Alle inzendingen van Elisabeth R

Zachtjes wuif je mee als een veertje in de wind de volwassene verdwenen je bent nu weer kind de muziek neemt je ik weet niet waar naartoe ogen gesloten je lichaam zo moe waar ben je wat zie je wat voel je op dit moment? hoe lang zal het duren voordat je mij niet meer herkent? voorzichtig streel ik je hand je gezicht je haar en…

Met glimmende hoofden gooien we elkaar op de brandstapel opgezweept door het heilig fatsoen dat steeds strenger strakker wreder wordt waaraan niemand kan voldoen…

Kittige hakjes mantelpakjes verloren in de kast een voor een bekijk ik ze houd ze even vast naar de kringloop is geen optie ook al viel voor mij het doek iconen uit het verleden vervangen door de joggingbroek…

Ooit runde ik een hotel het liep als een trein geen grote keten maar kleinschalig en fijn geheel inclusief met ’s ochtends ontbijt ’s middags een lunch en een warme maaltijd daarnaast deed ik de was bood een luisterend oor 24/7 paraat dat had men snel door mijn vaste gasten door mijn service verrast lieten zich verwennen laaiend enthousiast…

Nadat ik oud en versleten bij de poort werd gedropt ging die half open zodra ik had geklopt Hij vroeg: ‘Hoe is het je vergaan, wat heb je aan goeds gedaan?” het antwoord moest ik schuldig blijven en ik voelde mijn lichaam verstijven hoewel ik wist dat hij wel om mij gaf volgde op deze nalatigheid onverbiddelijk straf ik stotterde…

Daar kwam weer een nieuw object waar hij zich aan laven kon even uitdagend als toen hij zijn carrière begon woorden van de leermeesters in wie hij altijd had geloofd vastgepind in zijn achterhoofd zijn eigen pijn diep verborgen kon hij zo indirect verzorgen de zieken keken hem naar de ogen en hij ging meer en meer in zichzelf geloven…

Bij sommige mensen denk je vol overtuiging ze zijn onaanraakbaar voor onheil ook al ken je ze niet persoonlijk het geeft ergens een veilig gevoel Jij was zo iemand iemand met een missie: de vergetenen in de spotlights zetten Nu ben je toch geraakt Jij zult evenmin worden vergeten je hebt het leven van veel gekwetsten een stukje…

Druk alle dagen net niet bezwijken doorgaan verantwoordelijkheden prestaties dankbaarheid trots mijn naam wordt genoemd doorgaan noodzaak raderen moeten draaien ze draaien snel dagen maanden jaren glippen voorbij doorgaan tot het moment dat het stopt persoonlijke spullen ingepakt kamer make over borrel toespraak geklap…

Alle balletjes vallen naar beneden ik kan ze niet hoog houden zelfs niet meer vangen alle balletjes vallen naar beneden en het is goed zo…

Een gum is zo handig iedere oneffenheid onbedoelde uitschieter kun je wissen de gum brengt je terug naar de perfecte tekening in wording De pennenstreep met ruwe hand dwars door de fijne lijntjes gezet is niet ongedaan te maken Je kunt hem met dikke lagen Tipp-Ex bedekken de imperfectie blijft immer zichtbaar…

Wat ik kom doen vraag je hoog te paard was ik van mijn stuk gebracht had ik het niet laten merken leg uit dat ik mij voel als een substraat een specimen dat een langzame ontleding ondergaat dat dit niet gaat werken Jij en ik zijn toch mensen? probeer ik nog terwijl je uitdrukkingsloos naar me staart…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

Een mens wat is dat? een veredeld beest trek de vernislaag eraf dan zie je de barbaarsheid die er altijd is geweest…

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

En zo trek ik mijn clownsjurkje aan roep: Alaaf! en weet dat ik na drie dagen dansen, zuipen en sjansen mijn rode kop diep in mijn kussen begraaf…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

Vergeef me mijn egoïsme mijn onbegrip en afgunst vergeef me als ik in slechte tijden anderen de schuld geef van mijn ongenoegen mijn bitterheid ik vraag vergiffenis voor het feit dat ik als ik kwaad ben verdrietig of gefrustreerd mijn geloof verlies vloek waar ik zo tegen ben leer mij dankbaar te zijn voor de kleine attenties…

Niemand niemand is er over ik heb ze weggejaagd een voor een er is niemand meer tegen wie ik kan praten bij wie ik kan huilen naast wie ik kan schreeuwen niemand die mij nog kan verdragen bij wie ik mezelf durf te zijn in mijn bangste dagen…

Hallo schone slaapster wat zie ik je graag hoe was het in het nergens ik weet het: domme vraag je sliep als een roosje plaatje van kwetsbaarheid dat zal ik je niet vertellen dat vind je maar gekkigheid ik moet nu stoppen geloof dat ik een dwingend stemmetje hoor stiekem vind ik dat niet erg daar zijn moeders voor…