Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

Te koop stond naast Nelly een woning. Koos kocht hem... en voelt zich daar koning: voor wat suiker trekt Nel bijna daags aan de bel. In ruil voor een potje met honing!…

van je eerste tot je laatste stap, zet je elke stap voor het eerst…

in de bejaardenbieb vijftig tinten grijs, elk een eigen verhaal…

Van ene tandarts zal ik iets onthullen: hij houdt niet van trekken... is dat brullen! zelfs bij iedere meid zegt hij: 'nee nu geen tijd, wel zal ik je gaatje even vullen!'…

zeg speenkruidje fijn, van elke kant bekeken ben jij zonneschijn - zo stralend, zo gul, zo goud, niet vreemd dat ik van je houd!…

er zijn van die momenten waarop we de tijd vergeten terwijl hij grift…

op een pad een pad op een pad…

Twee padden, in een poel langs de Saar wilden dolgraag op pad, als een paar. Naar die vruchtbare sloot. Zonder vrees voor morsdood. Want ze pasten heel goed op elkaar!…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…

één viool geplukt maar het hele orkest was meteen van de wijs…

met het voeren van de vogels helpt ze zich de winter door…

de deftige dame - diep in haar tasje een tasje van Zeeman…

nu, met babygoed aan de lijn, was de fijne was nog nooit zo fijn…

tussen hem en haar zie je weer iets moois bloeien in het gras…

onthoudt goed mijn kinders zegt ma pier: na regen geen zonneschijn…

alles op hun gemak de twee oudjes, tijd genoeg vandaag…

ze opent de deur voor de elektricien: gelijk stroom…

door weer en wind altijd op weg met zijn tweetjes mijn brik en ik…

in het bloemperk hangende hoofdjes - de tuinman is niet meer…

een weggetje met een stoplicht: wachten op niets…

Een versje schrijven, was allang mijn wens Bij deze dus maar eens begonnen 'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen Die zoetjes zingen voor een lezend mens Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis Een kwestie van wat woorden brullen Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen Zo simpel is het, voor mij kattenpis ..............…

een hok met een konijn dat knaagt…

Ha dennenboom groen, ha dennenboom groen Jou neem ik mee voor een kwart seizoen Ik geef je wat licht ik geef je wat glans En breng om je stam een vrolijke dans Ik geef je wat kleur, ik geef je wat geur En jij bent de boom... met wie ik wekenlang sjans Ho dennenboom groen, ho dennenboom groen Wat doe je nu, wat sta je te doen? Weg is je licht…

Het jaar, het jaar, wat ging dat snel! We renden, we raceten, dat is het wel. Overal haast om door te gaan. Geen tijd voor een halte om stil te staan. Het jaar, het jaar, het ging langszij. De dagen, de maanden, ze zijn voorbij. De tijd, de tijd, hij loopt op tijd. Met rennen, met racen, raak je hem kwijt. Trap op je rem, die…

het zijn haar woorden waarmee ze zijn zin weet te regelen…

steeds in december weet ze hem te versieren en af te tuigen…

altijd wel ergens maar het meest nu in december: mist zij hem zo…

heel mijn kussen wil ik kussen sinds jij daar blij je hoofdje lei elk stukje elk plukje kus ik zoet want dat ben jij…

hoe ouder hoe langer geleden…

november - volop bladeren in herinnering…