Alle inzendingen van Elizabeth Tee

nog een nachtje slapen nog een nachtje slapen ik ben een beetje zenuwachtig nog een nachtje slapen wat zal ik nou toch krijgen nog een nachtje slapen ik wil het allerliefste nog een nachtje slapen zal het groot zijn of heel klein nog een nachtje slapen zal ik wel iets krijgen nog een nachtje slapen zal ik overal gaan zoeken…

voel je de herfst in al zijn kleuren wankelt nu al in oktober straks november weer met storm heb jij je dikke winterjas al gepakt voel je die bladeren om je heen steeds meer verzamelen ze zich alsof ze hebben afgesproken dat het nu de tijd is zie je dat de kleuren van de bladeren verspringen van goud naar geel en dan weer goud het…

. en de dichteres zei met kinderen om je heen kan je haast nooit een pen vinden en de man zei dan gaan er veel gedichten verloren daarop zei ze niets ze dacht dat hij gelijk had anders kon ze niet ze was eerst moeder .…

missen doet pijn missen zit diep missen is zo heftig laat me staren laat me huilen laat me voelen hoe het was had kunnen zijn hoe het nooit terug zal komen het is voorbij voorgoed voorbij weg…

een gedenkwaardige dag van water naar lucht een dag van geboorte van huilen van schrikken van bewondering verandering vernieuwing van zijn ik ben ik ben geboren in de tijd ik ben jarig…

. verdrietig als een kronkelende worm voel ik mij afhankelijk ik kan er niks aan doen .…

gisteren had ik je nog in mijn hand vandaag vloog je op je gaat steeds hoger nu wil je zelf de wijde wereld in nog even omkijken nog even zwaaien en dan op weg…

. ik ruim de keuken nog wat op ik zie mijn moeder gaan ik pak wat op en zet het weg ik zie haar handen aan hoe zij het deed verleden tijd wordt heden in de tijd nu net als toen mijn handen gaan als die van haar met vlijt haar vingers zijn nu krom beleefd haar handen zo vertrouwd de mijne zijn nu net als toen al moederhanden oud…

. stevig in de lente praalt de prunus prachtig zachtrose zuiver zijdeachtig suikerspin snoepzoet dwarrelen dunne blaadjes vallen vaag een vederlicht gehaakte sprei met gaatjes .…

in de stilte van mijn wezen in de stilte van de tijd komt tot diepe zuiverheid 't wonder van niets meer te vrezen met mijn ogen stil gesloten deinend op mijn ademstroom lijkt het net alsof ik droom als een lied met open noten in de diepte van dees stilte is geen angst en geen paniek is geen enkel mens meer ziek is geen plaats meer voor…