Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

in hun tuin een huisje maar geen vogel ziet er brood in…

'hier staat wat moois in 't bos! daar op dat stukje mos: rood, en dan wit gestipt, zie je dat, vriend?' 'ja wat een schoonheid, dat dwergenvolkhuizeke heeft toch wel ruimschoots zijn sporen verdiend'…

vier oktober... oktober 4…

feest in het bloemenveld overal vleugeltjes: bijige beestjes doen zich daar te goed vieren met vlinders het godendrankdrinkfestijn daar wordt geschonken uit kelken vol zoet…

fraaie Frambozeke nu nog een kiempje klein ik geef jou ruimte dan groei jij vast snel en schenk jij vruchten roze suikergoedsmakelijk dan zeg ik zoetjes 'een lust, dank je wel'…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

eerste zomerse dag - heel Holland bakt…

juni vloog om en nu dreigt juli ook al voorbij te stormen…

'wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn wonder ik kan geen adem zonder wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn zegen je bloeit op al mijn wegen wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn gloren door jou ben ik herboren wat houd ik veel van jou'…

schaapjes in het blauw boven schaapjes in het groen…

'Zou er al een vlinder zijn of is het weer alweer niet fijn? Ach... ik zie geen spatje zon maar stralen regen in de ton - Die blijft mooi zitten in zijn cocon!'…

er is grond genoeg om op aarde rozen te doen bloeien…

aan haar beschuitje met honing heeft zij zoete herinneringen…

als beloning voor de lange, koude winter de Ereprijs…

aatje beetje ceetje ik laat weleens een scheetje, deetje eetje efje ik rijmel dus dat tref je geetje haatje ietje dit wordt een heel gek liedje, jeetje kaatje elletje mijn oortje heeft een lelletje emmetje ennetje ootje ik heb een heel bloot blootje, peetje quutje erretje ik lijk wel gekke Gerritje…

'dat mens' is altijd een vrouw asjemenou! wat dan is een man?…

zie, mijn versjes zijn om te vlaggen mijn haiku's zijn voor op je knie om mijn limericks mag je lachen om te huilen is mijn poëzie…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

ik zing... om jou ik spring... door jou voor jou schrijf ik dit liedje ik dans... om jou ik sjans... met jou mijn flirt, mijn favorietje ik denk... aan jou ik wenk... naar jou voor jou schrijf ik dit briefje ik geef... om jou ik leef... voor jou mijn licht, mijn lucht, mijn liefje…

zondags staat hij vroeg op om een lange dag te kunnen luieren…

zij ziet hem overal staan maar nergens ziet zij hem zitten…

hij zoekt zijn bril maar ziet hem nergens zonder zijn bril…

hij heeft zijn sporen wel verdiend de paddenstoel…

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

Kwaak en Plons helemaal verkikkerd op elkaar…

de lente al zo vaak bezongen - er staat niets nieuws, in dit voorjaarslied - toch moet ik loven, ongedwongen: verbloem ik lente... dan bloei ik niet…

't is lente, 't is lente! Ik zie weer geel in het groen Niet langer die grijzige prenten Maar een pimpelpaars plantsoen 't is lente, 't is lente! Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

Ach klein klokje, winterklokje, in jouw sneeuwwit lenterokje sta je te trillen van de kou. Telkens valt er vlok na vlokje, ijskoud op jouw frêle bouw. O wat schok je, o wat knok je nu de storm zo blaast naar jou. Ach klein klokje, lieflijk klokje, bijna ga je van je stokje, maar jij geeft niet op zo gauw. Fier vecht jij je uit dat hokje…

overkomt haar iets overkomt hem iets - en andersom…