Alle inzendingen van Eugenie zerboudis

Dit is het gedicht van de dwaas en de humorist en degene die de plank mist. Dit is het gedicht van de dwaze kok, gooide veel te veel zout in de soep en kijkt niet op de klok. Dit is het gedicht van het dwaze vrouwtje, dat haar bril overal zocht, ze had hem op haar neus gezet en eigenlijk niet opgelet, waardoor ze bijna een nieuwe had…

Velen emoties gaan op en neer wandelend door je gedachten en dat wel honderd keer. Soms zijn we boos, hebben we verdriet of pijn, zijn we terneergeslagen, het is te begrijpen, hoe dat moet zijn. Toch in de stilte, een hoekje heel klein, zijn de de emoties ineens niet meer zo klein. teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen…

Grote,kleine wensen, dromen in de nacht, hoe kunnen we ze verwezelijken als sterren in de nacht. Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…

Afgekeurd door de buitenkant, ras en afkomst, haat en nijd, nooit geaccepteerd. Worden buitengesloten, om welke reden dan ook, een ongewonnen strijd, het zal wel altijd duren. Het zijn tegenpolen, de gulden middenweg, nooit gevonden, vrede slechts een droom. acceptatie van elkaar, wat je ook bent, nooit oordelen, voor altijd bevrijd…

De lente is begonnen nu de zon weer schijnt, de natuur kriebelt, een roze bril. Verliefde stellen, wandelend op het strand, niks maakt meer uit, problemen aan de kant. Alleen maar genieten, tulpen en narcissen, tomeloos verlangen, alleen maar zonneschijn. Liefde overal, niemand wil het missen, badend in de zon, iedereen in zijn…

Hartstochtelijke liefde, voor altijd samen, nooit weggeweest. Alles doorleefd, zeven jaren, nog altijd verliefd. Innig houden van, elkaar aanvullen, de heuvels op en af. Dichterbij gekomen, steeds een verdere stap, nooit meer uit elkaar.…

vandaag trek ik ten strijde, nooit heb ik iemand, altoos ben ik de zwakste. Eens geboren met een smet, opgericht en afgedankt, verwekt en niet geliefd. Nooit gewild en toch gekomen, eenzaam en verloren, geboren voor het ongeluk. Maar ik heb nog hoop, toch ben ik geslaagd, want ik ben iemand.…