Brachystonicum
gedicht
Zwarte gemalen malen het zwaarste graan
Sterren verdwijnen in negatief licht
Fantomen van duisternis krijgen ruim baan
En de korenbloemen gaan eraan de
Zachte blauwe bloemen gaan eraan
Zwetend wacht hij op een uitweg
Als op de krampen die in de morgen komen
Zwanger marmer aan zijn marmelade voeten
Baart een schelp die hem voor eeuwig omsluit…