Alle inzendingen van Elize Augustinus

plotseling huil ik om de zangvogel van zoëven die haar zoete deuntje zong hoor het bonzen van de gong eenzaamheid door schilderijen van verlorenheid en kijk omhoog kus de hand van de zon het licht van de kunstenaar ik geef er woorden aan…

alleen de merel in de boom voor het venster was aan het verschil der dagen niet voorbijgegaan en begon een lied te zingen onder de zon waar ook de paarden draafden alsof hij zelf de teugels in handen hield het zoete licht en het op hol geslagen hart bedaarde…

Haar kleuren wapperen vrolijk in de blauwe lucht. Het blonde haar geurt naar de korenvelden. Vrolijk springend in de wind. De wieken van de molen draaien boven het ontluisterd kind dat zichzelf niet meer terug vindt. Klokken laten haar hart niet meer bonzen. Steeds meer roekelozen en bozen sluipen door de donkere straten voorbij slapende…

Halverwege het strand onder De wijde hemel blijft zij staan En peinst als uit marmer Gehouwen naar het water Alleen de maan zwemt nog In rollende golven: verstomd In haar vertrouwen wie zal om pijn In borst van een dichter rouwen Waar golft het graan en kraait de haan Kukelt een hemelse vonk in de harten Boven dat wat verlaagt opgejut…

donkere wolken turen naar het woeste water en als het dan dagen moet duren dat stortregens neerdalen en vogels tuimelen in de mond van dolle hond met schuimkoppen rond de mond dan verlangen we naar wachters op de muren om te schuilen tegen hun kloppend hart als buiten licht en duisternis elkaar bestrijden angst zweet dat uitbreekt…

In een portret op de ezel gezet Tussen het gras de boterbloemen en de Koeien is de tijd stilgezet onderhevig Aan veranderingen met ogen van de tijd Kijk ik met een zucht en snuif de Onzuivere lucht de geur Van rook in mijn longen en Als ik naar de oren kijk dan denk Ik aan 't doolhof van de tijd waarin Zoveel oren stokdoof zijn geworden…

moet ik nog langer zwijgen met dit valse omhulsel brekend vermomd sneeuwpoppen verrijzen weet je ondanks de vele tegenstrijdigheden een golf van liefde harmonie en vrede kruipt in 't hart voorbij het gebroken licht veel heb je me gegeven bijna alles dat het leven geweld aandoet zielsverwanten zoals ik geborgen in armen…

zij moet op commando plassen zij wordt niet op tijd gewassen er is te weinig personeel er moet worden bezuinigd zij ligt hier te trillen en te beven in de laatste fase van haar leven aan het oude en het zwakke leven hebben ze de eindoplossing gegeven hamerslagen door het hoofd eenzaam en verdoofd van hun eigenwaarde beroofd geloven…

het begon zo ongeveer in de tijd toen ze elkaar wijs maakte dat wat niet aanzienlijk is ook niet bestaat, er klonk bijval en applaus onder de gelijkgezinde dieren onvrede sloeg de pan uit en de raaf is er in gevlogen smulde van het aas van wat was begonnen gewekt in het boze bed woede duisternis en verdriet met de halsstarrigheid…

De klanken van verwarde ranken Meer atomen minder bomen Macht en haat kent geen maat Als het om de olie gaat, de pers is Niet meer objectief, overrompeld Zwijgen wij, het maakt ons kwaad En agressief, de dief komt om te Stelen, ver weg de weg naar vrede Gaan wij weer van elkander, de weg Naar 't goedwillend mensenhart daar Waar de…

ik hoor tranen stromen op jouw grafzerk met een brok in mijn keel lees ik woorden gebeiteld in marmer jij bent super veel te groot voor het eten van genadebrood…

Geef ons een wijs hart om na te denken Voordat het kwaad in volheid wordt gewettigd Ontspoord bedorven bloed dat door bloemen Kruipt tot wanhoop gedreven laat wankelen Allen die met licht leven onderscheiden Krokodillentranen van de dood de geest Van het beest en de in boeien geslagen Dwalende devoten in kooien gekluisterd Het is de…

Onbemind door de wereld met wat vrome woorden vast gespijkerd maar Onmachtig om hem vast te houden Gouden kalveren bonte koe boe boe 't is genoeg geweest G...........nog aan toe.…

zoek en je zult vinden er is altijd en voor iedereen wel wat te vinden in het leven tweelingen in haar buik wildbraad en honinggraat wat om weg te geven en iets om vast te houden hoe verschillend dat zij waren de eerstgeborene behaard als een gorilla moe van de jacht en uit het veld geslagen wilde slurpen slurpen van dat rode…

Wij strooiden lente bloemen Tussen rook en vuur en hielden Onze tranen vast tot in de binnenkamer Een stortvloed vanwege een zee vol met Demonen; en wij, die alleen in het bootje Met de bootsman konden blijven drijven Het leven wordt getart en hoont dat de Sociale status van de hyena wordt beloond en De stromen kwamen en de winden waaiden…

Het kwaad sluipt dreigend naderbij Spuugt in ' t bloedend hart Ondermijnen serafijnen In de luwte is het feest Voor de zachtmoedige geest.…

Kind van mijn bloed zoek genezing en herstel In vrijheid die gebonden is aan de bootsman En zijn woord " Hij zegt " Ik ben de opstanding En het leven; bij deze bron dit heldere water Vind mijn nageslacht elkaar steeds weer terug Zachte wind verjaagt de donderende wolken Als het voelt alsof je onder deze angst en pijn Bedolven bent " zegt…

voor het venster staat een cactusplant met doorns heel hard en scherp zij staken door mijn vel heel diep naar binnen ik riep nog haal die plant daar bij dat raam vandaan wachtend tot sint juttemis…

Wie zich niet meldt als chirurg Is vanzelf chirurg Uw werktuig is een lemmet Met één scherpe zijde.…

Er kwamen beelden en geluiden ik was verbaasd Om wat ik zag en hoorde, de muziek dat binnen kwam Voelde je ook hoe alles mee ging in die stroom Een bron om op te rijzen bij die klanken Rijk en arm wil daarvoor danken Zingen de vogels vanuit de luchten Tortelen de duiven in de dakgoot Totdat hemeltranen weer in daken huilen En rode slagvelden…

het was storm en regen wat wij te zien kregen met Pasen dit jaar de wind rukt aan de bomen alsof de herfst is gekomen de kosmos is in de war Heilige worden gezien als nar en de wereld is nog steeds bar en boos nadat Hij voor ons koos na al die jaren dat de Heiland aan het kruis geslagen maar een blij feest voor al de kinderharten…

Zij zoekt het land, de stad, de zee, de kracht van Zoete aarde, het milde ochtendlicht dat beschijnt De marmeren gedenkstenen met regels uit gedichten Weerspiegelt in grafmonumenten; innige bloemen Treden mijn verdriet binnen, spreken geheimenissen Diep bewogen herken ik de taal dat het geheugen Doet herleven door een zee van schaduwen reiken…

alsof een groep nieuwsgierige toeristen op zoek naar archeologische wetenswaardigheden een deur hadden opengetrokken en dat die deur dan niet de houten deur met de krakende scharnieren van de oude burcht betrof maar jouw slaapkamer terwijl jij bij het vuur van de liefdesdaad overrompeld naakt bevonden of dat in stilte gebogen je handen…

Pappa waarom huil je? ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

Een ononderbroken Stroom Schone woorden Voor het plezier Op een wit vel papier Zon in de krullen Licht als een veer Ik schrijf met rode inkt een Taal die van hart tot hart wordt verstaan Laat mij gedragen worden Door een groene zee vol met dolfijnen Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven Wanneer de hemel boven…

Herkent u het? Dat gevoel Alsof je stuurloos Rond dobbert In je zonnige zitkamer met Open haard omlijst door een witte schouw Met sierlijke krullen Het vuur in de ogen kijken Schuifelende voeten over de houten vloer Rood gekleurd Zij staat stil bij haar rijglaarzen Haar vingertoppen beroeren het zachte leder De verkleurde veters…

Kwaad waar geen kruid Tegen gewassen Door rode schedel kieren Naar binnen gedrongen Om moedeloos van te worden Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg Door het donkere struikgewas Hij wil verboden vruchten plukken Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong Voor de speech Niet meer urenlang in stoffige kamers Zoeken naar woorden…

van toen, van jou spreken de muren donkere woorden sinistere wolken gezichten verbergen de zon de hersenen gekraakt overweldigd door emoties en de gevoelens van andere mensen om ons heen heen en weer geslingerd een leeg gezogen brok ellende lage trilling in de kronkels van een cobra huid vechten om te overleven telkens weer,…

Hoe de valkenier met zijn loer draait Om zijn roofvogel terug te lokken Horzels bijten niet Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel Honden bijten wel, "niet allemaal" Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten Dazen die bijten ook Ik denk aan de tijd dat ik voer in een bootje Op een meertje over de larven van…