Alle inzendingen van Erika

Tranen die stromen Laat ze maar gaan Vergane dromen Laat ze maar gaan Tranen die stromen Weet niet waar vandaan Zout op mijn wangen Kan ze niet vangen Ze blijven maar stromen Weg mooie dromen Tranen die stromen Verruimen mijn ziel Tot het leeg is gelopen En ik het licht weer kan zien Tranen die helen Wat ik niet kan delen Tranen die…

Morgen Morgen ga ik weer opnieuw beginnen Morgen ben ik weer bij zinnen Morgen wil ik niet meer huilen Morgen niet meer achter mijn masker schuilen Morgen begin ik weer vol goede moed Morgen wil ik een lach op mijn snoet Morgen ga ik het weer proberen Morgen moet het tij weer keren Vandaag alleen nog even niet Vandaag heb ik nog teveel verdriet…

Ik had vanmorgen een moeizame start van de dag Deze ochtend was ik een beetje van slag Een nacht vol woelige dromen Kon daarna niet goed meer in rustige slaap komen Uitgeslapen dus laat op gestaan Douchen koffie en even de computer aan Even kijken naar mijn nieuwe berichten En natuurlijk op de site van de gedichten Ik kan mijn ogen niet geloven…

iemand verliezen doet vreselijk veel pijn je hebt het gevoel helemaal alleen te zijn en ook al ben je dat natuurlijk niet toch voel je je heel alleen met je eigen verdriet want niemand weet precies hoe jij je voelt ook al is het allemaal nog zo goed bedoeld je beleeft je verdriet op je eigen manier niets om je heen geeft je nog plezier je…

woorden schrijven op papier woorden schrijven en waarom hier woorden om te uiten hoe ik me voel woorden zeggen die ik bedoel maar welke woorden vertellen wat ik wil welke woorden maken nu eigenlijk het verschil welke woorden geven goed aan wat ik kwijt wil en waar komen ze vandaan teveel gevoel is niet makkelijk te omschrijven waardoor…

niets is zo mooi als iets verwoorden iets verwoorden met gevoel gevoelens een plekje geven want dat is het uiteindelijke doel maar dan moeten woorden wel willen stromen teveel woorden zitten er in mijn hoofd teveel wat naar buiten wil komen teveel wat niet is gedoofd teveel wat niet in woorden is te vatten maalt er allemaal door mij…

en opeens zijn daar de herinneringen wat was je toch een mooie man alle leuke en minder leuke dingen; dat een mensenleven zo veranderen kan... Ik hou me vast aan hoe het 2 jaar geleden was je op en neer gependel en je charlie chaplin pas je mooie lach en je vrolijkheid altijd wel in voor wat gekkigheid het leven was mooi en had jou…

de blaadjes zijn gevallen en iedereen gaat door ik kan het niet bevatten dat ik niet zie niet spreek niet hoor ergens zit er een deurtje waarachter ik verstop wat ik niet meer wil voelen mijn tranen waren op ik denk zo goed te weten wat nu ik voelen moet maar mijn emotie is onpeilbaar en dat doet me niet veel goed Blijkbaar…

Wanneer de berusting begint te komen Leef ik niet langer meer in dromen De werkelijkheid dringt tot me door Nu ik mijn gevoelens niet meer smoor Het geeft me vrijheid en geeft me kracht Dat had ik zelf niet eens verwacht De rust valt als een verendek op me neer Het vertrouwen groeit langzaam weer Ik ben er nog niet dat weet ik heel goed…

Onze papa is een ster Hij staat aan de hemel, heel ver. Als je `s avonds voor je raam gaat staan Zie je daar onze papa staan. Je mag gerust even naar hem zwaaien, Dat doen wij ook heel trouw. En als je dan de wind voelt waaien.. Weet dan... Onze papa zwaait naar jou.…

vragend geen antwoord starend geen blik wat moet ik wat kan ik doen? "koffie zetten" zegt ie…

ik zing de vogels in de bomen ik groei het koren op het land ik hoor het vormen van de wolken ik straal het zonlicht in je hand ik kijk de kleuren aan de hemel ik voel het speelt in mij, het kind ik bloei de bloemen in de velden ik vlieg een vlinder in de wind…