Uterus
hartenkreet
In rood, grotesk halfduister gevangen,
een verdronken metamorfose,
vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid
Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid,
een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend,
als was ik in de poten van een logge reus,
sterk en onbehouden
Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…