Persrokkie
netgedicht
in my donker eensaamheid
wil ek ook liefhê
aan jou vat
die kurwes van jou gesig
deurvoel tot ek mý
prentjie het van hoe ek
dínk jy lyk
jou stem jou warm
teenwoordigheid
jou reuk jou voetstap
jou lag, is al wat ek het
om aan te klou
om te weet
jý is myne
jou woede buie
jou ongenaakbare
manier van op my skree
jou ongeduld venyn…