inloggen

Alle inzendingen van Ferdinand van Heijningen

296 resultaten.

Sorteren op:

Soms droom ik wel eens

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 963
Soms droom ik wel eens dat sommige vriendschappen al bestaan ze nog maar veertig jaar nooit verloren zullen gaan, maar ja, dromen blijven dromen en ik weet het maar al te goed wat de tijd met schepen, bloemen doet met op dat vergankelijkheidsprocedé heel weinig uitzonderingen als je ’t wilt geloven. Nee, dromen zijn bedrog, weet ik zoals…

Wie dit niet snapt...

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 832
Ben al een tijd niet meer verbonden met de wereld om mij heen, maar om dit nu narcisme te noemen of een gebrek aan medeleven, nou nee, eigenlijk niets van dit alles, het is meer een bedradingsprobleem, die hele lichte vorm van Asperger waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets, in wezen alles voor mij, een nieuw geloof dat ik graag met verve…

Vijf, drie, twee...

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 524
Ooit hadden we ’n generaal in ’t voetbal, nu een veldmaarschalk met de naam Van Gaal, die zich in Río uit in ’n geheimtaal als ’t gaat over ’t systeem van zijn elftal. In nummers onnavolgbaar geniaal haalt hij strategisch vijf, drie, twee van stal en weet wat hij ermee bereiken zal, want winnen doe je vaak vooral mentaal. Van vijf, drie,…

Tot in eeuwigheid

netgedicht
2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 927
Was het toeval, geluk of een cadeau van God dat ze elkaar toen tegenkwamen zonder zich voor hun gevoelens te schamen die dag langs die tolweg bij dat repos? Betoverd werd hij door een jonge dame op weg naar 't Zuiden, zo vol libido, zij door deze Lage Landen-macho, ook al kon hij er slechts "je t'aime" uitkramen. Mooier kon 't niet…

Dodendans

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 991
Macaber de dodendans in mijn hoofd van kameraden die er niet meer zijn, maar rusteloos rondwalsen door mijn brein. Elke nacht opnieuw van mijn slaap beroofd, aanschouw ik een bizar schimmenfestijn, waar ziel na ziel zich zo vrolijk uitslooft dat het me delirisch en wel oorlooft te malen over 't wezen en de schijn. "Hoe dun de scheidslijn…

Maalstroom

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.116
Een blauwe lucht doorsneden door de haast om met achterlating van condensstrepen de tijd voor te blijven die als een deken ijle ambities verstikkend voortraast. In de maalstroom laten ze zich voortslepen en niemand is er meer die zich verbaast waar men met deze snelheid nog op aast, in rijtjes van drie de doelen verkeken. Op ruim tien kilometer…

Stille kracht

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 910
Langzaam me vermoordend een lied dat in minuten jou mijn hele leven vertelt van het begin tot het eind en omgekeerd weer terug couplet na couplet zing ik voor jou als beste vriend die ik mijn duisternis noem in stilte waarheden die me hebben gesmoord welke kracht er uitgaat van dit ingetogen lied dat wegsterft en oplost in nevels van…

Out of the blue

netgedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 735
Wonderlijk dat 't kan: ollekebollekes uitventen, ware het out of the blue. Meesterlijk, zotterig, luchtfietserijerig noem ik 't, gotsperig, snapt elke koe!…

Kees

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.405
“Kees uit de keuken!”, schreeuwde ik hem oneindig veel keer vaak geheel buiten zinnen toe als hij daar als een volleerde zwerfkat uit de omvergetrokken vuilnisbak weggegooide haringstaarten gevist had. “Kees en nu naar binnen!”, fulmineerde ik ontelbare malen wanneer hij weer eens als een Houdini in een onbewaakt ogenblik ongezien de paradijselijke…

De eerste keer

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.075
Hij rijdt tegen haar aan aan de zijde van de watertoren tegen de reling van de Wilhelminabrug zij hijgt tegen de klippen op hele steile klippen de eerste keer ontzaglijk steil ook in hoogte met haar armen om zijn rug geslagen kreunt zij de vrees weg waagt ze de sprong in het diepe denk er nog wel eens aan terug aan die zwoele avond in…

Betekenis

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.612
Op een ochtend word ik wakker. Door de gordijnen ontwaar ik licht, diep in mij een immense duisternis die mij doelloos lijkend verstikt. Alles om mij heen ademt beweging. Dynamisch de wereld buiten mijn bed met ontluistering in mijn hoofd, stilstand in rusteloze gedachten. In de verte slagen van een klok die mij oorverdovend luid wekken…

Ratio

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.228
Zie ik het strand, hoor ik “de zee” van Trenet golven van verliefdheid die hun Waterloo vinden in het rulle zand Delon tegen Dalida zeggen dat hij het niet begrijpt liefde van alles toch het mooiste is dat er bestaat haar hem toe zingen dat woorden slechts woorden zijn op een nieuwe dag waarin vloed plaats maakt voor eb ik…
Meer laden...