippen voorbij doorgaan tot het moment dat het stopt persoonlijke spullen ingepakt kamer make over borrel toespraak geklap…

En we lachen en gieren de twinkeling in onze ogen het 'ja woord' voor het altaar niets meer dan de belofte aan een stervende wie daarin gelooft verdient het te worden bedrogen het leven is kort pluk de dag pijn collateral damage er is niets maar dan ook niets dat een mens niet najagen consumeren mag en we lachen en gieren de twinkeling…

Alle balletjes vallen naar beneden ik kan ze niet hoog houden zelfs niet meer vangen alle balletjes vallen naar beneden en het is goed zo…

Bleek en grauw stoppels schuren langs mijn wang geef mij maar je tas wasmachine draait overuren voor heel even ben ik niet bang alles schoon en gestreken tijd om te gaan er lijkt nog geen uur verstreken vraag wanneer hij weer zal komen laat ik nog weten zegt hij en vertrekt met een rugtas vol dromen…

Het monster dat zich in mij heeft genesteld mijn liefde voor jou langzaam ontmantelt kan en wil ik niet in de ogen kijken Ik was even in de ijskast gezet Spijt is zinloos echt warm wordt het niet meer Ik zal het monster niet bevechten…

Een gum is zo handig iedere oneffenheid onbedoelde uitschieter kun je wissen de gum brengt je terug naar de perfecte tekening in wording De pennenstreep met ruwe hand dwars door de fijne lijntjes gezet is niet ongedaan te maken Je kunt hem met dikke lagen Tipp-Ex bedekken de imperfectie blijft immer zichtbaar…

Wat ik kom doen vraag je hoog te paard was ik van mijn stuk gebracht had ik het niet laten merken leg uit dat ik mij voel als een substraat een specimen dat een langzame ontleding ondergaat dat dit niet gaat werken Jij en ik zijn toch mensen? probeer ik nog terwijl je uitdrukkingsloos naar me staart…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

Een mens wat is dat? een veredeld beest trek de vernislaag eraf dan zie je de barbaarsheid die er altijd is geweest…

Mijn liefste wie ben jij? mijn anker kompas fundament waarop ik mijn leven bouw soms wilde ik dat het anders was Mijn liefste bij wie ik mijn zielenroerselen geheimen en angsten zonder schaamte kan droppen Je bent zo sterk dat je dit kunt dragen al die woede somberheid het voortdurend vragen onze liefde is onuitsprekelijk…

Grappen maken is mijn tweede natuur snoeiharde grappen over mezelf je moet om jezelf kunnen lachen op jouw gezicht verschijnt geen lach zelfs geen bescheiden glimlach waarom lach je niet? iedereen lacht om mijn grappen ikzelf nog het hardst waarom jij niet? zie dan door jouw ogen de achterkant van die scherpe humor waar niets te…

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

Of het gaat vraag je bezorgd en raapt me behendig van de grond hoe kun je nu zo hard vallen let toch op waar je je voeten plaatst! ik wil iets zeggen maar je legt je vinger op mijn mond dept vakkundig de wond terwijl ik confuus denk: was het niet jouw voet die mij liet struikelen?…

Gooi nu die trukendoos maar dicht ik wil een mens zien geen goochelaar als je me echt wilt helpen toon dan je gezicht gebruik je zintuigen vind de woorden die mij stutten en noem me bij mijn naam ik heb een naam, weet je…

Weemoedig verlaat ik het donkere zuiden in mijn hoofd het gefluister van de hypocriete luiden allemaal vadertje pastoor de goeden niet te na gesproken het gros wijselijk ondergedoken onzichtbaarheid is stellig de beste vermomming alleen niet zo mijn ding dus ga ik er als een haas vandoor…

Ik pluk een bloemetje een heel mooi bloemetje dat ook nog lekker ruikt lavendel of Lelietje-van-dalen ja, Lelietje-van-dalen ik pluk het met mijn rechterhand voorzichtig geef het aan mijn linkerhand en zeg: kijk, voor jou…

En zo trek ik mijn clownsjurkje aan roep: Alaaf! en weet dat ik na drie dagen dansen, zuipen en sjansen mijn rode kop diep in mijn kussen begraaf…

Thuis is waar mijn hart klopt in de kolkende rivier klopt mijn hart het hardst van passie, spanning en angst in de kabbelende beek waar onvoorwaardelijke liefde en trouw rustig stromen klopt mijn hart het langst…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

Geen mens heeft zoveel van mij gehouden mij zo omarmd beschermd als jij elke dag elk uur urenlang mocht ik mijn verhalen vertellen en jij luisterde aandachtig barmhartig zonder ooit een oordeel te vellen ik voelde me gezien geliefd bijzonder ik voelde me een prinses een engel een lichtje ik voelde me een klein wonder maar…

Ik weet ik heb het recht niet om te vragen mijn wensen zijn vervuld ik heb het goed toch is er iets dat ik niet kan dragen wat zwaar rust op mijn gemoed want zie mijn kind spreidt zijn vleugels vliegt ver van het nest vandaan ik bouwde duizend obstakels brak ze af laat hem gaan in de nacht nooit eerder zo donker geweest komt wreed…

Vergeef me mijn egoïsme mijn onbegrip en afgunst vergeef me als ik in slechte tijden anderen de schuld geef van mijn ongenoegen mijn bitterheid ik vraag vergiffenis voor het feit dat ik als ik kwaad ben verdrietig of gefrustreerd mijn geloof verlies vloek waar ik zo tegen ben leer mij dankbaar te zijn voor de kleine attenties…

Niemand niemand is er over ik heb ze weggejaagd een voor een er is niemand meer tegen wie ik kan praten bij wie ik kan huilen naast wie ik kan schreeuwen niemand die mij nog kan verdragen bij wie ik mezelf durf te zijn in mijn bangste dagen…

Ik ben mijn werk Mijn werk dat ben ik Mijn werk is alles wat ik ben Alles wat ik ooit ben geweest Alles wat ooit was Voordat mijn werk Alles werd Al dat Is niet meer Is niet meer in mij In mij is niets meer Dan mijn werk Mijn werk Dat niet meer is…

Hallo schone slaapster wat zie ik je graag hoe was het in het nergens ik weet het: domme vraag je sliep als een roosje plaatje van kwetsbaarheid dat zal ik je niet vertellen dat vind je maar gekkigheid ik moet nu stoppen geloof dat ik een dwingend stemmetje hoor stiekem vind ik dat niet erg daar zijn moeders voor…

Dag kleine spring in het veld met je vrolijke grapjes je olijke lachjes mijn hartendief ik vind je lief had ik dat al verteld? Je gezichtje verbergt verdriet van gedachten die je kwellen rare gedachten, gemene gedachten die je niemand durft te vertellen Lieve schat weet je dat die stemmetjes onschuldig zijn? je grootste angsten…

Weet je hoeveel ik van je houd? als je lief bent, boos of gewoon heel stout? als je speelt, rent, zingt en lacht hoeveel vreugde mij dat al heeft gebracht? weet je hoeveel ik om je geef? dat ik door jou voel dat ik leef?…

De confrontatie heb ik altijd geweerd een vreemde dwaalt waar ik niet wilde komen waar demonen huizen die mij grijpen in onrustige dromen nu mijn binnenste naar buiten keert hoop ik in het diepste een ziel te zien mijn ziel niet perfect niet bijzonder niet verheven gewoon een ziel waarmee ik kan leven misschien…

Ik stop je in een doosje doe het deksel stevig dicht er kan nu niets meer naar binnen geen zuchtje wind, geen straaltje licht het was een wonder dat ik je vangen kon je mijn aanraking wist te doorstaan roerloos in mijn handpalm bleef liggen volmaakt onaangedaan in dat doosje ben je vereeuwigd verstild moment zien is niet nodig ik weet…