Alle inzendingen van Femia Cools

als het niet Nederland is dan een land zonder woorden als het niet België is dan een strijd omheen de taal als het geen streek is dan een pen van witte oorden de bewoner van het rijk ligt manloos aan de kust onder wolken zonder regen en hitte zonder lust gewoon de muze op de rug genootschap van mijn taal geef mij mijn streken terug…

als ik naar mezelf kijk zie ik mij zelf kijken naar mij implosie met radiostilte geduldig wacht ik op mezelf en ik wacht op mij geruisloos zonder signaal spreekt u na de toon de boodschap in zeg ik maar ik zeg niets na de toon zonder boodschap zwaai ik me uit ik zwaai me uit dan ben ik weer alleen met mezelf…

na zonsondergang in goudgerande wolken het laatste landschap…

na zonsondergang in goudgerande wolken het laatste landschap…

toen de avondzon jouw beeld verschroeide, dacht ik nog aan morgenrood nu jij niet weerkeert, laat ik dagen keren zonder kleur…

zijn stem klonk als klokjes toen hij wees naar de bananen en zei: kokosnotenboom wees ik hem op bananen, zei hij: bananenkokosnotenboom soms laat je het maar hangen klinkt de bel mooier dan zijn geluid…

ons vurig kussen verbergen wij in de haast van ons samenzijn toch roddelt men over ons met duizend grage tongen…