Alle inzendingen van Frans Vanhove

Ik wacht op jou. Een bekend deun klinkt uit de radio Uit straatlicht valt regen als gele gensters Vervormd neonlicht door betraande vensters Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero Je bent daar, God zij geloofd Lichtbundels zwaaien langs kamermuren Ik wacht, ach nee...de auto van de buren Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd Ik wacht…

Ik sta er niet meer van versteld, dit moest natuurlijk mij weer overkomen. Omdat ik geen parkeerticket heb genomen kost die boete mij weer geld! Ik ben helemaal opgehitst. 'k Heb heel zeker niet te snel gereden. 'k Heb zelfs de controles nog vermeden, en toch ben ik weer geflitst! Omdat ik die voetganger niet zag heb ik een maand rijverbod…

Niet meer zo rap, niet meer zo fit, iets minder conditie, iets minder pit. Maar, o zoveel wijzer. Verstand en geduld voor 'tien'. Je bent pas 'all round' man als je Abraham hebt gezien.…

Nu en dan, als 't effe kan wil hij graag eens even rusten. Hier of daar, eender waar en ontsnappen aan haar lusten. Af en toe, is hij 't moe om altijd maar ja te knikken. Vroeg of laat, wordt hij kwaad en zal hij 't niet langer slikken. Links of rechts, averechts want het kan niet lang meer duren. Nu of nooit, wil hij ooit nog z'n…

Hoeveel oorlog is er nodig, hoeveel tranen en verdriet, hoeveel stukgeschoten levens, hoeveel gruwelijk geweld eer de mens de waanzin ziet? Hoeveel woorden zijn er nodig, heeft 'vaderland' betekenis, zal 'de vlag' haar kunnen troosten als een moeder tijding krijgt dat haar zoon gesneuveld is? Hoeveel wijsheid is er nodig voor men…

Jij bent toch zo een lief, klein dutske, zo een allerliefste prutske, zo een mollig, wollige lieveling, zo een giechelkraaiend hebbeding. Jij geurt naar zeep en suikerbonen, naar zoete melk en kindersnoep, om dan weer neuzen te doen krullen als jij plots ruikt naar babypoep. Er wordt met koopjesjacht begonnen, kadolijstjes worden aangelegd…

Nachtraven schuifelen voorbij in een halo van gifgroen terwijl het aardvarken likkebaardend uit het keldergat kruipt, schetenlatend zonder enig fatsoen. Nachtmerries draven briesend door het dromende land, zoekend naar het slachtoffer, nietsvermoedend ingedommeld in het te benauwde achterpand. En ik, ik leun over de rand van morgen en…

Ai, ai, ai wat ben ik traag, lang niet zeker dat ik slaag. Ik geraak haast niet vooruit en toch zou ik zo zielsgraag er nog aankomen vandaag. 't Is niet dat ik altijd klaag maar daar bij de beukenhaag is er een feestje bij de buren en het is nog zeer de vraag of 'k er geraken zal vandaag. Ik ben op weg van kwart voor zeven, nu nog effe…

Laten wij vaker de rust begroeten en de stilte naar waarde schatten. Laten wij zacht, net als katten, behoedzaam lopen op kousevoeten. Laten wij onze woorden fluisteren en de zalige stilte niet verstoren. Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren. Aan de woorden van een wijze man, daar denk ik bij herrie steeds…

Kom maar binnen, ha...goeiedag, hoe's ermee als ik vragen mag. Neem een stoel en zet je maar, nog een secondje, ik ben zo klaar. Zo, wat kan ik voor je doen, is 't voor je job of je pensioen? Een meningsverschil met de buren misschien of heb je je toelage nog steeds niet gezien? Er is heel wat dat ik voor je kan doen, al doe 'k het zeker…

Breng steeds een bewijsstuk mee als je terugkomt van 'benee' of misschien wel van 'hierboven', als je praatte met Sint Pieter of met een of andere geest, anders zal niemand je geloven als je zegt, ik ben er geweest.…

Heb ik soms iemand doen wenen, deed ik misschien iemand pijn, had ik niet genoeg attentie om een luisterend oor te zijn. Was ik tactloos of brutaal, bracht ik iemand schade toe, vond ik iemands leed banaal of was ik even 'mensen' moe. Heer, dan help mij, kleine mens, wil mij leiden, wees mijn baken. Geef mij alsjeblieft de kans deze misstap…

Max maakte van blijdschap de koddigste sprongen hij kwispelde, blafte en draaide in 't rond zijn baas nam de halsband en zei, komaan jongen en fluisterde toen iets dat hij niet verstond. - Ik neem een lang touw mee om hem vast te binden - ergens halverwege riskeer ik het wel - en morgen zal iemand hem zeker wel vinden - dan zijn wij reeds lang…

Met een plakkerige droefenis is mijn weke ziel beladen. Oktober strijkt zijn mistgordijnen op het kale stoppelveld waar zomerglorie is vergaan en spint zijn eerste winterdraden. Aan de verweerde kloostermuur bloeit de laatste herfstroos. Het bronsverkleurde najaarsbos ruikt naar vergankelijkheid en het korten der dagen stemt mij triest…

Jij bent de enige vrouw voor mij, de enige vrouw waar ik van hou, zei hij. Jij bent steeds in mijn gedachten, hoe kan ik zo naar iemand smachten, bij jou voel ik me vrij, zei hij. Jij voelt je toch wel iets te vrij, iets te vrij voor mij, zei zij. Stop maar met je uit te sloven, hoe kan ik jou nog geloven, wie was die vrouw dan aan je zij…

Waar zou ik henen varen met mijne vissersboot, waar olietankers waren zijn nu de vissen dood. Waar zou ik henen rijden met mijne oude truck, want net waar ik wil rijden zijn alle wegen stuk. Waar zou ik henen lopen met mijne houten been, zelfs over mollehopen geraak ik nauwelijks heen. Waar zou ik nog om lachen, ik ben een pessimist…

Geen traan meer want zij werd door de nacht veilig opgeborgen. Geen zilte spoor op het aangezicht, enkel de stilte en het fletse licht van de door weemoed omfloerste morgen. Geen traan meer te ontwaren, geen zichtbaar bewijs van verdriet. Alzo houdt de stille morgen de bitterheid verborgen van zieletranen die niemand ziet. Geen traan meer…

'k Bezocht vannacht in een droom het meest bizarre boerenfeest. En al was ik niet uitgenodigd, dat verwondert mij nog het meest, ben 'k er toch naartoe geweest. Het feestvarken en de sloddervos waren al een tijdje dronken toen de stropdas binnenkwam, zich een glas had ingeschonken en de bakvis overnam. De WC-eend en de luistervink trokken…

Eerwaarde vader, ik heb gezondigd, ik heb aan de wereld iets verkondigd dat helemaal niet de waarheid was want ik ben een liegende lorejas. - Wat verzuurt toch zo je leven, - welke zonde heb jij bedreven, - waarom spreek je op zulke toon? - Zeg het mij eens gauw, mijn zoon. Je hebt me zeker al herkend, eens was ik je president. Mijn macht…

Jij staat, o prachtig bosjuweel met rode hoed getooid, met hippe, witte stippen besprenkeld en bestrooid op stevige voet van wit fluweel te schitteren in het groene mos of simpel tussen laag struweel als pronkstuk van het najaarsbos. Terwijl natuur langzaam berust in nazomerse dagen kom jij tussen zieltogend lover nog snel om aandacht vragen…

Hou je niet van hard labeur zet de job dan naar je hand. Niet meteen soliciteren maar ga eerst een keer proberen als je houd van zee en zand, als beginnend pickpocket op een naturistenstrand.…

Gitaar bengelend aan z'n schouder verscheen daar plots de jonge god, bovenlip wat schuin omhoog in een uitdagend grimas, vetkuif glimmend in de spotlights. Wat wou'k toen graag dat ik hem was. Bij bosjes vielen meisjes flauw, 'one for the money, two for the show'. Hij greep naar de microfoon, het publiek wachtte ademloos. Heupwiegend en…

Ik was er eerst, kakelde de kip, die grote eer behoort aan mij want ik ben zoals ze zeggen er altijd als de kippen bij. Trouwens, ik moest jou nog leggen dus zonder kip is er geen ei! 't Is niet waar, gij dom kieken, ik was eerst en geef je deze tip: stop je dwaze kippendromen, met jouw verhaal maak ik schoon schip. Trouwens, jij bent toch…

Wolken jagen, wolken drijven naar de lage einder toe, dreigend schuiven ze voorbij, schijnbaar van het torsen moe. Dra kunnen zij het niet meer dragen, lossen ze de regenvloed, zware druppels storten neder, zwaar, loodzwaar als mijn gemoed. Iets onheilspellends lijkt op handen. In de verte de eerste regenzuil, 'k voel een felle weemoed branden…

Praat regelmatig tegen planten, schenk meer aandacht aan natuur maar vind je een boom omhelzen saai en hou je meer van avontuur probeer het dan eens met een haai of met een kudde olifanten.…

Stel, het wordt nooit meer licht, de zon verbergt haar aangezicht. Weg met bloei en kleurenpracht, vanaf morgen blijft het altijd nacht. Weg blauwe lucht en regenboog, niets streelt langer nog ons oog. Weg horizon en vergezicht, stel, het wordt nooit meer licht! Stel, het wordt nooit meer nacht, wie heeft daaraan ooit gedacht. Weg de sterren…

'Morgen' wordt veel te gauw 'gisteren' 'jong' verandert zo vlug in 'oud' 'toekomst' glijdt razendsnel naar 'verleden', daarom wil ik 'nu' niet missen..., voor geen goud!…

Zachte kleuren, milde tijden, na het brute zomergeweld. Iets van rust, bijna symbolisch, wat bezadigd, melancholisch, nu het jaar flink overhelt. Nevelslierten, lucht aan flarden, dauwparels in een spinnenrag, stralenbundels door gebladerte van een koperen, omfloerste zon. Hoe glorieus begint deze dag! Wat kan meer poëtisch stemmen dan…

Wat kan een koekoek meer dan een mus, hij roept steeds koekoek, maar klaart nooit een klus. Hij bouwt geen nest, doet flink z'n best niets te presteren, komt er iets vrij, legt hij z'n ei er heel gauw bij. En hij roept koekoek, 'k heb 't weer voor elkaar, ik ben weer, koekoek, klaar voor een jaar, geen torenvalk of slome alk kan daaraan…

Zijn foto baadt in 't morgenlicht wanneer de gordijntjes opengaan. Als dagelijks ochtendritueel steekt zij twee kleine kaarsjes aan en bidt dan voor z'n zielerust want niets voor hem is haar teveel. 'Ik zet alvast een kopje thee, zal ik een boterham voor je smeren, eentje met kaas, dat heb je graag'. Fluisterend blijft zij fantaseren,…