Alle inzendingen van Ferdinand van Heijningen

De kerk in Rome betaalt zelfzuchtig de tol voor liefdeloosheid…

Denk ik aan mijn stee, hoor ik "de hoge bomen" en krijg kippenvel…

Dor en droog van geest praat bisschop over liefde "naasten" vergetend…

Twee vrouwen trouwen in oudkatholieke kerk met God in hun hoofd…

Heb er geen hond aan: kwispelende mastodont ziet gourmet-menu…

De deur trok jij knalhard achter je dicht, toen ik jou in openheid gezegd had dat ik het niet meer wist. Uiteengespat jouw droom, ons vuur in een vonkengericht. Hoe hoog laait de smart op in deze stad, verliefdheid die grote verwarring sticht, de liefdeloosheid aan mij toegedicht, met ’t licht dat weer kwam toen ik tot jou bad? De vlam in…

Verward door winter van zuid naar noord en terug zwermen de ganzen…

Oosterse wijzen komen, zien en vereren wie ere toekomt…

Waan van een nieuw jaar wens ik echt alle goeds toe sla zelf een kruisje…

Hoe onbestendig voel ik mij vannacht met al het geweld dat om mij heen woedt, de spil- en eerzucht die ik zie, voorspoed die bij mij zo weinig godsvrucht voortbracht. Nog kijk ik naar de bron die twijfels voedt over Uw goedheid, als U onverwacht de kloof die ons scheidde, dicht met almacht: een ster is het die mij U loven doet. Ik zie licht…

Is het niet zonde: per zes seconden voor niets een kind zien sterven? (Doe mee en geef nog gul aan 3FM Serious Request 2012: jaarlijks gaan 5,5 miljoen babý's dood door gebrek aan simpele medische zorg en begeleiding. Stort een bijdrage op rekening 661 van het Nederlandse Rode Kruis!)…

In het veld herders aangeraakt door lyrisch licht idolaat op weg…

In aantocht is Hij die ons nooit verlaten heeft en altijd verlost…

Voor een regenboog blazen donkere wolken kleurloos de aftocht…

Zo mooi is de gloed van het Vuur ontvlamd in mij dat ik dansen moet…

Aardappel in keel zit behoorlijk in de weg bij echte kakkerrrrrrrr…

Op de afsluitdijk drie elementen voorbij met vlam in de pijp…

Met Kerstmis zou ze weer zijn thuisgekomen, mijn kleine meid met haar goudblonde haren waar ik zovele nachten naar kon staren en in haar ban begeesterd van kon dromen. Soms kan het mijn vrienden wel zorgen baren als ik hun weer foto’s van haar wil tonen, “want daarin”, zeggen ze, “kun je niet wonen, wees er eens klaar mee na zovele jaren!”.…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

Dichterbij de glans wijst het kaarslicht mij de weg naar een nieuw leven…

Teruggeworpen in de kindertijd komt alle onvolwassenheid retour, het speelgoed op de eikenhouten vloer, het broertje dat ik met een kar aan rijd. Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang…

Vroeger kende ik er elk plekje van, liep ik achteloos door een lieflijk landschap, besteeg ik met twee vingers in mijn neus die ene trap, slechts vijftien treden, was ik vaak in drie tellen boven en als een steenbok nog sneller beneden. Bij toverslag verandert mijn heupkopnecrose nu mijn huis in een verraderlijke bergreus met een ijzige wand…

Zo maar een kaarsje geeft mij midden in de nacht plots hoopvol veel licht…

Geile waterhond vraagt poedelnaakte buurvrouw door het raam mee uit…

Hond kan niet kiezen: zoveel takken na de storm om mee te nemen!…

Stuk verwildering: ogen vol woeste vraatzucht bij de Burger King…

Het wuivende riet kiest voor luidruchtig afscheid in felle herfststorm…

Op weg naar advent zie ik een weg, een waarheid verzoeningsmoment…

Een snijdende wind beneemt messcherp de adem voor vinnig weerwoord…

Ster aan de hemel geeft licht en wijst me de weg voor mij Betlehem…