Nooit meer denken, nooit meer dichten
Nooit heb ik iets groots verricht
Een laatste vers als doodsbericht
Nooit meer lachen, nooit meer huilen
Niets wordt meer van mij verwacht
Geen argument door mij ontkracht
Teloorgegane teerbeminden
Hartenpijn niet langer vrezen
Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen
Vrouwen heb…
We streden om de zeven heuvelen
We zagen kameraden sneuvelen
De aarde kleurde vermiljoen
We zakten door gezwollen benen
We zogen vaak op kiezelstenen
Bij gebrek aan dagrantsoen
Geen kou, geen hitte kon ons deren
Geen geweervuur deed ons keren
Twaalf maanden jachtseizoen
Ons wapen glom van poetskatoen
We…
Veelvuldig in de rivier geweest – ontelbaar vele keren.
Nooit opgeslokt, nooit reddeloos ver weggedreven.
Steeds weer behouden herleid naar vertrouwde oevers.
De parallelle belijning van een kronkelend bestaan.
Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren.
Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd.
Samengevloeid…
Weer schrik ik wakker uit mijn droom
Weer word ik hard geconfronteerd
met uw bestendige afwezigheid
de ijzig koude werkelijkheid
De grijze, grauwe realiteit
die mij doet huiveren en leert
dat liefde louter, zuiver existeert
in deze ravissante, troostrijke droom
Laat mij verdrinken in uw vrouwelijkheid…
67
Bezig met laden