Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…

dag na dag stem je toe in een luchtslag en zie hoe wolken welhaast leger stromen dan de goudenregenbomen toch vereniging van najaarsnat met oud lenteblad rustend en route op elfenbankjes en boletenhoed en met bijstand van de heksenkring je betovering van bladeren in herinnering…

de vaas weer doorzichtig - het rood niet voorbij - ik droogde voorzichtig twee rozen - zij aan zij loofde ze met een lintje met cursief erop: Wij?…

o zoete mijn, je smaakt altijd naar marsepein... stroop, siroop en toetjes mengelmoes met honingsmaak of suikerige goedjes maar... sinds je zo vaak bij buurvrouw snaait verdraaid veel naar haar zoetjes…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

je ruimt het veld en bergt de zon het bittert in de nectar in kleur jongleur kameleon het suikert in de blauwspar…

Stel, dat mijn traan een parel schonk m'n kussen zich verguldden in mijn adem zilver klonk mijn geest kristal omhulde... Stel, dat mijn bloed diamant bezat m'n woorden goud verstrooiden en mijn brein juwelen had mijn ziel met munten gooide... Stel, dat mijn huid briljanten bracht m'n dagen brons verwerven en mijn hart platina…

je zegt gestaag aan mij te denken, of dat bij mij is aan jou is je vraag of valt het wel mee ik zeg 'ja en nee, want... dat valt niet tegen: al huis je in mijn hoofd het ging lichter wegen'…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

Ze is een zonnekurenmeid zo'n echte bruine blanke ze luiert onder banken brandt zich naar hete tijd ze is een spijkerbroekengriet zo'n echte strakke blonde haar lichaam zingt om zonde meer noten heeft ze niet ze is een navelpiercingstoot zo'n echte buikversierster een ogen-blikkenvierster houdt afstand naar de boot ze is een monokinistuk…

Mijn tranen dronk je mijn mond, mijn huid jouw liefde schonk je volop, voluit Mijn woorden zocht je mijn hart, mijn stem mijn liefde mocht je geen halt, geen rem Mijn angsten zweeg je mijn pijn, mijn zeer mijn liefde kreeg je zo veel en meer En liefde groeide van hoog naar top en liefde bloeide hoog en hogerop Maar liefde en…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

Bedankt, jij zoemel-bloemelmans jij zachte boenwasbij wat kun jij - nuttig - smullen mijn tafel en mijn spullen kregen gans glans erbij Bedankt, jij suizel-pluizelbeer jij warme waskaarsbij wat kun jij - nuttig - knagen mijn nachten en mijn dagen kregen meer sfeer erbij Bedankt, jij gonzel-donzelpracht jij zoete honingbij wat kun jij…

zzz, de zoemer gaat vanzelf heel zacht en bijtijds is roos uit haar slaap…

Juni, in de wieg al beeldschoon en buitengewoon met 21 - als je huwt... ...tussen hagen seringen en je bruidssluier lang op het pad, je boeket gemêleerd van het fijnste, vanzelf en natuurlijk pril blad de lucht is voor jou gedrapeerd in lichtblauw en het goud regent uit bomen en tekent…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

ja, je wil... is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert…

typisch vogelpest- weer geen kip te zien buiten kraait er geen haan naar…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

natuurlijk spreekt zij beknopt maar bloemrijk de zin die het hart opent…

schizofreen als geen één schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht en dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

'Ach mug niet meer zo vlug? In geen enkel hóuvast nog fiducie? Kom dan maar gauw ik stroop mijn mouw en geef je wel een bloedtransfusie. Tja mug het gaat wat stug. Maar zometeen ben jij weer maëstro. Dus doe je best en 'be my guest' het geeft je fut, tot aan Tokio. Kijk mug je buik komt terug. Het wordt alweer een aardig bultje…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

je hebt je vruchten weer geschonken ik heb ze voor je opgeraapt op een sierlijk schaaltje laten lonken wel zó dat ze niet zijn weggekaapt je hebt je bladeren laten zweven fors heeft de kou roofbouw gepleegd en ik heb stilletjes weggegeven jouw blad - tranend bijeengeveegd en daar sta jij, o trotse boom de winter kleurt je kaalheid maar…

wind huilt als de boom aan weerszij wuift en aanhang lang is uitgezwaaid…