Wat heb ik toch weer zin in een sonnetje
zo'n lekker klinkdicht uit de schoenendoos
die mijn herinneringen spaart met eindeloos
geduld? wat dacht je? nee, o nee! kom, zet je,
en luister naar 't verhaal van Fram en Boos
die vrolijk bliezen op hun neptrompetje
mijn oren dul maar 'k gunde hen 't verzetje
hoewel ik het mij anders had gedroomd…
die Romeinen hebben ondoordacht
onze letters vastgebonden
op een extra extra large alfa-bed
ze liggen onderkoeld vervreemd
en wezens-eenzaam naast elkaar
H I J is de enige met samenhang
maar dan nog is hij alleen
want Z ligt veel te ver
hij droomt van haar
voortdurend…
de haren moedwillig
verward het hemd
nonchalant ongestreken
de broekspijpen kundig
versleten gemaakt
gerafeld als echt
de sneakers gelompt
-tegen zweverigheid-
een veter nauwlettend
vergeten
de trui met de naden
naar buiten gekeerd
al heeft mam het
anders geleerd
en dat ze zich hoedt
om mijn vintage te wassen
-een jekker uit…
Wie schrijft, die blijft!
en 'k zou graag nog een beetje blijven
daarom begin ik maar te schrijven
ik brei wat woorden aan elkaar
die vormen dan spontaan een paar
ik denk whoopy ik ben een dichter
dat maakt het aards bestaan wat lichter
ik brei desnoods een woordenboek
puur om te weten wat ik zoek
en ja... wat zoek ik? ik zoek…