Alle inzendingen van Ettina J. Hansen

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

schizofreen als geen één schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht en dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

natuurlijk spreekt zij beknopt maar bloemrijk de zin die het hart opent…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

ja, je wil... is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

jouw boeketje geel zomaar op oranjedag maakt mij koningin…

rood en bruin de boom én de mens vandaag de dag in hartje herfst!…

Zorg steeds dat je geen uur vermorst bij de dingen die dagelijks moeten, maak snel doch secuur die zaken rond maar neem de tijd om te groeten Zorg steeds dat je geen uur verspilt doe je plichten met spoed maar gedreven, zo win je dikwijls een hele poos dan heb je veel langer dan even En heb je dan vrije tijd vergaard om iemand wat warmte…

wauw... vlinders in de achtertuin, vlinders in de wei, op mijn fietstocht naar Kijkduin en op de Drentse Hei vlindertjes hier en vlindertjes daar het wemelt en het wemelt maar vlinders in het Haagse Bos vlinders in de berm loop of zit ik op zand of mos danst er een bonte zwerm vlindertjes hier en vlindertjes daar het fladdert…

Daar, in dat huis, woont haar eerste woordje, hier in dit straatje van stap voor stap. De slager op de hoek, naast het poortje, gaf haar een worssie, bij ma's runderlap. Langs het spoor van haar wielerbandjes rijden we nu richting peuterschool. Daar ligt het zand van haar…

Wat had ik naar deze dag toegedroomd: mezelf verliezen zou ik bevestigen en jij jouw vinden benamen. Onze luchtkastelen mochten nu wel springen: wij zaten al gemetseld. Nog zie ik onze sprookjesgang… de witte tule rond mijn gelaat had geen schijn van kans te verbergen en jouw vonken brandden terug. Onze 'verslaving' werd bejubeld, zwart…

Jouw naam droom ik in letters al zwevend door mijn hoofd spelen ze een lijnenspel dat de vorm van een hart belooft Daarín droom ik dan letters al dansend op de maat vormen ze een tweede hart dat met liefde mijn naam verraadt…

Ik heb voor jou een hartje Dat hartje zit op slot Ik weet wel... het verwart je: Denkt dat ik je bedot Maar Ik heb hier de zes woorden Waarmee het openspringt Ik schenk hier de akkoorden: Weet dat je in me zingt…

Er is op de aardbol - dat moet je geloven - een plek om te loven voor jong en voor oud Er is in de wereld - dat moet je vertrouwen - een plek om te bouwen waar grond zich ontvouwt Zoekt, gij zult vinden die plek om te zaaien, het graan te zien zwaaien omdat het van je houdt…

Een dag niet geschreven, is een dag zonder zin.…

je maakt de zee je maakt het zand je maakt de duinen en het land je maakt het schaap je maakt het lam je maakt de kudde en de dam je maakt de grond je maakt de klei je maakt de bloemen en de wei je maakt de boom je maakt het bos je maakt de merels in me los…

hoor, de wind huilt mee nu de boom zijn aanhang uitzwaait…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

was ik maar een merel kon ik de hele dag zingen zei een mens…

bewapen je met woorden met woorden ferm en fijn omring ze met akkoorden laat het geklonken zijn bewapen je met zinnen met zinnen zoet en zacht die symfonie zal winnen die geeft de regels kracht bewapen je met talen met taal in kleur en klank die wijs zal vrede halen bij donker en bij blank…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…

ik gaf je mijn hart ik gaf je mijn hoofd ik heb je mijn lichaam gegeven maar voor nog geen kwart had ik je beloofd dat jij ook iets kreeg van mijn leven…

al weken wacht ze op hem - in de stoel voor het raam van haar pc…

van het oude kerstbrood kaant de kauw ook eerst de krenten…

sst... m'n lief, ik wil lezen het vervolg op 'je gezicht' sst... mijn handen doe ik open, mijn ogen doe ik dicht dan betast ik alle zinnen van top totaan teen alinea na alinea nergens lees ik overheen en voel ik ze ergens prikkelen tot in mijn vingertop dan weet ik dat ze vragend zijn en geef er antwoord…

één keer wil ik nog de scherven als er glas is stukgegaan één keer wil ik weleens sterven van geluk wel te verstaan één keer wil ik nog eens huilen duizend druppels zoete traan één keer in je armen schuilen om er nooit uit weg te gaan…

nu - met babygoed aan de lijn - was de fijne was nog nooit zo fijn…