Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

zacht dooft hij de kaars en draagt vol liefde zijn lichtje naar boven…

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

Na vierentwintig jaar stond jij ineens weer daar En evenveel rode rozen had jij voor mij gekozen Ze bloeiden vanaf de start steeds roder in mijn hart Ik liet ze stuk voor stuk drogen de tranen in mijn ogen Nu spreken ze op een schaal nog steeds dezelfde taal…

tref jij dichte deuren ontsluit dan je hart: zeg je zegje in kleuren in plaats van in zwart heb jij gif te lozen verbloem dan je toorn: zeg je zegje in rozen in plaats van een doorn maak jij valse starten herzie dan je stijl: zeg je zegje in harten in plaats van een pijl mis jij stro en halmen hervorm…

in je aura wil ik wel zweven aarden als engel, in je hoofd wil ik vanzelf in je hemelen leven, en nergens de duivel - maar jij die me looft aan je adem wil ik me warmen branden mijn handen, aan je borst wil ik vanzelf je in vlammen omarmen, en nergens is water - dan houden we dorst in je ogen wil ik verdrinken nat onze monden, op…

in de lente wil ik met je springen in de zomer dan rozen erbij in het najaar ons ermee omringen onze winter beginnen in mei…

kom mensen sla de hand ineen en duw, wat op het pad versperd ligt: duw weg die grote, zware steen strooi rozen - waar de groef mee dicht kom mensen doe de hand omhoog en vang de wolk die in de lucht hangt verdamp de bui dan blijft het droog strooi zaden waar je zon mee vangt kom mensen sla de hand te saam en demp het meer…

je kunt wel zien dat het herfst wordt - spinnen raggen door het bos…

vertel het geen ander vertel het geen een dit is voor elkander voor ons, ons alleen bij deze ik vraag je sta eventjes stil bij deze ik draag je waarheen je ook wil hier leg ik je neder je merkt wel hoe zacht mijn zin is zo teder op jou zo gewacht m'n liefje ik wou je ik wou en ik wil m'n liefje vertrouw me hier is het windstil…

afscheid van de sneeuw op klokjes: ze maakte plaats voor voorjaarsvlokjes…

het geel in het groen onder het wit…

een vijand draagt men doorgaans niet op handen zei vriend Harm en hij vergat de tijd weer eens die droeg hij op zijn arm…

een weekje vrij van denkwerk dat vroeg ik aan mijn brein maar ach die had het veel te druk om vrijaf te zijn…

ik heb weer zoveel woorden ik heb weer zoveel zin maar tegen alle regels en beter weten in…

je hebt mij op mijn puurst gezien: een meisje bijna vrouw je hebt mij op mijn rijpst gezien: een vrucht in mij van jou je hebt mij op mijn naakst gezien: mijn jas had ik nog aan je hebt mij op mijn felst gezien: je roos brak ik voldaan je hebt mij op mijn zachtst gezien: je hart had ik herkend ik heb jou op je warmst gezien…

jou gaf ik nooit een cijfer geen tienen in een brief maar ik ben wel de schrijver van - lief, je bent zo lief -…

zoeter nog dan het suikersap van de honingbij groter nog dan de eerste stap uit het eenden-ei rechter nog dan het levenspad van de evenaar reiner nog dan het rozenbad rond het tortelpaar warmer nog dan de zomerzon aan het hemelblauw verder nog dan het eindstation gaat mijn spoor naar jou…

je danst in mijn leven als een blad op de wind je zingt in mijn leven als de zang van een kind je straalt in mijn leven als een roos in de zon je bent in mijn leven al het heil uit de bron…

kijk die man nou eens beven; lege fles naast de bank ja, hij is aan de drank geraakt door het leven kijk die man nou eens beven; grauwe kleur van de rook ja, hij is aan de coke geraakt door het leven kijk die man nou eens leven; ligt al jaren alleen ja, zijn bed is van steen zou jij dan niet beven?…

als mezelf iets met ik afspreekt - wat het is, hoe of hoe lang hier niet wezenlijk van belang - en wij het passioneel bezweren; wie en waar is dan dat schepsel dat steeds weet te domineren en het ongevraagd verbreekt ?…

voor jou mijn liefste woorden - maak jij er de zin van mijn leven van?…

agina, oes, lamoes, het komt er bij hem niet uit, terapuit. enis, ikkie, iemel, dat wil er bij haar niet in, terapin.…

nu - met babygoed aan de lijn - was de fijne was nog nooit zo fijn…

één keer wil ik nog de scherven als er glas is stukgegaan één keer wil ik weleens sterven van geluk wel te verstaan één keer wil ik nog eens huilen duizend druppels zoete traan één keer in je armen schuilen om er nooit uit weg te gaan…

sst... m'n lief, ik wil lezen het vervolg op 'je gezicht' sst... mijn handen doe ik open, mijn ogen doe ik dicht dan betast ik alle zinnen van top totaan teen alinea na alinea nergens lees ik overheen en voel ik ze ergens prikkelen tot in mijn vingertop dan weet ik dat ze vragend zijn en geef er antwoord…

van het oude kerstbrood kaant de kauw ook eerst de krenten…

al weken wacht ze op hem - in de stoel voor het raam van haar pc…

ik gaf je mijn hart ik gaf je mijn hoofd ik heb je mijn lichaam gegeven maar voor nog geen kwart had ik je beloofd dat jij ook iets kreeg van mijn leven…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…